Σε πολιτικό και νομικό επίπεδο θα κινηθεί η Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου, για τη διεκδίκηση των 8 ακινήτων που επανέρχονται με απόφαση του Εφετείου Δωδεκανήσου στην ιδιοκτησία του Ελληνικού Δημοσίου.
Όπως απεκάλυψε η «δημοκρατική», στην κυριακάτικη έκδοσή της, το Εφετείο Δωδεκανήσου απέρριψε την έφεση που άσκησε η απελθούσα περιφερειακή αρχή για την ακύρωση της υπ’ αρίθμ. 248/2009 απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ρόδου με την οποία δικαιώθηκαν οι θέσεις του Ελληνικού Δημοσίου σχετικά με την κυριότητα του ακινήτου στο οποίο στεγαζόταν η Μεραρχία της 95 ΑΔΤΕ στο κέντρο της πόλης, αλλά και σε ακόμη 7 ακίνητα τα οποία κατελήφθησαν αυθαιρέτως.
Το Εφετείο Δωδεκανήσου με την υπ’ αρίθμ. 28/2015 απόφασή του απέρριψε την έφεση της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης και ως εκ τούτου έχει αναγνωριστεί τελεσιδίκως η κυριότητα του Δημοσίου επί των 8 ακινήτων που έχουν καταληφθεί και χρησιμοποιούνται παράνομα, συμπεριλαμβανομένου και του Φυτωρίου στα Κοσκινού.
Η Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου δια του νομικού της συμβούλου κ. Γ. Φιλιππάκου πρόκειται να ασκήσει αίτηση για την αναίρεση της απόφασης.
«Σε ό,τι αφορά τα ακίνητα του δημοσίου θα κινηθούμε προσεκτικά. Θα συνεχίσουμε το δικαστικό και τον πολιτικό αγώνα. Είναι δύο τα επίπεδα στα οποία έχουμε να δώσουμε τη μάχη για τα ακίνητα που δεν είναι του δημοσίου αλλά του ροδιακού λαού. Συγκεντρώνουμε στοιχεία και η συνέχεια που θα δώσουμε θα μας βρει νικητές. Δουλεύουμε επιμελώς», δήλωσε χθες ο περιφερειάρχης Νοτίου Αιγαίου κ. Γ. Χατζημάρκος, που αναφέρθηκε με την ευκαιρία και στην εκκρεμότητα με το ακίνητο του Ζέφυρος, που στεγάζει τη ΔΟΥ Ρόδου…
«Είναι ένα ζήτημα μεγάλο που θα πρέπει να τελειώσει. Το μόνο αποδεκτό είναι να μεταβιβαστεί το κτήριο σε μας. Ξέρετε πως η Περιφέρεια πληρώνει όλες τις δαπάνες για τη συντήρησή του. Πληρώνει και το φόρο ακίνητης περιουσίας. Είναι παραλογισμός του Δημοσίου να αξιώνει πως είναι δικό του. Να στεγάζονται εκεί οι υπηρεσίες του υπουργείου Οικονομικων και να πληρώνουμε και το φόρο; Ολο αυτό θα λήξει και πολιτικά και δικαστικά μόλις ολοκληρωθεί ο φάκελος».
Ο κ. Χατζημάρκος, προς επιβεβαίωση της «δημοκρατικής», τόνισε ότι το ακίνητο του Ζέφυρος: «Δεν είναι δηλωμένο στο Κτηματολόγιο. Εκεί αποτυπώνεται ως μερίδα γαιών κι αυτό είναι ένα από τα επιχειρήματά μας, δηλαδή ο παραλογισμός του ελληνικού δημοσίου. Εδώ είμαστε για να τα θεραπεύσουμε. Βήμα βήμα θα τα προχωρήσουμε. Νομίζω πως στο τέλος το αποτέλεσμα θα είναι αυτό που πρέπει».
Στο διατακτικό της απόφασης του Εφετείου Δωδεκανήσου, αναφέρονται τα εξής:
«Δυνάμει διαδοχής από το Ιταλικό Δημόσιο, το ελληνικό δημόσιο έχει καταστεί κύριο οκτώ ακινήτων, που βρίσκονται στην περιφέρεια του Πρωτοδικείου Ρόδου, τα οποία είναι καταχωρημένα στο όνομα του στο Κτηματολόγιο Ρόδου, με κτηματολογικά στοιχεία: 1) Τόμος Οικοδομών Ρόδου 30, φύλλο 90, μερίδα 1-31, φάκελος 6102, 2) Τόμος Οικοδομών Ρόδου 30, φύλλο 12, μερίδα V-3179Α, φάκελος 6028, 3) Τόμος Οικοδομών Ρόδου 21, φύλλο 123, μερίδα V-3010, φάκελος 475ΰ, 4) Τόμος γαιών Ρόδου 40, φύλλο 90, μερίδα 144ΑΒ, φάκελος 3936, 5) Τόμος γαιών Ρόδου 7, φύλλο 114, μερίδα 991, φάκελος 1480, 6) Τόμος γαιών Ρόδου 3, φύλλο 52, μερίδα 26, φάκελος 506, 7) Τόμος γαιών Ρόδου 7, φύλλο 63, μερίδα 26Α, φάκελος 1426 και 8) Τόμος Οικοδομών Ρόδου 21, φύλλο 137, μερίδα ΙΙ-545Α, φάκελος 4743. Η νομική φύση των ως άνω ακινήτων είναι η εξής :
Τα υπ’αριθμ. 1 και 7 Ντεμανιάλε, τα υπό στοιχεία 2, 3, 5 και 8 μουλκ, το υπό στοιχείο 4 Βακούφ διτελές μετ’ευρείας επαγωγής και το υπό στοιχείο 6 αρζί – μιρί. Κατόπιν της από 20.6.1995 αίτησης του Νομάρχη Δωδεκανήσου, σύμφωνα με το άρθρο 39 του ν. 2218/1994, διατάχθηκε η καταχώρηση των ακινήτων αυτών στη δεύτερη των καθών, Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Δωδεκανήσου, για το λόγο ότι στα παραπάνω ακίνητα στεγάζονταν υπηρεσίες της Νομαρχίας Δωδεκανήσου, οι οποίες καταργήθηκαν με το νόμο αυτό, σύμφωνα με τον οποίο περιέρχονται στη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση, μετά από αίτηση του Νομάρχη.
Επί της ως άνω αίτησης αποφάνθηκε η Δικαστής του Κτηματολογίου Ρόδου και με τις 4501, 4506, 4507, 4511, 4513, 4514, 4515 και 4504/21.6.1995, αντίστοιχα, διατάξεις της πραγματοποιήθηκε η καταχώρηση.
Η παρ. 2 του άρθρου 39 του ν. 2218/1994, έχει εφαρμογή μόνο στις περιπτώσεις που στο δημόσιο κτήμα στεγάζονται αποκλειστικώς και αμιγώς υπηρεσίες, οι οποίες με την έναρξη λειτουργίας της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης καταργούνται αυτοδικαίως και δεν εφαρμόζεται όταν συστεγάζονται και μη καταργούμενες υπηρεσίες. Τα ως άνω οκτώ ακίνητα, τα οποία πριν τις προσβαλλόμενες καταχωρήσεις ήταν καταχωρημένα στο όνομα του Ελληνικού Δημοσίου, δεν χρησιμοποιούνταν για τη στέγαση αποκλειστικά και μόνο υπηρεσίας καταργούμενης, αλλά σ’ αυτά είτε συστεγάζονταν και μη καταργούμενες υπηρεσίες, είτε δεν υπήρχε καθόλου στέγαση υπηρεσιών (καταργούμενων ή μη) είτε στεγάζονταν υπηρεσίες διανομαρχιακού επιπέδου, ήτοι υπηρεσίες που δεν είχαν ποτέ σχέση με τη Νομαρχία και, ως εκ τούτου, μη καταργούμενες».
Τονίζεται παραπέρα ότι κατά το χρόνο έναρξης λειτουργίας της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Δωδεκανήσου (5.5.1995), κανένα από τα ως οκτώ ακίνητα για τα οποία υποβλήθηκε η σχετική αίτηση της Ν.Α.Δ., δεν χρησιμοποιούνταν για στέγαση αποκλειστικά και μόνο καταργούμενων υπηρεσιών.
Στα εν λόγω ακίνητα είτε συστεγάζονταν και μη καταργούμενες υπηρεσίες, είτε δεν υπήρχε καθόλου σε αυτά στέγαση υπηρεσιών (καταργούμενων ή μη ) είτε στέγαζαν και εξακολουθούν να στεγάζουν υπηρεσίες διανομαρχιακού επιπέδου, ήτοι υπηρεσίες που δεν είχαν ποτέ σχέση με τη Νομαρχία, και ως εκ τούτου μη καταργούμενες.
Επομένως, δεν συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις του άρθρου 39 παρ. 2 του Ν. 2218/1994, για τη μεταγραφή των προαναφερόμενων ακινήτων στη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Δωδεκανήσου.
Δεν έληξε για την Περιφέρεια η υπόθεση με τα οκτώ δημόσια ακίνητα, όπως δήλωσε ο περιφερειάρχης
