Ενα πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων ελληνικής ιδιοκτησίας και δια χειρός ελληνικής κυβέρνησης είναι το νέο κεφάλαιο του “υβριδικού” μοντέλου που ανοίγει η Ευρώπη για το μεταμνημονιακό status της χώρας, σ΄ ένα σχέδιο που μπορεί να περιορίσει τον βαθμό εποπτείας από τους δανειστές, να κάμψει την προτίμηση της ΕΚΤ σε προληπτική γραμμή στήριξης και – υπό προϋποθέσεις – να διευκολύνει την “κήρυξη” του χρέους ως βιώσιμου.
Πρόκειται για ένα σχέδιο που συζητείτο εδώ και καιρό στις ανεπίσημες επαφές Αθήνας και Βρυξελλών, αποτελεί επίσης πρόταση της Κομισιόν όπως και συνολικά το “υβριδικό” μοντέλο, και με το τέλος της τρίτης αξιολόγησης μπαίνει πλέον και επισήμως στο τραπέζι του Eurogroup.
“Φιλόδοξη αναπτυξιακή στρατηγική”
Στην κατεύθυνση αυτού του σχεδίου, άλλωστε, παραπέμπει και η αναφορά του χθεσινού ανακοινωθέντος του Eurogroup στην διαμόρφωση μιας “… φιλόδοξης περιεκτικής αναπτυξιακής στρατηγικής με ισχυρή ιδιοκτησία από τις ελληνικές αρχές”, όπως και η απάντηση που έδωσε ο Μάριο Σεντένο όταν ερωτήθηκε για το ενδεχόμενο προληπτικής γραμμής για την Ελλάδα μετά το τέλος του Μνημονίου.
“Το πιο σημαντικό”, είπε ο νέος πρόεδρος του Eurogroup, “είναι να έχει η Ελλάδα την κυριότητα του προγράμματος. Ξέρουμε από προηγούμενη εμπειρία πόσο σημαντικό είναι αυτό και θα λάβουμε από κοινού αποφάσεις σχετικά με αυτό στο μέλλον».
Η προληπτική πιστοληπτική γραμμή απορρίπτεται κατηγορηματικά από την Αθήνα καθώς στην πράξη θα σήμαινε παράταση και ανανέωση των Μνημονίων, έστω και σε πιο “light” εκδοχή. Στην άλλη πλευρά, η απολύτως “καθαρή” έξοδος, χωρίς καμία δέσμευση και εποπτεία αφ’ ενός απορρίπτεται από την ΕΚΤ για λόγους που έχουν να κάνουν με το καταστατικό της και την βιωσιμότητα του χρέους και, αφ’ ετέρου, δεν θεωρείται ασφαλής λύση ως προς την ανάκτηση της εμπιστοσύνης των αγορών.
Ενδιαμέσως αυτών των δύο έρχεται το γνωστό υβριδικό μοντέλο και η προοπτική ενός “made in Greece” μεταμνημνονιακού προγράμματος – μια προοπτική, που δεν βλέπει αρνητικά η ελληνική πλευρά υπό την προϋπόθεση ότι θα διασφαλίζει πως η εποπτεία δεν θα κινείται πέραν των κανόνων που, σε γενικές γραμμές, διέπουν και τις υπόλοιπες χώρες οι οποίες βγήκαν από τα Μνημόνια.
“Ενα πρόγραμμα για μετά τα μνημόνια”
Σ΄ αυτό το σκεπτικό εντάσσεται και η σταθερή θέση του κυβερνητικού εκπροσώπου Δημήτρη Τζανακόπουλου για “αυτοδύναμη” έξοδο από το πρόγραμμα, αλλά και η ιδιαιτέρως ενδεικτική αναφορά που έκανε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γιάννης Δραγασάκης στην τελευταία συνέντευξή του στην ΕΡΤ.
Αναφερόμενος στους στόχους έως τον Αύγουστο, ο κ. Δραγασάκης είπε ότι κατ΄αρχάς απαιτείται να χτιστεί ο λεγόμενος “κουμπαράς” ρευστότητας ύψους περίπου 18 δις ευρώ. «Το δεύτερο που πρέπει να κάνουμε», πρόσθεσε, “είναι ένα πρόγραμμα για μετά τα μνημόνια¨, τονίζοντας πως είναι μια παράμετρος πολύ σημαντική τόσο για τη χώρα όσο και για τους ξένους επειδή ήδη υπάρχει έλλειψη εμπιστοσύνης προς την Ελλάδα.
Σύμφωνα με κοινοτικές πηγές, το πλεονέκτημα ενός τέτοιου προγράμματος είναι πως θα μπορούσε να λειτουργήσει συμπληρωματικά σε ένα μοντέλο ήπιας ρύθμισης του χρέους – ήτοι, να συγκεράσει το γνωστό χάσμα μεταξύ ευρωπαίων και ΔΝΤ σε ό,τι αφορά το βάθος των παρεμβάσεων για την μεσοπρόθεσμη απομείωση του χρέους. Κι εδώ, είναι χαρακτηριστική μία ακόμη επισήμανση στο χθεσινό ανακοινωθέν του Eurogroup με την οποία οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης “καλούν τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και το ΔΝΤ να λάβουν υπόψη την ολιστική αναπτυξιακή στρατηγική της Ελλάδας όταν επικαιροποιούν το DSA», δηλαδή όταν θα επικαιροποιήσουν την ανάλυση βιωσιμότητας του χρέους.
Η βιωσιμότητα του χρέους και το ΔΝΤ
Εν ολίγοις, το Eurogroup ζητά από το ΔΝΤ να κατεβάσει τον πήχη της απαισιοδοξίας του, στηριζόμενο ακριβώς στο ελληνικό μεταμνημονιακό πρόγραμμα, και να προσεγγίσει τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις για την ανάπτυξη που κάνει η Κομισιόν. Αυτό, εν κατακλείδει, σε συνδυασμό με τα ήπια, μεσοπρόθεσμα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους, θα επέτρεπε στο Ταμείο να χαρακτηρίσει το χρέος βιώσιμο, δίνοντας παράλληλα αντίστοιχη διέξοδο και στην ΕΚΤ.
Πρόκειται για ένα σενάριο στα πρότυπα της συνήθους ευρωπαϊκής “ευελιξίας”, το οποίο έχει μέχρι στιγμής δύο άγνωστες και καθοριστικές παραμέτρους.
Η πρώτη είναι ποιο ακριβώς – και από ποιους – μοντέλο εποπτείας συνεπάγεται, ένα ζητούμενο που “καίει” την ελληνική πλευρά. Το δεύτερο είναι το πόσο θέλει ή δεν θέλει το ΔΝΤ να παραμείνει στην Ελλάδα και πόσες εκπτώσεις είναι διατεθειμένο να κάνει.
Είναι ένα ζήτημα που οι πληροφορίες λένε πως θα τεθεί στην συνάντηση που θα έχει την Πέμπτη στο Νταβός ο Αλέξης Τσίπρας με την επικεφαλής του Ταμείου Κριστίν Λαγκάρντ, όπως θα τεθεί συνολικά και το ερώτημα των προθέσεων του ΔΝΤ σε σχέση με την Ελλάδα.
Οι ίδιες πληροφορίες, δε, λένε πως εάν το Ταμείο επιμείνει το επόμενο διάστημα σε άκαμπτη σκληρή γραμμή, η δυναμική που κερδίζει σταθερά “πόντους” πλέον σε Βρυξέλλες και Παρίσι είναι εκείνη του οριστικού διαζυγίου Ευρώπης και Ταμείου και όχι ενός ακόμη συμβιβασμού…
tvxs.gr
