Μετά την έκδοση της υπ’ αριθμ. 361/2024 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ρόδου, το Ελληνικό Δημόσιο υπέβαλε έφεση ενώπιον του Μονομελούς Εφετείου Δωδεκανήσου.
Η εν λόγω απόφαση υποχρέωσε το Δημόσιο να αποδώσει τη χρήση του νεοκλασικού κτηρίου επί της οδού Αλεξάνδρου Διάκου 19-21 στη Ρόδο, το οποίο στεγάζει το Διοικητικό Πρωτοδικείο Ρόδου, στην ιδιοκτήτρια εταιρεία «Μανουσάκης Τριαντάφυλλος Α.Ε.».
Η υπόθεση αφορά ένα ιδιαίτερα σημαντικό ζήτημα, καθώς η απόφαση του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου, που έγινε εν μέρει δεκτή, ανοίγει τον δρόμο για την έξωση του Διοικητικού Πρωτοδικείου, χωρίς ωστόσο να έχει εξασφαλιστεί εναλλακτική λύση για τη στέγασή του.
Το Μονομελές Πρωτοδικείο Ρόδου έκανε εν μέρει δεκτή την αγωγή της ιδιοκτήτριας εταιρείας και διέταξε το Δημόσιο:
-Να αποδώσει τη χρήση του ακινήτου, ένα νεοκλασικό κτήριο συνολικής επιφάνειας 450 τ.μ. που περιελαμβάνει υπόγειο, ισόγειο, και πρώτο όροφο, το οποίο φιλοξενεί το Διοικητικό Πρωτοδικείο Ρόδου.
-Να καταβάλει στην ενάγουσα αποζημίωση χρήσης ύψους 3.402,88 ευρώ μηνιαίως για το διάστημα από την επίδοση της αγωγής έως τη συζήτησή της, καθώς και νόμιμους τόκους από την 18η Σεπτεμβρίου 2019.
Η δικαστική απόφαση ελήφθη υπό το πρίσμα του γεγονότος ότι η μίσθωση είχε λήξει από τις 18 Δεκεμβρίου 2018, και η ιδιοκτήτρια εταιρεία είχε διαμαρτυρηθεί εξωδίκως τον Σεπτέμβριο του 2019, ζητώντας την απόδοση του μισθίου.
Το Ελληνικό Δημόσιο, εκπροσωπούμενο από τους νομικούς συμβούλους του κράτους κ.κ. Δημήτριο Λιακόπουλο και Ελένη Χαρλαύτη προχώρησε στην κατάθεση έφεσης κατά της απόφασης. Στην έφεση υπογραμμίζονται, μεταξύ άλλων, τα εξής σημεία:
-Καταχρηστική άσκηση δικαιώματος από την ιδιοκτήτρια εταιρεία:
Σύμφωνα με το Δημόσιο, η ιδιοκτήτρια εταιρεία ανέχθηκε τη σιωπηρή παράταση της μίσθωσης για αρκετό διάστημα μετά τη λήξη της σύμβασης, εισπράττοντας κανονικά το μίσθωμα. Η ξαφνική απαίτησή της για την απόδοση του μισθίου αντίκειται στις αρχές της καλής πίστης και δημιουργεί δυσανάλογες συνέπειες για το Δημόσιο, καθώς στο μίσθιο στεγάζεται ένα σημαντικό δικαστικό όργανο.
-Η επιτακτική ανάγκη στέγασης του Διοικητικού Πρωτοδικείου Ρόδου:
Το Δημόσιο τονίζει ότι η άμεση απόδοση του μισθίου είναι αδύνατη λόγω της έλλειψης εναλλακτικού κτηρίου που να πληροί τις προϋποθέσεις στέγασης ενός δικαστηρίου.
-Πλημμελής αιτιολόγηση της αποζημίωσης χρήσης:
Στην έφεση επισημαίνεται ότι το ποσό της αποζημίωσης χρήσης (3.402,88 ευρώ μηνιαίως) που επιδικάστηκε είναι υπερβολικό, δεδομένων των περιστάσεων.
-Παραβίαση της διάταξης για τον τόκο υπερημερίας:
Το Δημόσιο ισχυρίζεται ότι ο τόκος θα έπρεπε να ξεκινήσει από την επίδοση της αγωγής (15 Ιουλίου 2020) και όχι από την εξώδικη δήλωση της ιδιοκτήτριας εταιρείας τον Σεπτέμβριο του 2019.
Η ιδιοκτήτρια εταιρεία, η οποία εκπροσωπείται από τη δικηγόρο κ. Ειρήνη Σαρρή, είχε μισθώσει το ακίνητο στο Δημόσιο βάσει σύμβασης που υπεγράφη το 2006, με διάρκεια 12 ετών. Η μίσθωση έληξε τον Δεκέμβριο του 2018, αλλά το Δημόσιο συνέχισε να χρησιμοποιεί το ακίνητο, καταβάλλοντας το συμφωνηθέν μίσθωμα.
Ωστόσο, η εταιρεία, επικαλούμενη τη λήξη της μίσθωσης και την ανάγκη αξιοποίησης του ακινήτου, κάλεσε το Δημόσιο να το αποδώσει με εξώδικη διαμαρτυρία στις 10 Σεπτεμβρίου 2019. Καθώς το Δημόσιο δεν ανταποκρίθηκε, η εταιρεία προχώρησε σε αγωγή τον Ιούλιο του 2020.
Το κεντρικό πρόβλημα που προκύπτει από την υπόθεση αφορά στη στέγαση του Διοικητικού Πρωτοδικείου Ρόδου. Οι διαγωνισμοί για τη μίσθωση νέου κτηρίου έχουν αποβεί άγονοι, ενώ οι ανάγκες του Πρωτοδικείου σε υποδομές είναι εξαιρετικά εξειδικευμένες. Η αναζήτηση νέου κτηρίου παραμένει άλυτο ζήτημα, προκαλώντας ανησυχία για τη λειτουργία του δικαστικού συστήματος στη Ρόδο.
Εφεση κατά της απόφασης έξωσης του Διοικητικού Πρωτοδικείου Ρόδου
