Διευκρινιστικές απαντήσεις σε ερωτήσεις δημοσιογράφων για το καυτό ζήτημα, ενόψει της ψήφισης του επικείμενου νομοσχεδίου του ΥΠΟΙΚ σχετικά με τον ορισμό του Αιγιαλού και της Παραλίας στα νησιά της Δωδεκανήσου, έδωσε χτες ο κ. Μιχάλης Παπαγεωργίου δικηγόρος, διδάκτωρ στη Νομική Σχολή της Αθήνας και ερευνητής στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ. Είναι επίσης, γνωμοδοτών με τον καθηγητή κ. Ευάγγελο Βενιζέλο από πλευρά της ΠΕΔ Ν.Α. προς το Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών για την τροποποίηση του νόμου του Αιγιαλού και της Παραλίας.
Αναλυτικότερα, ξεκινώντας από το καίριο ερώτημα ‘τι αλλάζει σε σχέση με την προστασία και τον ορισμό Αιγιαλού και της Παραλίας στα νησιά της Δωδεκανήσου’ δήλωσε τα εξής:
«Αυτό που κατ αρχήν έχουμε να τονίσουμε σε σχέση με το ν/σ που επίκειται προς ψήφιση την ερχόμενη εβδομάδα, είναι ότι γίνεται μια πλήρης εξομοίωση (νομοθετική και ρυθμιστική), μια ενσωμάτωση με τους κανόνες, με το δίκαιο, με τους νόμους, με τις ρυθμίσεις που υπάρχουν στην υπόλοιπη ελληνική επικράτεια. Ό,τι ισχύει στα υπόλοιπα νησιά του Αιγαίου, των Ιονίων Νήσων και στις παραλιακές παράκτιες περιοχές της ηπειρωτικής Ελλάδας, με την ψήφιση του νέου νόμου, θα ισχύει και στα Δωδεκάνησα. Τι ισχύει στα Δωδεκάνησα: έχουμε την ισχύ του Κτηματολογικού Κανονισμού που στον Αιγιαλό προσθέτει συν 12 μέτρα (τον οποίο προσδιορίζει με το χειμέριο κύμα) και η Παραλία είναι μέχρι εκεί που θα βρεθεί η πρώτη ιδιοκτησία, είτε αυτή είναι του Δημοσίου είτε ιδιώτη. Αυτό, αλλάζει. Πλέον, ο Αιγιαλός καθορίζεται με αντικειμενικά – περιβαλλοντικά χαρακτηριστικά (δεν μπαίνουν πρόσθετα μέτρα για κάποιον άλλο σκοπό) υπάρχει περιβαλλοντική τεκμηρίωση με κριτήρια τα οποία εξετάζει μια διοικητική επιτροπή που χαράζει τον Αιγιαλό και την Παραλία, που φτάνει μέχρι τα 50 μέτρα. Εμείς αναλάβαμε με τον κ. Βενιζέλο, κατ’ εντολή της ΠΕΔ Ν.Α. έπειτα από αιτήματα που ερχόντουσαν και από μικρούς νησιωτικούς δήμους που συγκέντρωναν τα παράπονα και την αγωνία των κατοίκων, όπου γίνεται τώρα κτηματογράφηση με βάση τους κανόνες του Εθνικού Κτηματολογίου και προσπαθούν να αποδείξουν την περιουσία τους που έχουν από το 1880, μέχρι σήμερα. Είναι σύνθετα νομικά ζητήματα. Καταλαβαίνω ότι θα υπάρξουν ενστάσεις και συναισθηματικές και νομικές σε σχέση με το κτηματολογικό μας κεκτημένο, όμως δεν παύει να επιβάλλεται να το εξορθολογίσουμε και να ισχύει ίση νομοθεσία σε όλη την ελληνική επικράτεια».
Στην καίρια ερώτηση εάν περιορίζεται η προστασία των ακτών και των παραλιών, ο κ. Παπαγεωργίου ξεκαθάρισε τα εξής:
«Πράγματι, αυτό το θέμα είναι ένα καίριο ζήτημα. Και πάλι στη γνωμοδότησή μας, σταθήκαμε στο περιβαλλοντικό κεκτημένο το οποίο αξιολογείται με περιβαλλοντικά δεδομένα. Υπάρχει τρόπος οριοθέτησης και καθορισμού Αιγιαλού και Παραλίας στην εθνική νομοθεσία, που λαμβάνει αμιγώς περιβαλλοντικά στοιχεία και χαρακτηριστικά (και για το ένα και για το άλλο). Το αν περιορίζεται ή όχι, είναι κάτι σχετικό. Οι μεγάλες ενστάσεις που δημιουργούνται είναι ότι επί Ιταλοκρατίας, καθιερώθηκαν πέρα από τα περιβαλλοντικά του χαρακτηριστικά, τα +12 μέτρα. Αυτά, αφαιρούνται, αλλά δε σημαίνει ότι αυτόματα χάνονται από την περιβαλλοντική προστασία του Αιγιαλού και της Παραλίας. Κι αυτό γιατί μπορεί να καθοριστούν και να προσδιοριστούν με αντικειμενικά στοιχεία και επιβάλλεται να γίνει άμεσα αυτό με πλήρη οριοθέτηση και καθορισμό όλων των παράκτιων εκτάσεων ανά την επικράτεια. Μία ένσταση σε εθνικό επίπεδο είναι ότι καταργείται και το ελάχιστο του ορίου της Παραλίας (50 μέτρα στην εθνική νομοθεσία, 12 στο δωδεκανησιακό κτηματολόγιο) είναι ότι πρέπει να υπάρχει κι ένα μίνιμουμ ασφάλειας της παραλίας ως κοινόχρηστος χώρος. Αυτό, όμως, είναι δουλειά του νομοθέτη και της διοίκησης». Είπε ακόμη ότι «δεν μπορούμε να έχουμε μια ένταξη ‘αλά κάρτ’. Θα πρέπει να είναι οριζόντια, συγκροτημένη και αν θέλουμε σε εθνικό επίπεδο, μεγαλύτερο πλαίσιο προστασίας, ας το διεκδικήσουμε».
Σχολιάζοντας την θέση του Κτηματολογικού Κανονισμού Δωδ/σου στην ελληνική έννομη τάξη αλλά και τον νόμο που (όπως είχε δηλώσει στο παρελθόν) είναι ‘φασιστικός’ υπογράμμισε τα εξής:
«Είναι ένα μεγάλο ζήτημα. Ο Κτηματολογικός Κανονισμός Δωδ/σου, πράγματι είχε λειτουργήσει σαν πρότυπο και σαν βάση (ενώ η Ελλάδα δεν είχε καν Κτηματολόγιο). Πλέον όμως, είναι μια αγκύλωση και προβλέπεται από άλλο νόμο, η κατάργησή του. Οι όποιες ενστάσεις, μπορώ να σας πω ότι έχουν ημερομηνία λήξεως μέχρι το 2025. Άλλωστε έχει αποφασιστεί η μετάπτωση στο Εθνικό Κτηματολόγιο. Δυστυχώς, μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει τίποτα. Επιβάλλεται όμως, να γίνει κτηματογράφηση των μη κτηματογραφούμενων περιοχών, να κατοχυρωθούν τα κεκτημένα του Ελληνικού Δημοσίου, να διαφυλαχτούν τα ιδιωτικά δικαιώματα και αξιώσεις, αλλά δεν μπορούμε να μιλάμε για έναν Κτηματολογικό Κανονισμό που είναι σε μετάβαση και υπό κατάργηση και να διαμορφώνουμε την προστασία του Αιγιαλού και της Παραλίας με βάση αυτόν. Για να γίνει αντιληπτό: καταρτίστηκε το 1929 όταν τα Δωδ/σα ήταν υπό κατοχή ενώ από το 1922 κυρίαρχος δικτάτορας ήταν ο Μπενίτο Μουσολίνι και είχε ορίσει ως διοικητή των Νήσων Αιγαίου, τον Μάριο Λάγκο. Είναι ένας ‘φασιστικός’ νόμος, διότι καταρτίστηκε από μία φασιστική κυβέρνηση της τότε Ιταλικής διοίκησης! Και σωστά, θέτει ο κ. Βενιζέλος, ένα ζήτημα επί της νομιμότητας αυτού του νόμου, διότι το κράτος μιλάει ‘αόριστα’ για κτηματολογικές διατάξεις που ισχύουν ενώ δεν έχει δημοσιευτεί ΠΟΤΕ σε ΦΕΚ το σώμα αυτού του κανονισμού(!).
Δηλαδή, επίσημη μετάφραση από την χώρα μας, για τον Κτηματολογικό Κανονισμό, ΔΕΝ υπάρχει στην Ελλάδα (!)».
ΟΙ ΑΞΙΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΙΔΙΩΤΩΝ – ΙΔΙΟΚΤΗΤΩΝ
Στο κρίσιμο ερώτημα για το ιδιοκτησιακό καθεστώς των επίμαχων περιοχών για το Ελληνικό Δημόσιο και τους ιδιώτες –ιδιοκτήτες και κατά πόσο διαφυλάττονται οι αξιώσεις και τα δικαιώματα σε κάθε περίπτωση, ο κ. Παπαγεωργίου διευκρίνισε:
«Εδώ πρέπει να μιλήσουμε και πάλι, συγκροτημένα. Ακόμη και ο ενεργός πολίτης που πρέπει να έχει άποψη όχι μόνο για την περιβαλλοντική προστασία αλλά για τον δημόσιο διάλογο, πρέπει να μάθει τα πράγματα για να ξέρει πώς κινούμαστε. Το περιβαλλοντικό κεκτημένο λέει ότι ο Αιγιαλός και η Παραλία είναι ‘κοινόχρηστες’ ότι ανήκουν στην περιουσία του Δημοσίου. Όποιες εκτάσεις δεν είναι ‘κοινόχρηστες’ (δεν είναι Αιγιαλός και η Παραλία) θα υπεισέρχονται στην ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου. Γι’ αυτό και το Δημόσιο μπορεί να βγάλει πρωτόκολλα διοικητικής αποβολής και αν κρίνει ότι θέλει να αξιοποιήσει κάποιες εκτάσεις, υπάρχουν προτάσεις. Ούτε στον Ιταλικό αστικό κώδικα, ούτε στο Οθωμανικό δίκαιο, ούτε στο νόμο της Ιταλίας του 1929, δεν υπήρχε αυτή η παράμετρος των 12 μέτρων. Η προστασία του Αιγιαλού και της Παραλίας έχει αμιγώς περιβαλλοντικά χαρακτηριστικά.
Ταυτόχρονα, κάτι που ενδιαφέρει και την Ρόδο και την Κω, διασφαλίζονται τα ιδιοκτησιακά κεκτημένα που μπορεί να έχει κάποιος, εφόσον διαθέτει νόμιμους τίτλους και αν μπορεί να αποκτήσει την περιουσία που έχει (πατρογονική) με διαγραφή στο Κτηματολόγιο των αντίστοιχων αξιώσεων».
ΑΝΑΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΤΑ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΑ ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΗΣ (!)
Σχετικά με τα πρωτόκολλα κατεδάφισης που έχουν εκδοθεί σε κάποιες περιπτώσεις και αν, θα αναιρεθούν με την ψήφιση του νέου ν/σ ξεκαθάρισε τα εξής:
«Τα πρωτόκολλα κατεδάφισης που έχουν εκδοθεί με βάση τον Κτηματολογικό Κανονισμό πρέπει να ανακληθούν. Αυτό όμως, δε σημαίνει ότι δεν μπορεί να γίνει άμεσος, νέος επανέλεγχος και αν εμπίπτουν στον Αιγιαλό και στην Παραλία που πρέπει να χαραχθεί σε συγκεκριμένες εκτάσεις δε σημαίνει ότι δεν θα εκδοθούν ξανά. Εάν μάλιστα ανήκουν σε ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου, και πάλι εκ του νόμου πρέπει να εκδοθεί πρωτόκολλο κατεδάφισης. Οι κατεδαφίσεις που θα γίνουν, θα εμπίπτουν στο εθνικό νομοθετικό πλαίσιο –όπως γίνονται με εντυπωσιακό τρόπο στις ‘φαραωνικού’ τύπου εγκαταστάσεις σε Μύκονο και Σαντορίνη (ισχύει το εθνικό πλαίσιο για τον Αιγιαλό και Παραλία). Άρα, όπου υπάρχουν αυθαίρετα, πρέπει η διοίκηση να επανέλθει, να κάνει ελέγχους, να εκδώσει νέα πρωτόκολλα κατεδάφισης και να τα εκτελέσει».
Μία σοβαρή παράμετρος είναι και το ζήτημα της διάβρωσης των ακτών στη Ρόδο που δημιουργεί ήδη προβλήματα για το οποίο, ο κ. Παπαγεωργίου είπε ότι θα προβλεφθεί από τον νόμο.
