Ακούγοντας την συζήτηση στη Βουλή επί των προγραμματικών δηλώσεων, η πρώτη σκέψη είναι, πως εάν τα κόμματα φερόταν όπως τώρα, ίσως θα είχαμε καλύτερη τύχη, ίσως να μην μας έπαιρνε δέκα χρόνια κρίσης. Μπορούν τέλος πάντων κάποτε να μιλούν με επιχειρήματα και όχι με ύβρεις; Μπορούν να κάνουν εποικοδομητικό διάλογο ; Μπορούν να βάλουν μπροστά το συμφέρον της χώρας για σημαντικά θέματα και όχι το δικό τους; Μπορούν να μην έχουν στόχο μόνο την καρέκλα-αναφέρομαι σε όλα-αλλά τα προβλήματα των πολιτών αυτής της χώρας; Αν το είχαν κάνει, ίσως, αλλιώς θα ήμασταν σήμερα. Οι ομιλίες του Πρωθυπουργού και του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, έδωσαν το περίγραμμα μιας διαφορετικής πολιτικής αντιπαράθεσης και επί της ουσίας έδωσαν το σήμα στους βουλευτές του ο καθένας, για διαφορετικό τρόπο άσκησης πολιτικής. Ο πολιτικός πολιτισμός μοιάζει να επιστρέφει ξανά μετά από δέκα χρόνια σφοδρών συγκρούσεων. Η επιστροφή στην περίοδο της πολιτικής και ιδεολογικής αντιπαράθεσης , μακριά από τις ακρότητες της προηγούμενης κοινοβουλευτικής περιόδου με κορυφαίο ζητούμενο τη συναίνεση ήταν η αίσθηση που σου άφηνε η συζήτηση, αλλά και το μεγάλο στοίχημα. Ελάχιστες οι εξαιρέσεις βουλευτών που θέλησαν να εξάψουν πάθη, προσπαθώντας να δημιουργήσουν βαβούρα. Δεν τους ακολούθησε η πλειοψηφία. Προάγγελος, πως ίσως απομονωθούν επιτέλους. Δυστυχώς λίγες οι περιπτώσεις των ομιλητών που ξεχωρίζουν. Πολλοί από τους βουλευτές της κυβερνώσας παράταξης, αναμασούσαν εξαγγελίες υπουργών, τα κλισέ για την ανάπτυξη που έρχεται, για τα παιδιά που έφυγαν αλλά τώρα θα γυρίσουν, για την σελίδα που γύρισε, διαβάζοντάς μας ολόκληρά αποσπάσματα από την ομιλία του πρωθυπουργού, αντί να επικεντρωθούν σε ένα-δύο σημεία και να τα αναπτύξουν.Είναι κάτι βουλευτές που σε κάνουν να απορείς πώς καταφέρνουν να μιλούν στους ψηφοφόρους τους. Και σε ποια γλώσσα… Εντύπωση δε έκανε, πως πολλοί βουλευτές της Περιφέρειας, βρήκαν ευκαιρία να «πουλήσουν» εκδούλευση στους ψηφοφόρους τους, άλλος ζητώντας την νοσηλευτική σχολή που ήταν στην πόλη του και πήγε στη διπλανή να ξαναγυρίσει, άλλος πως πρέπει να γίνει γεωπονική σχολή στην Περιφέρειά του, άλλος πως πρέπει να αποζημιωθούν οι συμπατριώτες του από την πρόσφατη κακοκαιρία, και κάποιος άλλος για τον δρόμο που πρέπει να γίνει. Και κάπου εκεί, έρχονται 2-3 καινούργιοι και άγνωστοι υπουργοί και υφυπουργοί να κάνουν την διαφορά. Όπως ο υπουργός Ψηφιακής Διακυβέρνησης Κυριάκος Πιερρακάκης. Εκεί που ετοιμάζεσαι να αλλάξεις κανάλι, γιατί θεωρείς πολύ εξειδικευμένο το θέμα του Υπουργείου του, εάν είσαι και λίγο άσχετος με την τεχνολογία, σε καθηλώνει από τα πρώτα λεπτά, εξηγώντας περιεκτικά, και με πολύ απλά λόγια τους στόχους του υπουργείου του. Μπορούσε να καταλάβει και ο πλέον άσχετος με την τεχνολογία, γιατί φρόντιζε και να εξηγεί όρους που δεν κατέχουμε. Και όλα αυτά από στήθους, δεν έριξε ούτε ματιά στις σημειώσεις του. Το’ χουν αυτό ,όχι οι ρήτορες που δεν μπορούν φυσικά να είναι όλοι, αλλά όσοι κατέχουν το θέμα. Ισως τελικά, αλλάξει και ως προς αυτό η ποιότητα. Ανθρωποι που θα τους καταλαβαίνουμε τι λένε, κυρίως γιατί καταλαβαίνουν κι αυτοί τι ακριβώς διαχειρίζονται …
Ισως
