Συνέντευξη
στη Μαίρη Φώτη
Ο Γιάννης Παστρικός, πριν από έξι μήνες άφησε πίσω του τη Ρόδο και επέλεξε να κάνει μια νέα αρχή στο Λονδίνο. Ενεργός πολίτης με συμμετοχή στα κοινά, παραγωγικός εργαζόμενος, φύσει και θέσει αισιόδοξος άνθρωπος – όπως δηλώνει- έκανε το μεγάλο βήμα, προσδοκώντας σε ένα καλύτερο αύριο για τον ίδιο και την μελλοντική του οικογένεια.
Σήμερα, μιλά στην «δ», για τους λόγους που τον οδήγησαν στα 39 του χρόνια να αφήσει τους γονείς του, τους φίλους του και την δουλειά του πίσω και να μετακομίσει σε μια άλλη χώρα.
Αναφέρεται στις δυσκολίες αλλά και στις προκλήσεις του νέου εγχειρήματος, μας λέει τι θα τον έκανε να επιστρέψει στην Ελλάδα και μαρτυρά τι περιέχει η… βαλίτσα που του στέλνει η μαμά του από τη Ρόδο!
• Πότε μετακόμισες στο Λονδίνο;
Τον Οκτώβριο του 2016
• Πώς πήρες αυτή την απόφαση;
Παρακολουθούσα τι γινόταν γύρω μου, δεν μου άρεσαν αυτά που έβλεπα στην Ελλάδα και είπα να το τολμήσω. Με έτρωγε μέσα μου… Αν δεν το έκανα μπορεί αργότερα να το μετάνιωνα, ενώ τώρα το δοκιμάζω, το ζω. Στην Ελλάδα έχουν διαλυθεί όλα, δεν νιώθεις ασφάλεια, δεν σου παρέχει σταθερότητα. Επειδή η δημιουργία οικογένειας είναι στα άμεσα σχέδιά μου, δεν ήθελα αυτό το βήμα να γίνει στην Ελλάδα με όσα συμβαίνουν εκεί σήμερα.
• Δουλειά βρήκες αφού πήγες ή πριν φύγεις;
Το έψαξα από πριν. Στάθηκα τυχερός, γιατί βρήκα μια πολύ καλή δουλειά, στο αντικείμενό μου. Όταν έφυγα από τη Ρόδο είχα ήδη δουλειά και είχα ήδη δρομολογήσει την διαδικασία για να ενοικιάσω σπίτι, μέσω μιας φίλης και μάλιστα σε καλή τιμή. Οι περισσότεροι φεύγουν για το άγνωστο, χωρίς δουλειά, χωρίς σπίτι.
• Η επιλογή της χώρας πώς έγινε;
Λόγω της γλώσσας, μιλάω πολύ καλά αγγλικά και είχα πτυχίο Αγγλίας, το οποίο θεώρησα ότι θα με βοηθούσε, ωστόσο, στην πράξη δεν με βοήθησε. Οι Αγγλοι προτιμούν την εμπειρία από τα πτυχία. Επίσης, σημαντικό ρόλο έπαιξε το γεγονός πως εδώ είχα άνθρωπο που θα μπορούσε να με βοηθήσει σε οποιαδήποτε δυσκολία.
• Νιώθεις μεγαλύτερη ασφάλεια εκεί;
Σαφώς. Στη Ρόδο είχα καλή δουλειά, είχα καλό εργοδότη, πληρωνόμουν στην ώρα μου αλλά ξέρετε δεν έχει να κάνει μόνο με την φτώχεια αλλά και με τις συνθήκες, τις κοινωνικές, τις οικονομικές, τις πολιτικές, όλα αυτά. Γενικά είμαι άτομο που δοκιμάζει καινούρια πράγματα και φύσει αισιόδοξος, γι αυτό και είπα να το κάνω. Τα όνειρα δεν τελειώνουν στα 40!
• Νιώθεις ασφάλεια ακόμα και μετά το τρομοκρατικό χτύπημα, το βράδυ της Τετάρτης;
Ναι, ακόμα και μετά από αυτό. Είναι να μην σου τύχει. Από την συγκεκριμένη γέφυρα πέρασα πριν από πέντε ημέρες, θα μπορούσε να είχε συμβεί τότε. Καθημερινά περνά πάρα πολύς κόσμος από το συγκεκριμένο σημείο και είναι θαύμα που δεν θρηνήσαμε περισσότερα θύματα. Το Λονδίνο είναι μια από τις ασφαλέστερες πόλεις του κόσμου… Το Λονδίνο δεν φοβάται την τρομοκρατία.
• Εχεις εγκλιματιστεί στο Λονδίνο;
Όχι μόνο έχω εγκλιματιστεί αλλά προσπαθώ να βοηθήσω κι άλλους Ελληνες. Υπάρχει ένα γκρουπ στο διαδίκτυο όπου μιλάμε όλοι οι Ελληνες του Λονδίνου και σε αυτό προωθώ κι εγώ αγγελίες και βιογραφικά. Πολύς κόσμος μου στέλνει βιογραφικά, από 30 έως και 55 ετών, τα προωθώ με τη σειρά μου στο τμήμα ανθρωπίνου προσωπικού με την προσδοκία να γίνει ό,τι καλύτερο για τους ενδιαφερόμενους. Εδώ μόνον ο τεμπέλης δεν βρίσκει δουλειά, υπάρχουν δουλειές. Οι συνθήκες εργασίας είναι καλύτερες σε σχέση με την Ελλάδα και οι μισθοί σαφώς υψηλότεροι.
• Οι Ελληνες βρίσκεστε μεταξύ σας;
Ναι, γίνονται συναντήσεις. Δεν έχω πάντα τον χρόνο να πηγαίνω αλλά όποτε μπορώ πάω. Βρήκα και συμμαθητές μου από την Ρόδο, που συναντηθήκαμε ξανά εδώ.
• Εχεις στο μυαλό σου να επιστρέψεις;
Δεν ξέρω… Όπως λέει μια φίλη μου, είμαι ακόμα στον «μήνα του μέλιτος», όλα μου φαίνονται ωραία. Όταν περάσει ο καιρός θα ζυγίσω τα πράγματα. Προς το παρόν όλα φαίνονται καλά.
• Τι σου λείπει από την Ρόδο;
Μου λείπει η μάνα! Μου λείπουν οι γονείς μου, μου λείπει το σκυλί μου –η Roxie- , ο ήλιος, το φαγητό, ο γευστικός καφές! Να φανταστείς ότι φέρνω μαζί μου καφέ από την Ελλάδα. Υπάρχει κι εδώ η μάρκα καφέ που αγοράζω στην Ελλάδα, αλλά στη γεύση δεν έχουν καμία σχέση.
• Το πρόβλημα με τον καφέ το έλυσες, με το φαγητό τι κάνεις;
Μαγειρεύω εγώ! Μαγειρεύω γιατί μου λείπει το ελληνικό φαγητό και γιατί ανακάλυψα εδώ στην Αγγλία, ότι με χαλαρώνει η μαγειρική, με ξεκουράζει… Δεν είχα ανακαλύψει ακόμα πόσο χαλαρωτικό είναι το μαγείρεμα, μέχρι που ήρθα στην Αγγλία.
• Οι δικοί σου, τι σου λένε;
Μου λένε να μείνω εδώ που είμαι! Στην Ελλάδα η κατάσταση όσο πάει και χειροτερεύει. Πρόσφατα, κατέβηκα για τέσσερις μέρες στη Ρόδο, γιατί διέρρηξαν το σπίτι των γονιών μου, μέρα μεσημέρι. Πήραν κοσμήματα και ο,τι πολύτιμα αντικείμενα βρήκαν. Αυτά στη Ρόδο δεν υπήρχαν παλαιότερα… Η Ρόδος ποτέ δεν είχε αυτή την εικόνα που έχει σήμερα, ποτέ πριν δεν είχε τόσο ανεπτυγμένη εγκληματικότητα, ποτέ δεν είχαμε δει ανθρώπους να ψάχνουν στα σκουπίδια για να βρουν φαγητό. Είναι τόσο λυπηρά αυτά που συμβαίνουν σήμερα.
• Τις εξελίξεις στην Ελλάδα τις παρακολουθείς; Πώς τα βλέπεις τα πράγματα;
Τις παρακολουθώ και βλέπω ότι ως χώρα κινδυνεύουμε, δεν υπάρχει ελπίδα. Την σημερινή κυβέρνηση την ψήφισαν κάποιοι ως εναλλακτική αλλά με τα ψέματά της φτάσαμε εδώ που φτάσαμε σήμερα. Το θέμα των προσφύγων παραμένει ανοικτό, η ανεργία είναι στα ύψη. Δεν τα βλέπω καλά τα πράγματα και πιστεύω ότι θα χειροτερέψουν κι άλλο. Εχουμε τον απρόβλεπτο γείτονα δίπλα, που προκαλεί συνεχώς και κανείς δεν ξέρει πού θα οδηγηθεί όλο αυτό και τι θα γίνει μέχρι τέλος Απριλίου. Δεν πάμε καλά, γεωπολιτικά η κατάσταση μυρίζει μπαρούτι.
• Νιώθεις ανακουφισμένος που παρακολουθείς τις εξελίξεις από μακριά;
Από την μια μεριά ναι, σκέφτομαι ότι πρόλαβα να φύγω πριν χειροτερέψουν τα πράγματα. Από την άλλη όμως λυπάμαι για την κατάντια της χώρας μου. Σκέφτομαι πως αν καταφέρω να συγκεντρώσω ένα ικανοποιητικό ποσό, θα γυρίσω αλλά εξαρτάται πάντα και από τις συνθήκες.
• Αν με έναν μαγικό τρόπο, οι συνθήκες βελτιώνονταν θα επέστρεφες;
Ναι, αύριο κιόλας. Αλλά χρειάζεται ένα θαύμα για να γίνει αυτό.
• Πιστεύεις στα θαύματα;
Πιστεύω στους ηγέτες και σήμερα ηγέτες δεν υπάρχουν. Η τελευταία ελπίδα κάποιων ανθρώπων ήταν ο Τσίπρας. Τα αποτελέσματα τα βλέπουμε.
• Το Λονδίνο, φημίζεται για το υψηλό κόστος ζωής. Πώς είναι η καθημερινότητά σου εκεί;
Όλα γίνονται μέσω διαδικτύου και τηλεφώνου, δεν πας σε δημόσια υπηρεσία για να συνδιαλλαγείς, δεν στέκεσαι σε ουρές για να εξυπηρετηθείς ή να πληρώσεις έναν λογαριασμό. Όλα πληρώνονται μέσω πιστωτικής, από τις τσίχλες μέχρι την φορολογία, σπανίως κουβαλάω πολλά χρήματα πάνω μου. Εδώ υπάρχει οργάνωση, το κόστος ζωής είναι υψηλό μεν αλλά στην Ελλάδα δεν μου έμεναν χρήματα, ενώ εδώ μου μένουν. Παρόλο που έχω δικό μου σπίτι στη Ρόδο, στο τέλος του μηνός δεν μου έμενε τίποτα. Πώς να καλύψεις φόρους, καύσιμα, ακρίβεια… Εδώ η έννοια «κράτος» έχει υπόσταση, δεν ταλαιπωρείται ο πολίτης. Πληρώνω ενοίκιο 1.000 ευρώ αλλά μου μένουν χρήματα στο τέλος του μήνα.
• Πληρώνεις 1.000 ευρώ στο ενοίκιο;
Ναι. Και είμαι από τους τυχερούς, θεωρείται καλή τιμή στο Λονδίνο για ένα σπίτι με ένα υπνοδωμάτιο, κουζίνα, μπάνιο και σαλόνι.
• Οι τιμές στα βασικά είδη, πώς είναι σε σχέση με την Ελλάδα;
Είναι πολύ οικονομικά και μπορώ να πω φθηνότερα από την Ελλάδα. Δεν μιλώ για τα συνοικιακά καταστήματα ή για τα καταστήματα που πωλούν ελληνικά προϊόντα, όπου οι τιμές είναι αρκετά τσιμπημένες. Αναφέρομαι στα μεγάλα σούπερ μάρκετ, όπου οι τιμές είναι συμφέρουσες. Οσο για τα ελληνικά προϊόντα, όσο είναι εφικτό είτε τα φέρνω εγώ, είτε μου στέλνει η μητέρα μου.
• Τι σου στέλνει, δηλαδή, η μητέρα σου από την Ελλάδα;
Γεμίζει μια βαλίτσα με καφέ, τυροκομικά προϊόντα – τα τυριά εδώ δεν τρώγονται!- ελιές, λουκάνικα, χυλοπίτες, ρεβίθια, φασολάκια, ντομάτες…
Εδώ δεν υπάρχουν ούτε κρεοπωλεία, ούτε ιχθυοπωλεία, είναι όλα τυποποιημένα στα ράφια των σούπερ μάρκετ. Αυτά που λένε για υψηλό κόστος ζωής εδώ, είναι μύθος. Αυτά που ανεβάζουν το κόστος ζωής είναι το ενοίκιο και οι μετακινήσεις με το μετρό, κυρίως στο Λονδίνο. Προσωπικά για να μετακινηθώ με την συγκοινωνία από και προς την εργασία μου χρειάζομαι περισσότερα από 7,5 ευρώ ημερησίως.
• Στο Λονδίνο, πού εργάζεσαι;
Ημουν διευθυντής βραδινής βάρδιας στο Mediterranean και βρήκα την αντίστοιχη θέση σε ένα από τα ξενοδοχεία Hilton του Λονδίνου.
• O στόχος σου, από δω και μπροστά ποιος είναι;
Να εξελιχθώ! Και επαγγελματικά και σε όλα τα επίπεδα.
• Κλείνοντας την συνέντευξη, τι θα ήθελες να πεις;
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους πρώην συναδέλφους μου για τις καλές και κακές στιγμές που είχαμε αυτά τα χρόνια, τους ιδιοκτήτες του ξενοδοχείου Mediterranean Hotel και ιδιαίτερα τον έναν και μοναδικό άνθρωπο που με στήριξε και στηρίζει σε αυτή την νέα προσπάθεια που κάνω και βρίσκεται πίσω μου και πλάι μου σε κάθε βήμα. Και όπως λέει και ένας φίλος, κριτής μου μόνο ο Θεός! ΑΓΑΠΗ ΜΟΝΟ.
