Σεξιστική επίθεση άλλη μια φορά σε γυναίκα πολιτικό, σε μια γυναίκα και μητέρα, γιατί…τόλμησε να κάνει δηλώσεις χωρίς μακιγιάζ, με ένα απλό μπλουζάκι. Γιατί δεν βάφτηκε, γιατί δεν πήγε στο κομμωτήριο, για το σωματότυπο της «είναι αδύνατη, παίρνει ναρκωτικά». Ρατσισμός, σεξιστικός οχετός, ύβρεις, επιβεβαίωση ότι η γυναίκα σήμερα δεν έχει τη θέση που της αξίζει. Και αν μία νέα πολιτικός δε «μασάει» στην τοξικότητα και έχει το θάρρος αλλά και το βήμα να απαντήσει, υπάρχουν εκατομμύρια άλλες γυναίκες που έρχονται, καθημερινά, αντιμέτωπες με τον κακοποιητικό λόγο και αποδέχονται τελικά, ότι αυτός μπορεί να εξακολουθήσει να χρησιμοποιείται προκειμένου να μειωθεί η σπουδαιότητά τους. Είναι η πλειοψηφία των σύγχρονων γυναικών. Γυναίκες με ψεγάδια, γυναίκες που παλεύουν, γυναίκες που είναι και μανες, γυναίκες που μοχθούν. Επιτυχημένες που τολμούν να συνδυάσουν δουλειά, καριέρα, πολιτική και μητρότητα χωρίς να σκέφτονται κάθε μέρα πώς θα είναι η εικόνα τους. Που μπορούν να νιώθουν αυτοπεποίθηση να βγουν χωρίς μακιγιάζ. Ο σεξισμός στην πολιτική είναι διακομματικός, αλλά σε συγκεκριμένους χώρους ενδημικός. Το πάχος του Πάγκαλου και του Βενιζέλου, τα μπέζ σακάκια της Ντόρας, το ντύσιμο της Μαρέβας, της Μπετυς και της Κεραμέως, τα φουστάνια της Μενδώνη, το σουτιέν και το ραντάκι της Δόμνας Μιχαηλίδου, το no make up look που υιοθέτησε η Έφη Αχτσιόγλου στην τελευταία της on camera εμφάνιση. Μία εμφάνιση στην οποία μιλούσε για πολιτική, αλλά που η πολιτική ήταν η τελευταία που αφορούσε τους ακροατές της. Ενας ανοιχτός διακομματικός βόθρος που πρέπει να κλείσει επιτέλους και να κοιτάει ο καθένας τη δουλειά του. Ήταν παρήγορο το ότι στο πλευρό της κυρίας Αχτσιόγλου στάθηκαν μέλη της κυβέρνησης. Οι αντιδράσεις ήταν πολλές, ως όφειλαν κι είναι αυτό η μόνη ελπίδα όταν βλέπεις ότι κάθε φορά που νομίζεις ότι έχουν ειπωθεί όσο έπρεπε πια τα αυτονόητα και πάμε παρακάτω. Αλλά, ποιος αισιοδοξεί; Ο εκχυδαϊσμός του δημόσιου λόγου έχει γερές βάσεις – και ευθύνονται οι πάντες: Πολιτικοί, ΜΜΕ, πολίτες…
Που πάει με no make up look;
