Η επανεκκίνηση του Μουσείου Νεοελληνικής Τέχνης της Ρόδου φέρνει στο προσκήνιο μία από τις σημαντικότερες συλλογές ελληνικής ζωγραφικής στη χώρα. Με νέα πρόσωπα στη διοίκηση και με μια νέα έκθεση (επισκέψιμη προς το παρόν ψηφιακά), το Μουσείο Νεοελληνικής Τέχνης της Ρόδου φιλοδοξεί να γίνει αυτό που του αξίζει: ένας υπερτοπικός πόλος, ένα εθνικό μουσείο. Η φιλοδοξία αυτή έχει ως βάση την ποιότητα και το εύρος της συλλογής, που καθιστούν το μουσείο μια από τις σημαντικότερες πινακοθήκες στη χώρα, ένα χώρο όπου μπορεί κανείς να προσεγγίσει έργα μεγάλων δημιουργών.
Η νέα ώθηση στο μουσείο αποκτά πρόσωπο με την εναρκτήρια έκθεση της νέας εποχής, με τίτλο «Βιογραφία». «Ζητούμενο ήταν να συστηθεί εκ νέου η συλλογή στις νεότερες γενιές», λέει ο ιστορικός τέχνης Γιώργος Μυλωνάς, ο οποίος έχει την επιμέλεια της έκθεσης. «Δεν πρόκειται για μια ανθολογία έργων, αλλά για μια συνειδητή συγκατοίκηση έργων με άξονα το πρόσωπο. Επιχειρείται μια νέα ώσμωση».
Το Μουσείο Νεοελληνικής Τέχνης της Ρόδου ανήκει στον δήμο και λόγω των εργασιών αποκατάστασης στο κτίριο της Δημοτικής Πινακοθήκης στη μεσαιωνική πόλη στεγάζεται τώρα στο Νεστορίδειον Μέλαθρον, στις 100 Χουρμαδιές, που είχε έως σήμερα δευτερεύοντα ρόλο. Εκεί το κοινό θα μπορεί να δει τόσο τη μόνιμη συλλογή με νέα μουσειογραφική προσέγγιση όσο και τις θεματικές εκθέσεις, όπως τώρα τη «Βιογραφία».
«Η δημιουργία της Πινακοθήκης αντανακλούσε το όραμα του ιδρυτή της», λέει η Σουμέλα Καραχάλιου, πρόεδρος του Δ.Σ. (αντιπρόεδρος στο Δ.Σ. είναι ο Σέργιος Αϊβαζής).
Η Πινακοθήκη γεννήθηκε χάρη στην πρωτοβουλία του Ανδρέα Ιωάννου (1918-1972), όταν ήταν νομάρχης Δωδεκανήσου (1960-1964). «Ηταν πρωτοπόρος στο πολιτιστικό μάρκετινγκ», λέει ο Γιώργος Μυλωνάς. «Ο Ανδρέας Ιωάννου έπαιρνε χάρη στην ιδιότητά του έργα που είχε αγοράσει το υπουργείο Παιδείας στις Πανελλήνιες Εκθέσεις του Ζαππείου. Πήρε όλα τα “διαμάντια”». Η στόχευση ήταν η συγκρότηση μιας συλλογής εθνικού και διεθνούς διαμετρήματος. Η πολιτική των αγορών συνεχίστηκε και αργότερα, με τις εισηγήσεις του Χάρη Καμπουρίδη, με αποτέλεσμα να υπάρχει συνέχεια στην εκπροσώπηση των γενεών.
Στη «Βιογραφία», ο Γιώργος Μυλωνάς (που συνεργάστηκε με τον Μάρκο Καμπάνη στο στήσιμο) ξεδιπλώνει μια ανορθόδοξη περιήγηση περίπου 50 έργων ζωγραφικών, χαρακτικών και γλυπτών, με συνεκτικό στοιχείο τη μορφή, την «αναψηλάφηση της μνήμης», τις «ψυχικές παρουσίες». «Η έκθεση δεν ακολουθεί χρονολογικό άξονα», λέει. «Είναι μια νέα μουσειολογική προσέγγιση, που τοποθετεί σε γειτνίαση το “Κορίτσι” του Μόραλη με τον “Ορφέα” του Εγγονόπουλου, τον Γιάννη Τσαρούχη με τον Τάσο Παυλόπουλο.
Αποκαλύπτοντας τη μορφή αυτών των προσώπων, η έκθεση αυτή καταγράφει δι’ αυτών την εξέλιξη της εγχώριας ζωγραφικής από τον Θεόφιλο έως τον Θεοφυλακτόπουλο σε μια τολμηρή συνομιλία».
Είναι ένας τρόπος να μυηθεί κανείς στον πλούτο της Πινακοθήκης αλλά και να διευρύνει το κριτήριό του. «Ο προσανατολισμός μας είναι η νέα γενιά», λέει η Σουμέλα Καραχάλιου. «Εμείς θα πάμε στα σχολεία. Θα βρούμε και πάλι το κοινό της Ρόδου, που πιθανώς γνωρίζει την ύπαρξη της Πινακοθήκης, αλλά πρέπει να θυμηθεί ξανά».
Συνδεδεμένο με προσωπικότητες όπως π.χ. η Μαίρη Μιχαηλίδου στον συντονισμό και ο εικαστικός Μάρκος Καμπάνης στον εκθεσιακό προγραμματισμό, το Μουσείο Νεοελληνικής Τέχνης της Ρόδου, που εγκαινιάστηκε το 1964, έχει ξεκινήσει ένα νέο ταξίδι. Με τη «Βιογραφία» μάς δείχνει το βάθος των συλλογών και τη δυνατότητα για μια νέα εξωστρέφεια.
Πηγή: kathimerini.gr
