Της Νεκταρίας Μπίλλη
Λένε ότι οι δημοσκοπήσεις είναι εικόνα της στιγμής Μια κινέζικη παροιμία λέει ότι μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις. Η εικόνα που παρουσιάζει σήμερα η κυβέρνηση δεν χρειάζεται καμία δημοσκόπηση για να καταλάβει κανείς ότι δεν είναι και στα καλύτερά της, ότι περνά δύσκολες ώρες, ότι τίποτα δεν τις βγαίνει. Βιώνει στην εκλαϊκευμένη μορφή του τον νόμο του Μέρφυ. «Ό,τι μπορεί να πάει στραβά θα πάει». Και πράγματι όλα πάνε στραβά και αυτό αποτυπώνεται στα δημοσκοπικά ευρήματα που δεν είναι καθόλου ενθαρρυντικά. Όλα δείχνουν ότι η ψαλίδα συνεχώς διευρύνεται και είναι πλέον παγιωμένη η διαφορά μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και ΣΥΡΙΖΑ. Η συμφωνία των Πρεσπών λειτούργησε καταλυτικά στο συλλογικό ασυνείδητο των πολιτών και αυτό φαίνεται στα αποτελέσματα του κυβερνώντος κόμματος.
Οι έχοντες, όπως διατείνονταν, το ηθικό πλεονέκτημα σήμερα βρίσκονται στη δυσάρεστη θέση να απολογούνται και να δικαιολογούν πράξεις που προκαλούν το κοινό αίσθημα και εγείρουν ερωτήματα. Διότι το νόμιμο δεν είναι πάντα και ηθικό.
Μπορεί λοιπόν να είναι νόμιμη η σύναψη ενός δανείου από μη συστημική τράπεζα, αλλά όταν αυτή αφορά υπουργικό στέλεχος και ενεργείται σε μια συγκυρία όπου για το σύνολο των Ελλήνων πολιτών μια τέτοια τραπεζική πράξη είναι απαγορευτική, εκεί υπάρχει θέμα.
Η γυναίκα του Καίσαρα δεν αρκεί να είναι τίμια αλλά πρέπει και να το δείχνει.
Όταν γινόμαστε περίγελος στον διεθνή τύπο και στους ευρωπαϊκούς θεσμούς με θέμα την καταγραφή συνομιλίας του Κεντρικού Τραπεζίτη από Υπουργό εκεί χάνεται η μπάλα και τα λόγια χάνουν την αξία τους. Ρεεε που πάμε ρεεε θα έλεγε ο αείμνηστος Αυλωνίτης.
Την ίδια ώρα δυο κορυφαίοι πρώην Υπουργοί εξακοντίζουν, ένθεν και ένθεν ευθείες απειλές και βαρύτατες καταγγελίες που άπτονται θεμάτων των πιο νευραλγικών Υπουργείων. Και τα μυαλά πονάνε.
Στις μέρες της καλύτερης Μνημονιακής κυβέρνησης, όπως το παραδέχονται πλέον και οι δανειστές, τα είδαμε όλα.
Αυταπάτες, κυβιστήσεις, ασυναρτησίες και ό,τι μπορεί να βάλει ο καθένας με το μυαλό του. Θα μείνουν αξέχαστοι οι πανηγυρισμοί της 25ης Ιανουαρίου 2015 όπου η ελπίδα και η αξιοπρέπεια έρχονταν με το περίφημο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης.
Οι Έλληνες με χασαποσέρβικα ήλπιζαν σε μια γη της επαγγελίας, χωρίς ΕΝΦΙΑ, χωρίς μνημόνια (αφού θα σκίζονταν με ένα άρθρο και ένα νόμο), με παχυλούς μισθούς και με «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη».
Τα αποτελέσματα όμως της κυβερνητικής πολιτικής τους διέψευσαν τους αμέσως επόμενους μήνες. Ο κ. Σταθάκης με το αχνό χαμόγελό του ενημέρωνε τον Μάιο του 2015 ότι θα συνεχίσουμε να πληρώνουμε ΕΝΦΙΑ, η κ. Τασία τον Ιούνιο, με την πολιτική των ανοικτών συνόρων που έπληξε τα νησιά του Αιγαίου, μιλούσε για πρόσφυγες που εξαφανίζονταν, στη συνέχεια έκλεισαν οι τράπεζες και γαία πυρί μειχθήτω.
Τα αποτελέσματα είναι γνωστά, για να μην επαναλαμβανόμαστε.
Ερχόμαστε στο σήμερα όπου μέσα σ΄αυτήν τη ζοφερή κατάσταση ο Πρωθυπουργός και το επιτελείο του προσπαθεί να ανατρέψει το κλίμα ωστόσο δεν ευνοούν οι οιωνοί.
Οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί κατά χιλιάδες την ημέρα, οι κατασχέσεις για χρέη στο δημόσιο με οφειλές από 500€ γίνονται με ρυθμούς καταιγιστικούς.
Η αύξηση του κατώτατου μισθού η οποία δεν συνοδεύεται από μείωση της φορολογίας και μείωση των εισφορών δεν φαίνεται να αποδίδει νότα αισιοδοξίας στο κυβερνητικό αφήγημα. 2,5 εκ Έλληνες αδυνατούν να είναι συνεπείς στις φορολογικές τους υποχρεώσεις ούτε καν για τα 500€ ενώ η Κομισιόν παρέτεινε το καθεστώς ενισχυμένης επιτροπείας για τη χώρα μας λόγω μη συνέπειας στις μεταρρυθμίσεις.
Για να μην αναφερθώ στο μπούμερανγκ της NOVARTIS. Τίποτα σας λέω δεν κάθεται.
Επιστέγασμα όλων αποτελεί η ομιχλώδης συμφωνία των Πρεσπών που ως τελική πράξη επισκίασε δυσχερώς το ελληνικό τοπίο.
«Οι μεγάλοι πολιτικοί ακούν πριν από τους άλλους το μακρινό χλιμίντρισμα των αλόγων της ιστορίας» έλεγε ο γερμανός καγκελάριος Οττο Φον Μπίσμαρκ. Άραγε ο Έλληνας Πρωθυπουργός το άκουσε;
Τα άλογα της ιστορίας…
