Ενα αφιέρωμα από το ένθετο ταξίδια της Καθημερινής
Είναι από αυτούς τους προορισμούς που μαθαίνονται στόμα με στόμα, παρέα την παρέα και ποτέ δεν έγιναν πρωτοσέλιδα σε περιοδικά. Είναι από αυτά τα νησιά που ο καθένας που έχει πάει έχει πάντα να θυμηθεί μια τρυφερή ή συναρπαστική ιστορία.
Ατμόσφαιρα. Αυτή είναι ίσως η μόνη απάντηση στο γιατί οι Ελληνες ταξιδιώτες αγαπούν το δυτικότερο από τα Δωδεκάνησα, το νησί-πεταλούδα (λόγω του σχήματος), την Αστυπάλαια. Νησί της άγριας νιότης ακόμη και σήμερα, το επισκέπτονται κυρίως 20άρηδες και 30άρηδες που γεμίζουν το ένα και μοναδικό κάμπινγκ.
Αλλά το επισκέπτονται και όσοι ήταν σε αυτή την ηλικία τη δεκαετία του ’80 και του ’90 και κάθε Ιούνιο πλημμυρίζουν από νοσταλγία και αποφασίζουν να κλείσουν ένα από τα (συνήθως νεότευκτα) πολυτελή δωμάτια στο νησί.
Για την «αύρα» και την «ενέργειά» της, λοιπόν, επιλέγουν όλοι την Αστυπάλαια. Για το φεγγάρι που σηκώνεται κατακίτρινο πάνω από το Κάστρο της Χώρας, για την εναλλακτική ροκ μουσική στα μπαράκια γύρω από τους ανεμόμυλους, για τα πάρτι του κάμπινγκ.
Σίγουρα έπαιξαν ρόλο και οι ντόπιοι (περί τους 1.200 κατοίκους αριθμεί σήμερα η Αστροπαλιά, όπως ονομάζουν οι ίδιοι τον τόπο τους), οι οποίοι είναι φιλόξενοι και στις περισσότερες περιπτώσεις δεν είδαν τον τουρισμό ως ευκαιρία για χρήμα, αλλά πιο πολύ ως ευλογία και ως ευκαιρία να ανοίξουν τις γειτονιές και τα σπίτια τους.
Επίσης, από το 1999 που ξεκίνησε να γίνεται εδώ το Φεστιβάλ της Αστυπάλαιας, το νησί πήρε και επίσημα τη σφραγίδα του εναλλακτικού. Μαγευτικές παραλίες, καλό φαγητό, ωραίες μουσικές, το Κάστρο στο φόντο σε όποιο σημείο της Χώρας και αν σταθείς, νέος κόσμος έτοιμος για περιπέτειες, τι άλλο να ζητήσει κανείς από τον προορισμό που επιλέγει για διακοπές;
