Συνέντευξη σχετικά με τα θέματα και τις εξελίξεις στην εξωτερική πολιτική της Ελλάδας έχει δώσει στη «δημοκρατική» ο βουλευτής του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου Μανώλης Κεφαλογιάννης. Μιλά επίσης για την πρακτική της Τουρκίας εναντίον της Ελλάδας και επιπλέον για τις συμφωνίες με τη Γαλλία και τις ΗΠΑ.
• Κύριε Κεφαλογιάννη πρόσφατα καταθέσατε ερώτηση προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ζητώντας να προβεί σε όλες τις απαραίτητες ενέργειες ώστε να υποχρεώσει την Τουρκία που είναι μία υπό ένταξη χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση να υπογράψει και να κυρώσει τη Σύμβαση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας. Ωστόσο οι γείτονές μας, επιμένουν στην πρακτική των προκλήσεων και της ανάλογης ρητορικής, κατά της χώρας μας. Θα ήθελα το σχόλιό σας για τις εξελίξεις.
Σε όλες τις δηλώσεις τους οι ανώτατοι Τούρκοι αξιωματούχοι επικαλούνται το Διεθνές Δίκαιο. Δυστυχώς, κατά το δοκούν, αποσπασματικά και εν πολλοίς αυθαίρετα. Επικαλούνται, στην ουσία, ένα Διεθνές Δίκαιο «α λα Τούρκα». Αλλά πάντα στέκονται απέναντί του. Και είναι υπόλογοι. Όχι στην Ελλάδα και την Κύπρο και τις συνεχείς παραβιάσεις των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων. Αλλά απέναντι στη διεθνή νομιμότητα.
Η Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας σαφώς ορίζει στο Άρθρο 121 ότι τα νησιά που έχουν οικονομική ζωή έχουν το ίδιο δικαίωμα σε Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη με τις ηπειρωτικές περιοχές. Η Τουρκία υπογράφοντας τόσο το άκυρο και παράνομο μνημόνιο με την τότε λιβυκή κυβέρνηση όσο και παραβιάζοντας με κάθε τρόπο περιοχές της Ελληνικής και τη Κυπριακής Οικονομικής Ζώνης απεμπολεί αυτό ακριβώς το δικαίωμα στα Δωδεκάνησα, το Καστελλόριζο και την Κρήτη.
Η Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών προέκυψε από την τρίτη Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS III), η οποία πραγματοποιήθηκε μεταξύ 1973 και 1982. Σήμερα 167 χώρες του πλανήτη και Διεθνείς Οργανισμοί, όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι συμβαλλόμενα μέρη.
Η Τουρκία συνεχίζει να είναι μία από τις ελάχιστες χώρες που δεν έχουν υπογράψει και κυρώσει την UNCLOS. Παρόλα αυτά το 1986 η Τουρκία, ύστερα από πίεση της τότε Σοβιετικής Ένωσης, που είχε αποφασίσει να ξεκινήσει έρευνες για υδρογονάνθρακες στη Μαύρη Θάλασσα, προχώρησε σε ανακήρυξη ΑΟΖ στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας σε συμφωνία τόσο με την τότε Σοβιετική Ένωση όσο και με τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία. Αν και η Μαύρη Θάλασσα θεωρείται πιο κλειστή ή ημίκλειστη θάλασσα από το Αιγαίο, η συμφωνία κατέληξε για τις επικαλυπτόμενες περιοχές χρησιμοποιώντας τη μέθοδο της «μέσης γραμμής».
Και η συγκεκριμένη ενέργεια της τουρκικής πλευράς συνιστά όχι μόνο πλήρη αποδοχή της μεθόδου της «μέσης γραμμής» για την οριοθέτηση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, αλλά κυρίως αποδοχή της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας στην ολότητά της.
Η Τουρκία παραμένει μία υπό ένταξη χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Και παρόλα τα προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί όλα αυτά τα χρόνια με υπαιτιότητα της τουρκικής ηγεσίας, καθώς πλην των παράνομων και επιθετικών ενεργειών κατά της Ελλάδας και της Κύπρου, που έχει επανειλημμένα στηλιτεύσει η ΕΕ, η Τουρκία παρουσιάζει μία σοβαρή οπισθοδρόμηση στους τομείς της δημοκρατίας, του κράτους δικαίου, των θεμελιωδών δικαιωμάτων και της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης. Οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις μπορεί μεν να έχουν αδρανήσει και «παγώσει», αλλά η Τουρκία εξακολουθεί και είναι αποκλειστικά στο χέρι της να προχωρήσει την ευρωπαϊκή της πορεία. Και ένα μεγάλο «αγκάθι» των διαπραγματεύσεων –εφόσον συνεχιστούν- είναι η μη υπογραφή και κύρωση από πλευράς της Τουρκίας της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας. Που δεν αποτελεί μόνο Διεθνές Δίκαιο αλλά έχει καταστεί πλέον εθιμικό δίκαιο –αποδεκτό από όλους- καθώς έχει υπογραφεί από τη συντριπτική πλειοψηφία των κρατών μελών του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Και κάτι σημαντικότερο. Έχει καταστεί και Κοινοτικό Δίκαιο καθώς έχει υπογραφεί όχι μόνο από όλα τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και από την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση ως Οργανισμός. Γι’ αυτό με την ερώτησή μου προς την Επιτροπή ζητώ να πληροφορηθώ για τις ενέργειες που προτίθεται να προβεί η Επιτροπή ώστε να υπογραφεί και κυρωθεί από πλευράς και της Τουρκίας – μίας υπό ένταξη χώρας- μία Σύμβαση που είναι κοινοτικό κεκτημένο.
• Πώς σχολιάζετε την γραμμή της Αθήνας να υπογράφει συμφωνίες και να αναζητά συμμαχίες με άλλες χώρες, όπως με τη Γαλλία και τις ΗΠΑ κ.λπ; Προσθέτει όπλα στη φαρέτρα της χώρας μας σε διπλωματικό και όχι μόνο επίπεδο;
Με τις συμφωνίες αμυντικής συνεργασίας που έχει υπογράψει η σημερινή κυβέρνηση και με τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και με τη Γαλλία αναβαθμίζει γεωπολιτικά τη θέση της χώρας και θωρακίζει την άμυνά της εκσυγχρονίζοντας τις Ένοπλες Δυνάμεις μας με την προμήθεια τόσο των αεροσκαφών Rafale όσο και των φρεγατών Belhara.
Η ιστορική συμφωνία με τη Γαλλία περιέχει για πρώτη φορά τη ρήτρα αμοιβαίας συνδρομής σε περίπτωση ένοπλης επίθεσης εναντίον της επικράτειας ενός εκ των δύο συμβαλλομένων μερών. Η ρήτρα αμοιβαίας συνδρομής που περιλαμβάνει και τη χρήση στρατιωτικών μέσων (ένοπλης βίας), σύμφωνα με το άρθρο 51 του Χάρτη του ΟΗΕ, το οποίο αναφέρεται στο δικαίωμα στην αυτοάμυνα. Πρόκειται για την πρώτη φορά που τέτοια ρήτρα περιέχεται σε διμερή συμφωνία της Ελλάδας με Ευρωπαίο εταίρο ή σύμμαχο στο ΝΑΤΟ και βεβαίως δημιουργεί νέο περιβάλλον όσον αφορά στην προστασία της εδαφικής ακεραιότητας και της κυριαρχίας της χώρας μας.
Με μία συντεταγμένη εθνική στρατηγική προς όφελος της χώρας και των συμφερόντων της η σημερινή κυβέρνηση έχει προχωρήσει στην υπογραφή σημαντικών διεθνών διακρατικών συμφωνιών που ενισχύουν την Ελλάδα σε όλα τα επίπεδα.
Σας θυμίζω τις συμφωνίες με την Ιταλία για οριοθέτηση της μεταξύ μας ΑΟΖ, με την Αίγυπτο για τη μερική οριοθέτηση ΑΟΖ και με την Αλβανία για συζητήσεις για οριοθέτηση ΑΟΖ και σε περίπτωση διαφορών από κοινού προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για οριστική επίλυση. Τρεις διακρατικές συμφωνίες για οριοθέτηση ΑΟΖ που εδράζονται –γι’ αυτό είναι και πολύ σημαντικές- στο Διεθνές Δίκαιο και στη Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας.
Σας θυμίζω την Τριμερή Ελλάδας-Κύπρου-Αιγύπτου. Την τριμερή Ελλάδας-Κύπρου Ισραήλ. Τη συμφωνία με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, την υπογραφή της αμυντικής διακρατικής συμφωνίας μεταξύ της Ελλάδας και του Ισραήλ για τη δημιουργία Διεθνούς Εκπαιδευτικού Κέντρου Πτήσεων στην 120 Πτέρυγα Εκπαιδεύσεως Αέρος, στην Καλαμάτα.
Και μου δημιουργεί τουλάχιστον κατάπληξη η αρνητική στάση της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην πλειονότητα αυτών των συμφωνιών κατά την κύρωσή τους στη Βουλή. Μία στάση που θυμίζει άλλες εποχές. Τις εποχές των αλήστου μνήμης συνθημάτων «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» και «Έξω οι βάσεις του θανάτου». Η μόνη εξήγηση που δίνω για αυτή την αντιφατική στάση της αξιωματικής αντιπολίτευσης –κανείς δεν ξεχνά ότι η πρώτη ανακοίνωσή της ήταν απολύτως θετική για την ελληνογαλλική συμφωνία, ύστερα άλλαξε στάση- είναι ότι «το γαρ πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνη».
• Σε επίπεδο Ευρωκοινοβουλίου, ποιες θα είναι οι επόμενες κινήσεις για την αξιολόγηση της πορείας των υπό ένταξη χωρών στο πλαίσιο της «Δέσμης Μέτρων για τη Διεύρυνση»; Θα ήθελα την εκτίμησή σας.
Μία αξιόπιστη πολιτική διεύρυνσης αποτελεί γεωστρατηγική επένδυση στην ειρήνη, στην ασφάλεια και στην οικονομική ανάπτυξη σε ολόκληρη την Ευρώπη. Ιδίως μάλιστα σε καιρούς αυξανόμενων παγκόσμιων προκλήσεων και αντιπαραθέσεων. Οι πολίτες των Δυτικών Βαλκανίων αποτελούν μέρος της Ευρώπης και η θέση τους είναι στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Στις αυστηρές αλλά δίκαιες αξιολογήσεις παρουσιάστηκαν οι λεπτομέρειες για το που βρίσκονται οι χώρες αυτές όσον αφορά στις μεταρρυθμίσεις των οποίων η εφαρμογή με αποφασιστικότητα θα επιταχύνει την πορεία τους προς την Ευρώπη και θα αποφέρει σημαντικά αποτελέσματα μακράς διάρκειας για τις ίδιες.
Έχω την τιμή να είμαι πρόεδρος της Μικτής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Σύνδεσης και Σταθερότητας ΕΕ-Αλβανίας Και σε ό,τι αφορά στην ενταξιακή πορεία της Αλβανίας, αυτή περνάει και μέσα από τον απόλυτο σεβασμό της στις σχέσεις καλής γειτονίας, στην εξάλειψη αλυτρωτικών διαθέσεων και στον απόλυτο σεβασμό της στις θρησκευτικές ελευθερίες, στα δικαιώματα της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας, στις περιουσίες των ομογενών μας και στο απολύτως σεβαστό δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού των μελών της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας. Και αυτά είναι θέματα που παρακολουθούμε στο Κοινοβούλιο πολύ στενά.
Η ενταξιακή πορεία των Σκοπίων ξεκλείδωσε μετά την υπογραφή της Συμφωνίας των Πρεσπών. Μία συμφωνία που την είχαμε καταγγείλει με όλους τους τρόπους καθώς η τότε κυβέρνηση και μάλιστα από τον άκαιρο ρόλο του επισπεύδοντος εκχώρησε στους Σκοπιανούς ανιστόρητα «μακεδονική» ταυτότητα, εθνότητα και γλώσσα. Μία άθλια, ετεροβαρής συμφωνία που δυστυχώς δεσμεύει τη χώρα σήμερα διεθνώς. Και πλέον με τις υπογραφές Τσίπρα-Καμμένου η ενταξιακή πορεία των Σκοπίων περνάει μέσα από την πιστή από μέρους τους εφαρμογή αυτής της συμφωνίας. Μία εφαρμογή που όλοι έχουμε αντιληφθεί ότι τουλάχιστον μέχρι σήμερα δεν πιστοποιείται. Σας θυμίζω μόνο την απαράδεκτη εμφάνιση της ομάδας των Σκοπίων στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου σαν «Μακεδονία» και τις «εξηγήσεις» της άλλης πλευράς.
