Το γραφικό Καστελλόριζο, εκτός από τις βλέψεις των Τούρκων, είναι αυτό τον καιρό στην επικαιρότητα για τη μετατροπή του σε προορισμό Τέχνης και Πολιτισμού. Στα πλαίσια αυτά εντάσσεται και το Ροζ Σπίτι, φτιαγμένο από «σκουπίδια».
Χρυστάλλα Χατζηδημητρίου
Το όλο έργο ξεκίνησε με πρωτοβουλία της Ιταλίδας συλλέκτριας Nicoletta Fiorucci. Συμμετέχει μάλιστα σε αυτό κι ο Κύπριος, διεθνούς φήμης σχεδιαστής, Μιχάλης Αναστασιάδης. Στο παρόν στάδιο όμως, αυτό που έχει υλοποιηθεί είναι η ανακαίνιση ενός σπιτιού στο λιμάνι, γνωστό πλέον ως Pink House λόγω του ροζ χρώματος στην πρόσοψη του. Χρώμα που παραδοσιακά συναντάται στα νησιά, κυρίως στα Δωδεκάνησα. Αυτό που το κάνει ξεχωριστό όμως είναι το εσωτερικό του. Σχεδόν τα πάντα είναι κατασκευασμένα από «σκουπίδια». Κυρίως από φελιζόλ, με την υπογραφή του Έλληνα σχεδιαστή Σάββα Λαζ (Savvas Laz). Ο Laz εμφανίστηκε πριν λίγα χρόνια με μια σειρά έπιπλα τα οποία είχε ονομάσει Trashformers. Κι έπειτα ο δρόμος του συναντήθηκε με την Nicoletta Fiorucci, γνωστή στον κόσμο των τεχνών κυρίως για την πειραματική της προσέγγιση.
Η σχέση της με το Καστελλόριζο είχε ξεκινήσει 30 χρόνια πριν, αγοράζοντας διάφορα ερείπια και οικόπεδα και βοηθώντας στην ανακαίνιση δημόσιων και ιστορικών χώρων του νησιού. Ταυτόχρονα έχει συγκεντρώσει μια ομάδα γύρω της με στόχο την πολιτιστική ανάπτυξη του νησιού. «Δεν έχω κανένα ενδιαφέρον να έρθω εδώ ως κάποιο είδος αποικιακής δύναμης. Θέλω να προσθέσω κάτι θετικό», δηλώνει.
Μέσω της Σύλβιας Κούβαλη, γνωστής έμπορου σύγχρονης τέχνης, πίσω από τις γκαλερί Rodeo στο Λονδίνο και τον Πειραιά, μυήθηκε στο έργο του Laz. «Κατάλαβα αμέσως τη γλώσσα του», λέει η Fiorucci. Παρόλο που δεν ήξερε πως ακριβώς ήταν φτιαγμένα τα αντικείμενα του, αντιλήφθηκε την φιλοσοφία του και σκέφτηκε: «Τι θα γινόταν αν μπορούσε να αναπτύξει κάτι πέρα από τα έπιπλα; Αν μπορούσε να δημιουργήσει ένα ολόκληρο σπίτι». Κι έτσι εγένετο το Pink House. Το οποίο είναι κάτι περισσότερο από ένα προκλητικό σχέδιο: «Είναι μια προσπάθεια να προτείνουμε νέους και βιώσιμους τρόπους δημιουργίας και οικοδόμησης. Να δούμε εκ νέου τις αντιλήψεις τόσο για το τι είναι χρήσιμο όσο και για το τι είναι όμορφο».
Παρόλο που σχεδόν όλα τα έπιπλα κατασκευάζονταν στο ατελιέ του Laz στην Αθήνα, ο δημιουργός τελείωσε και εγκατέστησε τα πάντα επί τόπου σε διάστημα τεσσάρων μηνών, την άνοιξη και το καλοκαίρι του ΄21. Τα κομμάτια Trashformers δεν είναι τα μόνα ανακυκλωμένα. Σπασμένες καρέκλες ταβέρνας που ο Laz και άλλοι έσωσαν από χωματερές στην Αθήνα έχουν επανασυναρμολογηθεί. Το δάπεδο είναι ένα μωσαϊκό από ασπρόμαυρες ρίγες, που δημιουργήθηκαν με μια παραδοσιακή τεχνική τοποθέτησης λίθων. Όλες οι πόρτες και τα ξύλινα στοιχεία έχουν επίσης ανακυκλωθεί. Κι όλα, σχεδόν, στο εσωτερικό, είναι βαμμένα λευκά.
Το σπίτι αγοράστηκε το 2016 και έχει εμβαδό 150 τ.μ. Εκτείνεται δε εξωτερικά σε βεράντα και βραχόκηπο. Ολόκληρος ο πάνω όροφος είναι μια φωτεινή κρεβατοκάμαρα, με ένα μεγάλο κρεβάτι Trashformers με ένα αφηρημένο κεφαλάρι στο κέντρο του και πολλά μικρότερα κομμάτια: ένα ασύμμετρο μπουφέ με πράσινη επιφάνεια, ένας καθρέφτης και μια ξαπλώστρα που μοιάζει με πάγκο, μια κούνια μπροστά από ένα μεγάλο παράθυρο με θέα στο λιμάνι, ένα φωτιστικό δίπλα στο κομοδίνο –συνδυασμός από υαλοβάμβακα, φελιζόλ, καθρέφτη και χυτό μέταλλο– σε αφηρημένο σχήμα θαλάσσιας χελώνας (ωδή στις χελώνες που κολυμπούν στο λιμάνι).
Κανένας χώρος, από τα υπνοδωμάτια μέχρι και την αποθήκη, δεν θα ήταν παράταιρος στο «A Space Odyssey» του Stanley Kubrick. Ωστόσο, η ποικιλία ασύμμετρων σχημάτων και η μη ύπαρξη ευθείων γραμμών προσδίδουν την αίσθηση του χειροποίητου.
Όταν η Fiorucci περιόδευσε το σπίτι μετά την ολοκλήρωσή του, ήταν ενθουσιασμένη. «Όταν είσαι μέσα δεν σκέφτεσαι πως είναι φτιαγμένο από σκουπίδια. Ο χώρος είναι εκπληκτικός, αρμονικός – τόσο πολύ που σε κάνει να συνειδητοποιήσεις πόσο επιτυχώς τα απόβλητα μπορούν να μετατραπούν σε αντικείμενα και χώρους ομορφιάς. Αυτό είναι το μήνυμα». Κι ελπίζει πως θα αποτελέσει πρότυπο που θα εμπνεύσει πραγματική αλλαγή.
Τα σχέδιά της για το Καστελλόριζο αντικατοπτρίζουν αυτή την πρόθεση: μαζί με την ομάδα συμβούλων και συνεργατών της, η Fiorucci προσκαλεί σχεδιαστές να πειραματιστούν μέσα σε άλλα σπίτια που έχει αποκτήσει και ανακαινίσει, για να μεταμορφώσει τα χρησιμοποιημένα υλικά και να δημιουργήσει νέες ιδέες βιώσιμου σχεδιασμού. Όπως έχει γραφτεί στο διεθνή Τύπο, ο Μιχάλης Αναστασιάδης βρίσκεται ήδη στη δουλειά, συνεργαζόμενος με το Studio Mumbai για την επανεφεύρεση ενός ιστορικού κήπου εκκλησίας. Η ανακαίνιση πολιτιστικού κέντρου που θα φιλοξενεί εκπαιδευτικό και πολιτιστικό προγραμματισμό χρηματοδοτείται από το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Και όχι μακριά από το The Pink House βρίσκεται το σπίτι της οικογένειας της Αμερικανίδας καλλιτέχνιδας Lynda Benglis. Στόχος το Καστελλόριζο να καταστεί μια νέα Ύδρα.
ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο SAVVAS LAZ
Ο Savvas Laz γεννήθηκε το 1985 στη Θεσσαλονίκη και μεγάλωσε στο Βόλο. Σπούδασε πολιτικός μηχανικός στο πολυτεχνείο της Ξάνθης και η πρώτη του επαγγελματική ενασχόληση ήταν στη Ντόχα του Κατάρ. Το πεδίο του μηχανικού, ωστόσο, δεν ήταν αυτό που ήθελε να κάνει κι έτσι άρχισε μία περιπλάνηση, καταλήγοντας στην Ολλανδία να δουλεύει δίπλα στο Joep Van Lieshout στο Atelier Van Lieshout. Η εμπειρία αυτή στάθηκε καθοριστική για το μέλλον του. Μπήκε στην Σχολή Écal, της Λωζάνης, η οποία θεωρείται μια από τις πιο σημαντικές σχολές art and design του κόσμου. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του είχε ως μέντορα, όπως είπε ο ίδιος, τον Michael Anastassiades, τον οποίο θεωρεί έναν από τους σπουδαιότερους designers αυτή τη στιγμή στον κόσμο. Επιστρέφοντας στην Αθήνα δημιούργησε το δικό του στούντιο και συνεργάστηκε με μεγάλους οίκους όπως, Chopard, Vacheron Constantin, Retrosuperfuture. Η δουλειά που τον έκανε να ξεχωρίσει είναι η σειρά Trashformers, με βασικό υλικό το φελιζόλ. Όπως εξήγησε, είναι ένα υλικό που ήξερε να το δουλεύει. «Όταν μπήκα στο σπίτι που μένω στην Αθήνα, εξήγησε, και αγόρασα το ψυγείο μου, κράτησα τα κομμάτια φελιζόλ από τη συσκευασία. Έπειτα άρχισα να το παρατηρώ παντού, κυρίως στους κάδους σκουπιδιών. Ξεκίνησα λοιπόν να σκέφτομαι πώς μπορώ να δώσω σε αυτά τα πεταμένα κομμάτια μια δεύτερη ευκαιρία και να τα μετατρέψω σε χρηστικά αντικείμενα. Έτσι γεννήθηκε η ιδέα του Trashformers (trash=σκουπίδι), δανειζόμενου στοιχεία από τα παιχνίδια Transformers με τα οποία παίζαμε μικροί. Όταν συνέλεξα έναν μεγάλο αριθμό τέτοιων κομματιών, άρχισα να δημιουργώ διάφορες συνθέσεις, σαν ένα περίπλοκο παιχνίδι Lego. Πειραματίστηκα αρκετά για το πώς θα μετατρέψω ένα τόσο εύθραυστο υλικό σε αντικείμενο μεγάλης αντοχής. Η διαδικασία, εφόσον σχηματίσω το εκάστοτε αντικείμενο, είναι να το επικαλύψω με fiberglass, ρητίνη με βάση το νερό και χρώμα, για να τους δώσω την απαραίτητη αντοχή». Η συλλογή αποτελείται από 11 μοναδικά κομμάτια και περιλαμβάνει, ανάμεσα σ’ άλλα, πολυθρόνες, καρέκλες, καθρέφτη, τραπεζαρία, coffee table.
Πηγή philenews.com
