Εκσυγχρονισμό απαιτεί το Σύστημα Κοινόχρηστων Ποδηλάτων (Bike-Sharing) του Δήμου Ρόδου, καθώς μια δεκαετία μετά την εγκατάσταση η εικόνα που παρουσιάζει είναι απογοητευτική. Σκουριασμένα ποδήλατα και σταθμοί, μη λειτουργικά συστήματα καταδεικνύουν την ανάγκη αναβάθμισής του με αλλαγή των υπάρχοντων συμβατικών ποδηλάτων και την προμήθεια ηλεκτρικών, ώστε να χρησιμοποιηθούν και από τους επισκέπτες στην «βασανισμένη» κυκλοφοριακά πόλη της Ρόδου. Παράλληλα επιβάλλεται να συνεχισθούν οι παρεμβάσεις κατασκευής ποδηλατοδρόμων, ώστε μακροπρόθεσμα η πόλη να αποκτήσει ένα δίκτυο που θα διασφαλίζει την «ασφαλή» διέλευση του δίτροχου οχήματος, συνδέοντας παραλιακά σε πρώτη φάση την περιοχή της μαρίνας μέχρι τα Κρητικά.
Για να γίνει η πόλη πιο πράσινη, θέλει… πολύ πετάλι!
Το 2014 ο Δήμος Ρόδου εγκαθιστά τα ηλεκτρονικά αυτοματοποιημένα συστήματα που προσφέρουν τη δυνατότητα για βραχυχρόνιες ενοικιάσεις ποδηλάτων αναπτύσσοντας πέντε σταθμούς στην πόλη. (Πλ. Αγ. Νικόλαου, Αγ. Φραγκίσκος, Πλατεία Σύμης (Παλιά Πόλη), Πλατεία Ελευθερίας (μπροστά από την Αστυνομία) και στον πεζόδρομο της Δημ. Θέμελη, (16 ανά σταθμό) και συνολικά 60 ποδήλατα.
Στη συνέχεια επί θητείας του αείμνηστου δημάρχου Φώτη Χατζηδιάκου και αντιδημαρχίας Τέρη Χατζηιωάννου υπήρξε διορθωτική κίνηση. Ο σταθμός της Δημ. Θέμελη (υπήρχαν καθημερινές φθορές) μεταφέρθηκε στην Πλατεία Ενυδρείου, ενώ το σύστημα επεκτάθηκε καθώς δημιουργήθηκαν ακόμη δύο νέοι σταθμοί στην νέα μαρίνα και στην Πλατεία Βρούχου (Μητρόπολη) με βάση και την απόφαση επέκτασης του ξύλινου πεζόδρομου.
Στο έργο προβλέπεται η επέκταση του ξύλινου πεζοδρόμου και η κατασκευή ποδηλατοδρόμου για την ολοκλήρωση της ανάπτυξης από την Κολώνα (έχει ήδη δοθεί το τμήμα στην περιοχή Κόβα και είναι σε εξέλιξη το τμήμα προς το εμπορικό λιμάνι) έως και τα Σφαγεία και «γεφύρωση» με την μαρίνα. Η κατασκευή ποδηλατοδρόμων θα συμβάλει και στο έντονο κυκλοφοριακό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Ρόδος, αφού οι Ευρωπαίοι τουρίστες υπό προϋποθέσεις (ποδηλατοδρόμοι, ασφάλεια κ.λπ.) επιλέγουν το ποδήλατο και ως μέσο μεταφοράς.
Αν κι έχουν περάσει πολλά χρόνια από τις εποχές που εκατοντάδες Σκανδιναβοί κυκλοφορούσαν με τα ποδήλατα στην πόλη της Ρόδου, δεν παύει πλέον σε όλες τις ευρωπαϊκές πόλεις οι τοπικές κοινωνίες να επανέρχονται στη βιώσιμη κινητικότητα και το ποδήλατο να αποτελεί κυρίαρχο μέσο μεταφοράς για πιο ανθρώπινες πόλεις. Στο πιλοτικό πρόγραμμα “Rhodes Co-lab” αναμφισβήτητα το ποδήλατο πρέπει να ενταχθεί στην λειτουργία της πόλης, εφαρμόζοντας ό,τι συμβαίνει σε άλλες χώρες της Ευρώπης για τις «πράσινες» μεταφορές. Άλλωστε, όπως λέει και το σύνθημα του Υπουργείου Μεταφορών «για να γίνει η πόλη πιο πράσινη, θέλει… πολύ πετάλι!».
Από τα στοιχεία προκύπτει ότι οι επισκέπτες (πλην του νεαρόκοσμου) γυρνούν την «πλάτη» τους στην πόλη της Ρόδου, υποφέροντας από την οχλαγωγία και το κυκλοφοριακό. Σημειώνεται ότι επί θητείας του δημάρχου Αντώνη Καμπουράκη και με ενέργειες του αντιδημάρχου Σπύρου Σπυροπούλου, ο δήμος μέσω του έργου «Βιώσιμη μικροκινητικότητα μέσω συστήματος κοινόχρηστων ποδηλάτων σε δήμους της χώρας (εκτός Δήμων Μητροπολιτικών Κέντρων)» θα προμηθευθεί 52 ηλεκτρικά ποδήλατα.
Σε αντίθεση με τους βραδείς ρυθμούς και τη «ζωή ποδήλατο» που κάνουν τα οχήματα στους αναβάτες στη Ρόδο, άλλες πόλεις, όπως Χανιά, Πόρος, Ηγουμενίτσα κ.α. έχουν εκσυγχρονίσει το σύστημα των κοινοχρήστων δημοτικών ποδήλατων, ενώ ειδικά στην περίπτωση της Κω, Τρικάλων, Καρδίτσας κλπ- έχουν αναπτύξει ένα άρτιο ποδηλατικό δίκτυο, συμβάλλοντας και στην επίλυση του κυκλοφοριακού. Ντόπιοι, κυρίως όμως οι επισκέπτες, επιλέγουν το ποδήλατο ως μέσο μεταφοράς στις πόλεις. Οι κάτοικοι έχουν καθημερινές παραστάσεις ποδηλατικών μετακινήσεων, οι οδηγοί έχουν συνηθίσει την παρουσία ποδηλάτων, το μέσο έχει αποτινάξει τη «ρετσινιά» του περίεργου. Επιπλέον στο κέντρο της κάθε πόλης έχει κατασκευαστεί δίκτυο ποδηλατοδρόμων, που διευκολύνει τις μετακινήσεις και προστατεύει τους αναβάτες. Οι ποδηλατόδρομοι φτιάχτηκαν ως διαπλατύνσεις των πεζοδρομίων, σε βάρος των παράνομα σταθμευμένων οχημάτων και η υλοποίησή τους βοήθησε και τους πεζούς. Όταν υπάρχει εμπόδιο στο πεζοδρόμιο ο πεζός χρησιμοποιεί τον ποδηλατόδρομο, ενώ όταν υπάρχει εμπόδιο στον ποδηλατόδρομο, ο ποδηλάτης χρησιμοποιεί το πεζοδρόμιο. Είναι μια σχέση συνύπαρξης των βιώσιμων μέσων μετακίνησης, σε βάρος του θορύβου, του μποτιλιαρίσματος και των ρύπων.
Δίνουν χώρο στο ποδήλατο
Σε ανταγωνιστικές-τουριστικές χώρες και πόλεις που αντιμετωπίζουν έντονο κυκλοφοριακό πρόβλημα, όπως της Ρόδου, έχουν αναπτύξει τα τελευταία 20 χρόνια ένα άρτιο ποδηλατικό δίκτυο, ακολουθώντας το παράδειγμα των ευρωπαϊκών πρωτευουσών. Το παριζιάνικο Velib, το βιεννέζικο Citybike ή το καταλανικό Bicing είναι νέοι τρόποι μετακίνησης στις πόλεις. Σειρές από δημόσια ποδήλατα, σε εκατοντάδες κεντρικά σημεία των πόλεων αυτών εξυπηρετούν ντόπιους και ξένους. Στη Βαρκελώνη το Bicing, έχει ξεπεράσει κάθε προσδοκία. 2.700.000 περίπου εκατ. χρήστες έχουν γραφτεί στην υπηρεσία μέσω Ιντερνέτ. Στο Παρίσι το πρόγραμμα εφαρμόζεται σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα, ενώ ένας χώρος στάθμευσης για Velib υπάρχει κάθε 300 μέτρα. Στο Άμστερνταμ, μία παραδοσιακά φιλική προς τον ποδηλάτη πόλη, όπου το 80% περίπου των μετακινήσεων γίνονται στις δύο ρόδες, δίπλα από σχεδόν κάθε δρόμο υπάρχει αποκλειστική λωρίδα και φωτεινοί σηματοδότες για ποδήλατα. Αλλά και το Λονδίνο έχει περίπου 850 χιλιόμετρα ποδηλατοδρόμων, οι οποίοι διαρκώς επεκτείνονται. Για 17η συνεχή χρονιά τα στοιχεία έδειξαν πως στην Αυστραλία τα ποδήλατα είναι πιο συνηθισμένα από τα αυτοκίνητα. Πιο συγκεκριμένα, η χώρα πούλησε 1,47 εκατομμύρια ποδήλατα και 1,04 εκατομμύρια αυτοκίνητα, κάτι που δικαιώνει τις επενδύσεις της κυβέρνησης σε υποδομές, αφού έχει ξοδέψει 200 εκατ. δολάρια για ποδηλατικές υποδομές, σε αντίθεση με τα 35,5 εκατ. δολάρια για έργα οδοποιίας!
