Κυρίες και κύριοι,
Θέλω κατ’ αρχήν να συγχαρώ το επιστημονικό δυναμικό και τα στελέχη της Κινητής Μονάδας Βορειοανατολικών Κυκλάδων, της Εταιρείας Περιφερειακής Ανάπτυξης και Ψυχικής Υγείας, για την συγκεκριμένη πρωτοβουλία, αλλά και για το σύνολο της κοινωνικής δράσης που αναπτύσσουν σε ένα τόσο ευαίσθητο και καίριο τομέα, όπως είναι η ψυχική υγεία.
Πολύ περισσότερο στους σημερινούς δύσκολους καιρούς της οικονομικής κρίσης, η οποία, σε συνάρτηση με την αποδόμηση του κοινωνικού κράτους, αποτελεί βασικό παράγοντα αύξησης των ψυχικών διαταραχών στη χώρα μας, κυρίως στις πιο ευάλωτες ομάδες του ελληνικού πληθυσμού. Σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο.
Υπάρχει πλήθος σύγχρονων επιστημονικών ερευνών που αποδεικνύουν ότι η οικονομική κρίση επιβαρύνει σημαντικά την ψυχική υγεία. Η κρίση φέρνει ανασφάλεια, φέρνει αβεβαιότητα για το μέλλον, στερεί την ελπίδα. Η ανεργία παίζει εδώ καθοριστικό ρόλο. Με άλλα λόγια, η συνεχής αύξηση των ψυχικών διαταραχών , δεν είναι παρά μια μορφή έκφρασης της κοινωνικής οδύνης, που αποτελεί και το θέμα της ημερίδας σας.
Και τι μπορούμε να κάνουμε για όλα αυτά, όταν μάλιστα οι γενεσιουργές αιτίες του προβλήματος δεν είναι βέβαιο ότι μπορούν να εξαλειφθούν, τουλάχιστον όχι στο άμεσο μέλλον;
Μιλάμε σήμερα εδώ για την αλληλεγγύη και την αυτοβοήθεια. Οι δύο αυτές λέξεις αποτελούν – πιστεύω – την απάντηση στο ερώτημα, ενάντια στην απομόνωση εκούσια ή ακούσια, στον κοινωνικό αποκλεισμό που ελλοχεύει.
Θα μου επιτρέψετε να επικαλεστώ, ένα μικρό απόσπασμα από ομιλία του Δρα Στέλιου Στυλιανίδη, που είναι σήμερα εδώ μαζί μας, ενός επιστήμονα αναγνωρισμένου και καταξιωμένου διεθνώς, ως εθνικός εκπρόσωπος της Ελλάδας για την ψυχική υγεία στον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (Π.Ο.Υ.) και αντιπρόεδρος της Παγκόσμιας Εταιρείας για την Ψυχοκοινωνική Αποκατάσταση:
«Η ουσιώδης πρόκληση που τίθεται απέναντι στους ενεργούς πολίτες είναι η αποφυγή της ατομικής απόσυρσης και εξατομικευμένων «λύσεων». Η κατανόηση της πολυπλοκότητας της κρίσης, η ενεργοποίηση διαδικασιών αναστοχασμού θα μπορούσε να μας οδηγήσει σε μία επανεπένδυση της συλλογικής ελπίδας μέσα από ριζικά διαφορετικές πλέον διαδρομές νοηματοδότησης των αλλαγών που πρέπει να πραγματωθούν. Ας σκεφτούμε πως μπορούμε να συγκροτήσουμε ατομικά και συλλογικά αυτό που μας καθιστά ξανά ανθρώπους»
Πιστεύω ότι σε αυτά τα λόγια κρύβονται οι λύσεις και οι απαντήσεις. Ας στραφούμε λοιπόν στην αλληλεγγύη και στην συλλογική δράση, ας αναζητήσουμε τις σταθερές εκείνες που θα μπορούσαν να δώσουν περιεχόμενο και νόημα σε μια νέα συλλογική ελπίδα. Αυτούς τους εναλλακτικούς, συλλογικούς δρόμους, αναζητούμε σήμερα, όπως αυτοί προβάλλουν μέσα από τις προσεγγίσεις των εκλεκτών ομιλητών – εισηγητών.
Αφού σας συγχαρώ για μια ακόμη φορά για την πολύτιμη έργο σας και με την δέσμευση ότι η Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου είναι δίπλα σας, αρωγός και συνεργάτης, εύχομαι καλή επιτυχία στις εργασίες της ημερίδας σας.
