ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΕΝΩΤΙΚΗΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ (Π.Α.ΜΕ) ΣΤΗΝ Ε.Ε. ΤΟΥ ΕΚΡ
Καταθέτουμε ψήφισμα και καλούμε την πλειοψηφία του ΕΚΡ να καταγγείλει την δικαστική απόφαση, που καταδίκασε 24 αγωνιστές εργάτες χαλυβουργούς, σαν μια προαποφασισμένη ενέργεια, που στρέφεται ενάντια στο δικαίωμα της απεργίας και στοχεύει στην καταστολή των εργατικών και λαϊκών αγώνων.
«Συνάδελφοι.
Μπροστά στην οργάνωση της Πρωτομαγιάτικης Απεργίας πρέπει να πάρουμε συγκεκριμένες αποφάσεις που θα στοχεύουν τον πραγματικό αντίπαλο, που δεν είναι άλλος από την δικτατορία των Μονοπωλίων της ΕΕ και των άλλων καπιταλιστικών κρατών –ενώσεων.
Είναι επιστημονικά ασυμβίβαστη η θέση της ΓΣΕΕ που θέλει τους εργάτες και τις εργάτριες στο μαντρί της ΕΕ και ταυτόχρονα να ζουν χωρίς ανεργία, χωρίς σμπαραλιασμένες εργασιακές σχέσεις, με Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, με το δικαίωμα στην Απεργία. Η ΓΣΕΕ ουδέποτε καταδίκασε αλλά αντίθετα με ευλάβεια υπηρέτησε και εξακολουθεί να υπηρετεί μέσα από Ευρωενωσιακά προγράμματα (ΙΝΕ –ΓΣΕΕ)το Μνημόνιο των Μνημονίων από το 1992, το Οικονομικό Σύνταγμα της ΕΕ, δηλ. την Συνθήκη του Μάαστριχτ.
Μέσα στην παρατεταμένη βαθιά καπιταλιστική κρίση η ΕΕ και τα κόμματα που την υπηρετούν εξειδικεύοντας τις αποφάσεις όλα αυτά τα χρόνια προχωρούν πιο αποφασιστικά και φορτώνουν μέρα με την ημέρα χωρίς τελειωμό ασήκωτα τα βάρη στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, όπως με τη «Στρατηγική Ευρώπη 2020», το «Σύμφωνο για το ευρώ+», το «Δημοσιονομικό Σύμφωνο», την «Ενισχυμένη Οικονομική Διακυβέρνηση» και το «Ευρωπαϊκό Εξάμηνο».
Τους σιδερένιους μηχανισμούς δηλαδή των διαρκών μνημονίων και της συνεχούς μείωσης του «κόστους εργασίας ανά μονάδα προϊόντος», που από την 1-1-2014 γενικεύτηκαν για όλα τα κράτη – μέλη της ΕΕ.Τ αντεργατικά μέτρα της ΕΕ, που ψήφισαν οι πολιτικοί εκπρόσωποι του κεφαλαίου στο Ευρωκοινοβούλιο (14 – 17 Απρίλη 2014), στην τελευταία συνεδρίασή του πριν τις ευρωεκλογές, περιλαμβάνονται 115 αντιλαϊκά νομοθετικά κείμενα, οδηγίες, κανονισμοί, εκθέσεις και ψηφίσματα για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των ευρωενωσιακών μονοπωλίων μέσα από την ένταση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων.
Στο οπλοστάσιο τους έχουν μια σειρά από κοινοτικές οδηγίες κατά παραγγελία την επιχειρηματικών ομίλων της ΕΕ, όπως την οδηγία για την «απόσπαση εργαζομένων στα πλαίσια παροχής υπηρεσιών – 96/71/EK» [COM (2012) 0131], καταργώντας στην πράξη τους όποιους περιορισμούς στις επιχειρήσεις να επιλέγουν σαν έδρα τους χώρες με κατακρεουργημένα δικαιώματα με τσακισμένα μεροκάματα και μισθούς , κατεύθυνση που υπαγορεύται και από το «Σύμφωνο για το Ευρώ» καθώς και την Απόφαση του Συμβουλίου για την «τριμερή σύνοδο κορυφής» [COM (2013) 0740 -31.10.2013].
Συνάδελφοι. Τα νέα μαζί με τα παλιά αντεργατικά τερατουργήματα συνδέονται άμεσα με την οδηγία για την απελευθέρωση παροχής υπηρεσιών στην εσωτερική αγορά (γνωστή και ως «οδηγία Μπολκεστάιν») και τις αποφάσεις του Ευρωδικαστηρίου στις υποθέσεις «Viking Line» (υπόθεση C-438/05 της 11/12/2007) και «Laval» (υπόθεση C-341/05 της 18/12/2007).
Θυμίζουμε ότι με την «οδηγία Μπολκεστάιν» καταργείται κάθε «εθνικό εμπόδιο» για την εγκατάσταση των επιχειρήσεων και την παροχή υπηρεσιών σε οποιοδήποτε κράτος – μέλος της ΕΕ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι αποφάσεις των δικαστηρίων της ΕΕ που έκριναν παράνομες τις απεργίες των συνδικάτων των Φινλανδών ναυτεργατών και των Σουηδών οικοδόμων, επειδή παραβιάζουν τη «θεμελιώδη ελευθερία» που κατοχυρώνουν οι Συνθήκες της ΕΕ, την ελευθερία κίνησης του κεφαλαίου.
Δεν σταματούν μόνον στην ψήφιση πλειάδας αντεργατικών μέτρων, αλλά με κάθε τρόπο προσπαθούν να απλωθεί σιγή νεκροταφείου στο σύνολο της εργατικής τάξης της ΕΕ με το χτύπημα του απεργιακού δικαιώματος και την κατάργηση των ΣΣΕ (εθνικών – σε όποια κράτη-μέλη υπάρχουν – και κλαδικών).
Με τον «Κανονισμό Μόντι ΙΙ», η κάθε απεργία πρέπει να σέβεται τις οικονομικές ελευθερίες κίνησης του κεφαλαίου, που καθιέρωσε η Συνθήκη του Μάαστριχτ, ενώ υποχρεώνει τα κράτη – μέλη να ενημερώνουν τα άλλα κράτη – μέλη των οποίων οι επιχειρήσεις τους θίγονται από μία απεργιακή κινητοποίηση, καθώς και την Επιτροπή για τα μέτρα που παίρνουν ή που σκοπεύουν να πάρουν για να σταματήσουν την απεργία, όταν θίγει τις οικονομικές ελευθερίες του κεφαλαίου.
Συνάδελφοι. Για την επιτυχία αυτών των αντεργατικών μέτρων που στοχεύουν στην ενίσχυση των ευρωπαϊκών μονοπωλίων έχει θέση και ρόλο πολύ σημαντικό απέναντι στις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες ,που αφορούν την μόνιμη και σταθερή, το δικαίωμα στην πρόσβαση για την αποκλειστικά δωρεάν χωρίς επιχειρηματική δράση Υγεία, Πρόνοια, Περίθαλψη, παροχή Φαρμάκου, Παιδεία, το δικαίωμα στην ξεκούραση και τον Πολιτισμό, την Κατοικία, καθώς και την αντιμετώπιση της παροχής στο Νερό την Ενέργεια και τις Μεταφορές σαν κοινωνικά αγαθά και όχι σαν πανάκριβα εμπορεύματα, η εργατική αριστοκρατία των Ευρωπαϊκών Συνδικάτων – ETUC/CES, ο «κοινωνικός εταιρισμός»». Ηδη, από τις 14-12-1970, με την Απόφαση 70/532/ΕΟΚ, η τότε ΕΟΚ είχε καθιερώσει τη λεγόμενη «μόνιμη επιτροπή απασχόλησης», ως «το κατάλληλο φόρουμ για τις διαβουλεύσεις με τους κοινωνικούς εταίρους».
Με την απόφαση 2003/174/ΕΚ της 6ης Μάρτη 2003 θεσπίστηκε η «τριμερής κοινωνική σύνοδος κορυφής», που επισημοποίησε τις άτυπες συνεδριάσεις μεταξύ των οργανώσεων των εργοδοτών, της εργατικής αριστοκρατίας και των οργάνων της ΕΕ. Με την ψήφιση στο Ευρωκοινοβούλιο στις 15 Απρίλη 2014, από το μεγάλο συνασπισμό των κομμάτων του κεφαλαίου, της Απόφασης του Συμβουλίου για την «τριμερή σύνοδο κορυφής», η «τριμερής» αποτελεί επίσημο όργανο της ΕΕ, στο οποίο συμμετέχουν ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, η Προεδρία του Συμβουλίου και οι δύο επόμενες Προεδρίες, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η ένωση των καπιταλιστών, η Συνομοσπονδία Ευρωπαϊκών Επιχειρήσεων «BUSINESSEUROPE» και η Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία Συνδικάτων ETUC-CES, όπου συμμετέχει και ο ντόπιος εργοδοτικός – κυβερνητικός συνδικαλισμός, παλιός και νέος, οι πλειοψηφίες της ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ.
Να τι πρέπει λοιπόν να αποκαλυφθεί στα μάτια της εργατικής τάξης της χώρας μας . Ότι δηλ. οι κυβερνήσεις της λυκοσυμμαχίας της ΕΕ και των Μονοπωλίων της δεν είναι μόνες στον αγώνα δρόμου που έχουν ξεκινήσει εδώ και δεκαετίες στο όνομα της Ανταγωνιστικότητας και Επιχειρηματικότητας , αλλά έχουν βαστάζο και πιστό υπηρέτη τον εργοδοτικό – κυβερνητικό συνδικαλισμό σε ευρωενωσιακό και εθνικό επίπεδο με τις αντίστοιχες οργανώσεις της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας Συνδικάτων, για τη χειραγώγηση της εργατικής τάξης, την καλλιέργεια του «κοινωνικού εταιρισμού», την παράδοση της εργατικής τάξης στους καπιταλιστές, το χτύπημα του ταξικού εργατικού κινήματος.
Αυτό τέλος που βγάζει μάτι,εκτός αν κάποιος για δικούς του λόγους εθελοτυφλεί και για αυτό καλούμε όλα τα μέλη της πλειοψηφίας του ΕΚΡ να τοποθετηθούν συγκεκριμένα και για τον ρόλο της ΓΣΕΕ , αλλά και της Συνομοσπονδίας Ευρωπαϊκών Συνδικάτων, είναι το αντεργατικό έκτρωμα, η οδηγία για τους «αποσπασμένους εργαζόμενους», που είναι αποτέλεσμα του «τριμερούς κοινωνικού διαλόγου», στο πλαίσιο του αιτήματος της ETUC/CES για ένα «Πρωτόκολλο κοινωνικής προόδου» που τροποποιεί τη Συνθήκη της ΕΕ, και συμφωνεί τελικά με την οργάνωση των κεφαλαιοκρατών BUSINESSEUROPE στην πρόταση που παρουσίασε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Τέλος τα αποτελέσματα από την πρόσφατη «τριμερή κοινωνική σύνοδο κορυφής», που πραγματοποιήθηκε πριν την «εαρινή» Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στις 20 Μάρτη 2014, μεταφέρθηκαν αυτούσια στην ΕΓΣΣΕ, που υπογράφηκε από τους εργοδοτικούς και κυβερνητικούς συνδικαλιστές της ΓΣΕΕ και τον ΣΕΒ, η οποία όχι απλά επικυρώνει όλο το οπλοστάσιο των αντεργατικών μέτρων (μειώσεις μισθών, κατάργηση εργασιακών δικαιωμάτων, ΣΣΕ, κατεδάφιση Κοινωνικής Ασφάλισης κ.λπ.) αλλά κλιμακώνει την επίθεση του κεφαλαίου με τη «συγκρότηση δικτύου συνεργασίας» μεταξύ ΓΣΕΕ – ΣΕΒ «στη βάση των παρακάτω θεματικών ενοτήτων: 1. Απασχόληση – Εκπαίδευση – Κατάρτιση 2. Κοινωνική Προστασία 3. Ανταγωνιστικότητα 4. Επιχειρηματικότητα Καινοτομία»3.
Καλούμε την πλειοψηφία του ΕΚΡ στο όνομα της ενωτικής συμπόρευσης του εργατικού κινήματος που η ίδια κάθε φορά επικαλείται να καταδικάσει την στάση της ΓΣΕΕ και της Συνομοσπονδίας των Ευρωπαϊκών Συνδικάτων που προχωρούν χέρι-χέρι με τις ανάγκες του Κεφαλαίου και βυθίζουν το σύνολο της εργατικής τάξης στην απόλυτη φτώχεια και την εξαθλίωση.
ΡΟΔΟΣ 23 ΑΠΡΙΛΗ 2014
