Στην αντεπίθεση πέρασε ο κ. Ν. Νικολαΐδης
Νέες εξελίξεις καταγράφονται στην ένδικη διαφορά μεταξύ δύο γνωστών ξενοδόχων των Κολυμπίων, που με την υποβολή δύο αναφορών προκάλεσαν ισάριθμες προκαταρκτικές εξετάσεις στις οποίες εμπλέκονται και δημόσιοι λειτουργοί.
Μετά συγκεκριμένα την προκαταρκτική εξέταση που προκάλεσε µηνυτήρια αναφορά που υπέβαλε για την πολύκροτη υπόθεση της διαχείρισης εσόδων του πρώην Δήµου Αφάντου από την εκποίηση ακινήτων στην περιοχή των Κολυµπίων ο ξενοδόχος Γ. Μπακίρης, που όπως υποστηρίζει, δεν τηρήθηκαν οι διαδικασίες για την εκποίηση δύο προνομοιακών ακινήτων στην ξενοδοχειακή εταιρεία “Atlantica”, ο Κύπριος ξενοδόχος κ. Ν. Νικολαϊδης προχώρησε στην αντεπίθεση, υποβάλλοντας μηνυτήρια αναφορά κατά παντός υπευθύνου δια των πληρεξουσίων δικηγόρων του κ.κ. Ακη Δημητριάδη και Στ. Σταυρή.
Ο κ. Νικολαΐδης, με αναφορά – καταγγελία του προς τον Γενικο Γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης Νοτίου Αιγαίου, τον Περιφερειάρχη Νοτίου Αιγαίου, την Κτηματική Υπηρεσία Δωδεκανήσου, τον Δήμο Ρόδου, τον προϊστάμενο της Πολεοδομικής Υπηρεσίας, τον Κεντρικό Λιμενάρχη Ρόδου και τον Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Ρόδου, υποστήριξε, μεταξύ άλλων ότι σε όμορο οικόπεδο του ξενοδοχείου του, «Atlantica Imperial», λειτουργεί το ξενοδοχείο του κ. Μπακίρη «Lutania Beach Hotel».
Όπως ισχυρίζεται το έτος 1991, ύστερα από αίτηση των ιδιοκτητών της μερίδας 1888 με δείκτη 422 γαιών Αρχαγγέλου και εισήγηση της Κτηματικής Υπηρεσίας Δωδεκανήσου εκδόθηκε η αριθμ. ΔΚ 814/24-4-1991 απόφαση του Νομάρχη Δωδεκανήσου και εγκρίθηκε «…η κατασκευή τεχνικού έργου, κατασκευή τοιχίων αντιστήριξης μπροστά από την ιδιοκτησία των Αυγερινού και Γεωργίου Μπακίρη στην παραλιακή περιοχή «Κολύμπια» Ρόδου ….. πρός προστασία των εκεί ιδιοκτησιών και αποτροπή διαβρώσεων με προϋποθέσεις».
Υποστήριξε ότι η έκδοση της ανωτέρω αποφάσεως στηρίχθηκε σε αναληθή στοιχεία καθόσον, όπως υποστηρίζει ο κ. Νικολαΐδης, από την επισκόπηση του υποβληθέντος και εγκριθέντος τοπογραφικού διαγράμματος δεν αποτυπώνεται η γραμμή παραλίας και ο κοινόχρηστος χώρος της παραλίας μεταξύ του εγκριθέντος έργου και της ιδιοκτησίας των αιτούντων, παρά την ένδειξη στο ανωτέρω τοπογραφικό διάγραμμα ύπαρξης της ΜΓ 999 ιδιοκτησίας του Δήμου Ρόδου (πρώην Κοινότητα Αφάντου), στην οποία παραχωρήθηκε με την αριθμ. 41316/28-11-1967 απόφαση του Νομάρχη Δωδεκανήσου (ΦΕΚ 746/20-12-1967) εμφαινόμενη στον χάρτη της οριστικής διανομής του, συνταχθέντος από την Τοπογραφική Υπηρεσία του Υπουργείου Γεωργίας (Διεύθυνση Εποικισμού), όμως, δεν προκύπτει από την εκδοθείσα απόφαση, η έκφραση γνώμης του οικείου Δήμου.
Ισχυρίστηκε ακόμη ότι η έγκριση κατασκευής του τοιχίου δόθηκε με την προϋπόθεση ότι αυτό είναι μπροστά από την ιδιοκτησία των αιτούντων, πράγμα το οποίο δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα αφού παρεμβάλλεται ιδιοκτησία του Δήμου Ρόδου.
Υποστήριξε ότι δημόσιοι λειτουργοί παρέλειψαν να ελέγξουν την ακριβή αποτύπωση του κοινόχρηστου χώρου της παραλίας και τις εργασίες κατασκευής του τοιχίου, παραλείψεις οι οποίες είχαν σαν αποτέλεσμα, η ως άνω ανώνυμη εταιρεία από το έτος 1991 να έχει καταλάβει αυθαίρετα ολόκληρο το προαναφερόμενο ακίνητο έκτασης 6.375 τ.μ. με κατασκευή δευτερευόντων κτισμάτων και με τις εγκαταστάσεις βιολογικού καθαρισμού του ξενοδοχείου της.
Ο κ. Νικολαΐδης υποστήριξε ακόμη ότι η ίδια εταιρεία, κατέλαβε και ολόκληρη την κτηματολογική μερίδα 1888 με δείκτη 421 εκτάσεως 520 τ.μ., την οποία περιέφραξε και ένταξε στον ενιαίο χώρο του ξενοδοχειακού της συγκροτήματος.
Διατείνεται ότι δημιουργείται κατάσταση αθέμιτου ανταγωνισμού τόσο προς αυτόν όσο και προς τις άλλες ξενοδοχειακές μονάδες της περιοχής και τόνισε ότι η εταιρεία του προέβη στη νόμιμη αγορά ακινήτων του Δήμου Αφάντου καταβάλλοντας πάνω από τρία εκατομμύρια ευρώ.
Μετά την αναφορά του κ. Νικολαΐδη σχηματίστηκε δικογραφία σε βάρος του πρώην προϊσταμένου της Κτηματικής Υπηρεσίας Δωδ/σου, της υπεύθυνης του Τμήματος Αξιοποίησης – Διαχείρισης Ακίνητης Περιουσίας και Κτηματολογίου Δήμου Ρόδου και του κ. Μπακίρη.
Ελέχθηκαν συγκεκριμένα για τις πράξεις της απιστίας στην υπηρεσία κατ’ εξακολούθηση εις βάρος του δημοσίου και οργανισμού τοπικής αυτοδιοίκησης με προκληθείσα ζημία άνω των 150.000 ευρώ και της ηθικής αυτουργίας στην πράξη αυτή.
Η δικογραφία κατέληξε στο Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Ρόδου που έπαυσε οριστικά την δίωξη σε βάρος τους για τις πράξεις που φέρονται να έλαβαν χώρα το έτος 1989.
Πιο συγκεκριμένα η διοικητική πράξη (υπ’ αρ. ΔΚ/814/24-4-1989 απόφαση του Νομάρχη Δωδεκανήσου) που όπως καταγγέλθηκε νομιμοποίησε την αυθαίρετη κατάληψη της δημοτικής ιδιοκτησίας και στέρησε έσοδα από το Δήμο Ρόδου, έλαβε χώρα σε χρόνο που δεν επιτρέπει, ένεκα παραγραφής, την άσκηση δίωξης.
Σημειώνεται μάλιστα ότι οι δύο πρώτοι κατηγορούμενοι ήταν δέσμιοι της συγκεκριμένης διοικητικής πράξης και δεν μπορούσαν να πράξουν άλλως.
