Μηνύματα με πολλούς αποδέκτες αποστέλλει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας αξιολόγησης της ελληνικής οικονομίας στο πλαίσιο του άρθρου 4 του κανονισμού του.
Απευθυνόμενο στην ελληνική κυβέρνηση, ζητεί νέες δραστικές αλλαγές σε ασφαλιστικό και φορολογικό. Αναφέρεται ανοικτά στην ανάγκη για νέα μείωση των υφιστάμενων συντάξεων, για μείωση του αφορολόγητου των μισθωτών και των συνταξιούχων, ώστε να διευρυνθεί η φορολογική βάση και να μειωθούν οι φορολογικοί συντελεστές, για άμεσο ξεκαθάρισμα των «κόκκινων» δανείων, για πλήρες άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων και για αποφυγή οποιασδήποτε νέας ρύθμισης ληξιπρόθεσμων οφειλών ή οποιασδήποτε «οπισθοχώρησης» στο θέμα των εργασιακών.
Από την άλλη πλευρά, το ΔΝΤ στέλνει μήνυμα και προς τους Ευρωπαίους εταίρους. Χαρακτηρίζει το ελληνικό χρέος -για μια ακόμη φορά- ως μη βιώσιμο και υποστηρίζει ότι πρέπει να ληφθούν μέτρα ελάφρυνσής του, τα οποία μάλιστα θα πρέπει να είναι πολύ πιο αποτελεσματικά και γενναιόδωρα σε σχέση με αυτά που έχουν ήδη συζητηθεί στο πλαίσιο του Eurogroup του Μαΐου.
Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι το ΔΝΤ αναφέρεται ανοικτά και σε ζητήματα διαπλοκής, καθώς περιγράφει στο κείμενο που συντάχθηκε, μετά την ολοκλήρωση των επαφών της Ντέλια Βελκουλέσκου στην Αθήνα, την ανάγκη «να σπάσουν οι στενές σχέσεις μεταξύ τραπεζών, κράτους και συγκεκριμένων συμφερόντων».
Το ΔΝΤ αναγνωρίζει ότι τα μέτρα που έχουν ήδη ληφθεί έχουν προκαλέσει τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα και αναφέρεται στα μεγάλα ποσοστά φτώχειας, ακόμη και στις ελλείψεις συρίγγων στα νοσοκομεία. Γι’ αυτό, οι προτάσεις που κάνει για μειώσεις των υφιστάμενων συντάξεων και μειώσεις του αφορολόγητου αποσκοπούν στο να τονωθούν οι ασθενέστερες κοινωνικές ομάδες και κυρίως οι άνεργοι.
Από την έκθεση του Ταμείου προκύπτει ο ακόλουθος δεκάλογος.
1. Η ανεργία αναμένεται να παραμείνει σε διψήφια ποσοστά μέχρι τα μέσα του αιώνα.
2. Οι δαπάνες παραμένουν υπέρμετρα εστιασμένες σε δυσβάσταχτα υψηλές συντάξεις που παρέχονται στους υπάρχοντες συνταξιούχους.
3. Το έλλειμμα του συνταξιοδοτικού συστήματος βρίσκεται στο μη βιώσιμο επίπεδο του περίπου 10% του ΑΕΠ (σε σύγκριση με τον μέσο όρο του 2% στη ζώνη του ευρώ).
4. Είναι απαραίτητη μια περαιτέρω μείωση των τρεχουσών συντάξεων και αυτό μπορεί να γίνει με το ξεπάγωμα των σημερινών συντάξεων και με την εφαρμογή του νέου μαθηματικού τύπου για τις παροχές.
5. Οι φορολογικές απαλλαγές στην Ελλάδα είναι πολύ γενναιόδωρες και επιτρέπουν σε πάνω από τους μισούς μισθωτούς να εξαιρούνται από τη φορολογία του εισοδήματος (σε σύγκριση με το 8% της Ευρωζώνης).
6. Οι αρχές πρέπει να μειώσουν τους φορολογικούς συντελεστές (και τους συντελεστές των ασφαλιστικών εισφορών), να μειώσουν τις γενναιόδωρες απαλλαγές στη φορολογία του εισοδήματος και να εξαλείψουν τις υπόλοιπες φορολογικές απαλλαγές που ωφελούν τους πλουσίους.
7. Οι αρχές πρέπει να απέχουν από το να υιοθετούν περαιτέρω προγράμματα τμηματικών πληρωμών (σ.σ.: ρυθμίσεις ληξιπρόθεσμων οφειλών).
8. Οι μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας δεν πρέπει να αντιστραφούν.
9. Οι τρέχοντες στόχοι των αρχών παραμένουν μη ρεαλιστικοί γιατί υποθέτουν ότι η Ελλάδα θα πετύχει και θα διατηρήσει πρωτογενή πλεονάσματα της τάξης του 3,5% του ΑΕΠ για πολλές δεκαετίες -παρά τα διψήφια ποσοστά ανεργίας μέχρι τα μέσα του αιώνα- και ότι ταυτόχρονα θα πετύχει υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης.
10. Η Ελλάδα χρειάζεται σημαντική ελάφρυνση του χρέους.
Ναυτεμπορική
