Ανεξάρτητα ωστόσο από τις μεγάλες τους αποκλίσεις και τα δύο κείμενα, τόσο του ΔΝΤ όσο και της Κομισιόν, μαρτυρούν την πίεση που ασκείται στην ελληνική πλευρά για να τρέξουν οι ιδιωτικοποιήσεις, δοκιμάζοντας τις αντοχές κυβέρνησης και ΣΥΡΙΖΑ, όπως συνέβη προχθές στη Βουλή με το νέο υπερταμείο.
Σε πιο επιθετικούς τόνους οι Ευρωπαίοι, ακριβώς για να βγαίνει ο λογαριασμός, ισχυρίζονται ότι για να είναι βιώσιμο το ελληνικό χρέος έως το 2060 απαιτούνται έσοδα από αποκρατικοποιήσεις ύψους 18 δισ. ευρώ στο πλαίσιο του νέου Ταμείου. Εξ αυτών, τα 13 δισ. ευρώ θα προέλθουν από ιδιωτικοποιήσεις κρατικών επιχειρήσεων και ακινήτων και τα 5 δισ. από την πώληση των τραπεζικών μετοχών που κατέχει το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ).
Τα πρώτα 6,2 δισ. ευρώ από ιδιωτικοποιήσεις πρέπει να επιτευχθούν ως το 2018 και τα υπόλοιπα 6,8 δισ. ευρώ από το 2019 και μετά. Το ποσό των 6,2 δισ. ευρώ ωστόσο βγαίνει μόνο εφόσον η κυβέρνηση υλοποιήσει το επικαιροποιημένο πρόγραμμα 19 αποκρατικοποιήσεων του ΤΑΙΠΕΔ, το οποίο δεν έχει ουσιαστικές αλλαγές από εκείνο του περασμένου Ιουλίου.
Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο η κυβέρνηση το κρατά σαν επτασφράγιστο μυστικό καθώς περιλαμβάνει συμμετοχές – «κόκκινες σημαίες» για τον ΣΥΡΙΖΑ όπως το 17% της ΔΕΗ, το 35% των ΕΛΠΕ, το 65% της ΔΕΠΑ, το 23% της ΕΥΑΘ, το 11% της ΕΥΔΑΠ, μαζί φυσικά με όσες βρίσκονται σε εξέλιξη.
Επικαλείται τις φτωχές μέχρι τώρα επιδόσεις της χώρας στον τομέα των αποκρατικοποιήσεων, θυμίζει ότι κατά τη διάρκεια των πέντε τελευταίων ετών τα έσοδα από αποκρατικοποιήσεις δεν ξεπέρασαν τα 3 δισ. ευρώ, ενώ κάνει ειδική μνεία στις τράπεζες για τις οποίες θυμίζει ότι το κράτος δεν έχει καταφέρει να ανακτήσει τις επενδύσεις του σε αυτές παρά τις συνεχείς ενέσεις κεφαλαίου από το 2010 και μετά. Ως αποτέλεσμα, το ΔΝΤ δεν αναμένει ουσιαστικά έσοδα από την ιδιωτικοποίηση των τραπεζών.
