Συνέντευξη
στη Μαίρη Φώτη
Σε μια συνέντευξη-ποταμό, ο Μιχάλης Κορδίνας μιλά σήμερα στη «δημοκρατική» μετά από οκτώ ολόκληρα χρόνια σιωπής, για την δικαστική του περιπέτεια, για το διάστημα που πέρασε στη φυλακή και για το σύστημα που όταν δεν του ήταν πλέον χρήσιμος ως δήμαρχος, επιχείρησε να τον «γκρεμοτσακίσει».
Περισσότερο συνειδητοποιημένος και ώριμος από ποτέ ο Μιχάλης Κορδίνας, καταθέτει σήμερα τις αλήθειες του, απαντά στους ψιθυριστές των καφενείων, περιγράφει την οικονομική του κατάσταση, καταρρίπτει μύθους, παραδίδει μαθήματα ζωής, αναφέρεται στους ανθρώπους που στάθηκαν δίπλα του σε όλη αυτή την περιπέτεια, δηλώνει περήφανος για την 12χρονη την πορεία του ως δήμαρχος, τονίζει ότι δεν κρατά κακία σε κανέναν και νιώθει λυτρωμένος που μπορεί να περπατά ξανά με το κεφάλι ψηλά, έχοντας αποτινάξει την ρετσινιά του «κλέφτη» μετά την αθωωτική απόφαση του Δικαστηρίου.
• Κύριε δήμαρχε, έχουν περάσει λίγα μόλις 24ωρα από την αθωωτική απόφαση του Δικαστηρίου. Ποια είναι τα συναισθήματά σας;
Λυτρωτική απόφαση… Περίμενα διακαώς την διεξαγωγή αυτής της δίκης, όπως και του περασμένου Ιουνίου, προκειμένου όλη αυτή η σκόνη, όλος αυτός ο κονιορτός ο οποίος είχε σηκωθεί γύρω από τον δήμαρχο Μιχάλη Κορδίνα, επιτέλους να κατακάτσει και να φανεί η καθαρή εικόνα. Με βοήθησε σε αυτό η Δικαιοσύνη, διότι μόνο η Δικαιοσύνη μπορούσε να καταφέρει κάτι τέτοιο και να αποκαταστήσει ξανά και το όνομά μου και την υπόληψή μου. Αυτό βάρυνε περισσότερο. Ολη η πικρία που είχα μέσα μου ήταν αυτό, ότι το όνομα και η υπόληψή μου είχαν πληγωθεί σε μεγάλο βαθμό και το μόνο που θα μπορούσε να ανατρέψει κάτι τέτοιο ήταν η απόφαση της Δικαιοσύνης.
• Πόσο καιρό κράτησε αυτή η περιπέτεια;
Οκτώ χρόνια. Από τον Μάιο του 2010 μέχρι και τον Μάρτιο του 2018. Οκτώ γεμάτα χρόνια, μια συνεχής περιπέτεια… Ολα αυτά που πέρασα με έχουν κάνει σοφότερο και με ωρίμασαν. Γιατί είδα ότι τελικά το σύστημα μπορεί κάποιους, όσο το εξυπηρετούν να τους ανεβάζει όταν όμως δεν τους χρειάζεται πια τους αφήνει σε ελεύθερη πτώση και είναι θέμα τύχης το πώς θα πέσεις. Αν δηλαδή θα γκρεμοτσακιστείς ή αν έχεις τις δυνάμεις να σταθείς στα πόδια σου.
• Εσείς τη βρήκατε τη δύναμη.
Εγώ τη βρήκα, άντεξα όλη αυτή τη διαδικασία και ξαναστέκομαι στα πόδια μου.
• Η πιο δύσκολή στιγμή ποια ήταν σε αυτά τα οκτώ χρόνια;
Η φυλακή… Είναι κάτι που με έχει σημαδέψει. Μια πληγή η οποία μπορεί να έκλεισε αλλά το σημάδι έμεινε.
• Το πρώτο βράδυ εκεί μέσα το θυμάστε;
Βέβαια το θυμάμαι. Ηταν στο Αστυνομικό Τμήμα της Κω ώσπου να πάμε το πρωί στην φυλακή. Μετά από εκεί και πέρα όλα ήταν πρωτόγνωρα…
• Στο διάστημα των τεσσάρων μηνών που μείνατε στη φυλακή, τι σκεφτόσασταν εκεί μέσα; Πώς περνούσε η μέρα, η νύχτα σε ένα κελί;
Τι να σας πω… Πέρασαν τέσσερις ολόκληροι μήνες για να δω ξανά το φεγγάρι. Τα βράδια έβλεπα μόνο ένα μικρό κομμάτι ουρανού… Σκέφτεσαι «τι κάνω εγώ εδώ μέσα; Γιατί είμαι εδώ; Τι έχω κάνει για να βρίσκομαι μέσα σε ένα κελί; Πώς να πείσω ότι δεν έχω κάνει κάτι; Πώς να κινηθώ προκειμένου να ξεκινήσει η διαδικασία της αποφυλάκισής μου;». Αυτά σκεφτόμουν, νύχτα-μέρα. Οπότε αρχίζεις να μαθαίνεις νομικά, πώς λειτουργεί το σύστημα και ούτω καθεξής… Εκεί μέσα το μόνο που σε σώζει είναι η επικοινωνία με τον έξω κόσμο. Τα περισσότερα χρήματα τα ξόδευα σε τσιγάρα και σε τηλεφωνικές κάρτες. Το μόνο σου μέλημα είναι να επικοινωνήσεις με τον έξω κόσμο, να μην αισθανθείς ότι απομονώθηκες πλήρως, ότι σε ξέχασαν…
• Τεράστια αντίθεση αυτή που μας περιγράφετε… Ο αλλοτε δραστήριος, προβεβλημένος ανά την Ελλάδα δήμαρχος Πεταλούδων να βρίσκεται μέσα σε ένα κελί με μόνη επαφή με τον έξω κόσμο μια τηλεφωνική κάρτα και έναν τηλεφωνικό θάλαμο.
Βρέθηκα σε αυτή τη θέση χωρίς να έχει γίνει δίκη… Η υπόθεση ήταν στο στάδιο της προανακριτικής διαδικασίας και εγώ εκείνες τις ημέρες είχα ξεκινήσει μετακόμιση από την Ιαλυσό στην Κρεμαστή και κατά την ανακρίτρια έπρεπε να έχω ενημερώσει το Αστυνομικό Τμήμα για την αλλαγή κατοικίας. Οπότε, επειδή δεν είχα κοινοποιήσει στο Α.Τ. την πρόθεσή μου να αλλάξω κατοικία, για μια απόσταση δύο χιλιομέτρων, κρίθηκα ύποπτος φυγής, ότι θα το σκάσω από τη χώρα. Κι όλα αυτά το 2015, πέντε χρόνια μετά την ολοκλήρωση της θητείας μου.
• Η κατηγορία αφορούσε την περίοδο που ήσασταν δήμαρχος αλλά η προφυλάκιση έγινε το 2015.
Ναι, ακριβώς. Ηταν μια εμπειρία δύσκολη.
• Σε αυτά τα οκτώ χρόνια και κυρίως στο διάστημα της φυλακής, ποιοι στάθηκαν δίπλα σας;
Η γυναίκα που είμαστε σήμερα μαζί, γιατί αν δεν ήταν εκείνη δεν πιστεύω ότι θα την έβγαζα καθαρή… Η μάνα μου, ευτυχώς ο πατέρας μου είχε αποβιώσει δύο μήνες πριν…
• Λέτε «ευτυχώς…
Ναι. Ακριβώς. Γιατί αν δεν είχε αποβιώσει, θα τον σκότωνε η προφυλάκισή μου. Ευτυχώς δεν έζησε για να το δει αυτό. Δίπλα μου ήταν και η αδελφή μου, τα παιδιά μου. Οι πολύ πολύ στενοί συγγενείς. Από εκεί και πέρα, το χάος…
• Είχατε όμως πολύ μεγάλο κύκλο συνεργατών, φίλων…
Κατά κάποιο τρόπο, επειδή όλος αυτός ο κόσμος ασχολήθηκε ξανά με την πολιτική, δεν ήθελε επουδενί να ταυτιστεί μαζί μου. Εκείνη την εποχή ήμουν στιγματισμένος και όποιος θα ήταν κοντά μου ήταν και κατακριτέος. Περισσότερο γι αυτό πιστεύω ότι απομακρύνθηκαν όλοι.
• Μετά, ήρθαν; Σας προσέγγισαν ξανά όταν βγήκατε από την φυλακή;
Ναι… Κάποιοι ήρθαν και πρέπει να ευχαριστήσω και αρκετό κόσμο που συνεισέφερε για να βγω από την φυλακή. Γιατί και για να βγεις χρειάζεσαι χρήματα που εγώ δεν τα είχα.
• Μα λένε ότι από την πολιτική έχετε πλουτίσει, ότι έχετε κρυμμένα χρήματα και επιπλέον ότι έχετε δύο ξενοδοχεία στο εξωτερικό.
Αυτό είναι μια μεγάλη πλάνη.
• Το γνωρίζετε όμως ότι αυτά λέγονται, αυτά ψιθυρίζονται στα καφενεία και στα πηγαδάκια.
Μα έτσι ξεκίνησε αυτή η περιπέτεια. Δια της εις άτοπον απαγωγής. Εφ΄όσον ο Δήμος Πεταλούδων χρωστάει, αυτά τα χρήματα τα οικειοποιήθηκε ο δήμαρχος και έχει κάνει τα «καζάντια» του, έχει φτιάξει δύο ξενοδοχεία στο εξωτερικό. Φανταστείτε ότι με τον δικηγόρο μου, προσπάθησα μέσω της Πρεσβείας στην Πολωνία, να πάρω μια βεβαίωση ότι δεν έχω απολύτως τίποτα στην ιδιοκτησία μου εκεί, και μου είπαν ότι έπρεπε να εγκατασταθώ εκεί, να πάρω ΑΦΜ και μετά να μου δώσουν οποιαδήποτε βεβαίωση. Αντιλαμβάνεστε ότι κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσε να γίνει, οπότε δεν μπορούσα να πάρω και καμία βεβαίωση για να αντικρούσω κατά κάποιον τρόπο όλα αυτά τα σχόλια και τους ψιθύρους… Και να σκεφτείτε ότι όλα αυτά ξεκίνησαν από έναν αστεϊσμό στο facebook το 2011 όταν κάποιος έγραψε ότι «έκλεισε μια σουίτα στο ξενοδοχείο του Μιχάλη Κορδίνα στην Πολωνία».
• Σαν αστείο δηλαδή ξεκίνησε όλο αυτό και κατέληξε σε εφιάλτη.
Ναι, ξεκίνησε σαν αστείο και άρχισε όλο αυτό το γαϊτανάκι… Ο κόσμος εκείνη την περίοδο ήταν αρκετά θυμωμένος, γιατί ήρθε η κρίση που εντελώς ξαφνικά του άλλαζε τη ζωή από την μία μέρα στην άλλη κι έψαχνε διακαώς ενόχους. Εψαχνε να στιγματίσει και να ενοχοποιήσει ανθρώπους που κατά την άποψή του αυτοί έφταιγαν, οι πολιτικοί περισσότερο, που μας έφεραν στο σημείο αυτό. Πανελλαδικά υπήρχε όλος αυτός ο αναβρασμός ενάντια στους πολιτικούς. Τοπικά, έπρεπε κι εδώ να βρούμε κάποιον να στοχοποιήσουμε, γιατί ο κόσμος ήθελε «αίμα» εκείνη την περίοδο. Θυμάμαι όταν το 2011 κατέβηκα σε μια διαδήλωση για τα μνημόνια με έβλεπαν όλοι με μισό μάτι… Σαν να έλεγαν τι δουλειά έχει τώρα αυτός εδώ;
• Τι δουλειά έχει αυτός ο πλούσιος, εδώ;
Ο πλούσιος, ναι. Σε κάποια άλλη φάση, μόλις βγήκα από τη φυλακή, ήταν το πανηγύρι στην Κρεμαστή. Και περνάει μια γυναίκα δίπλα μου και λέει «καλά, αυτός ακόμα έξω είναι;». Είχε περάσει στον κόσμο ότι ήμουν κλέφτης.
• Είναι βαρύ φορτίο αυτό.
Είναι τεράστιο φορτίο. Γι αυτό μετά την απόφαση της δικαιοσύνης, ένιωσα ότι επιτέλους είχε ολοκληρωθεί η απόδειξη του αντιθέτου. Από το 2010 και μετά αντιμετωπίζω πάρα πολλά οικονομικά προβλήματα τα οποία δενπροσφέρονται βέβαια για δημόσιο διάλογο, ωστόσο αυτή είναι η πραγματικότητα.
• Υποθέτω θα ήταν και πολυδάπανη όλη αυτή η περιπέτεια, πέρα από τον ψυχολογικό φόρτο.
Βεβαίως. Όλα αυτά, δικαστήρια, δικηγόροι, παράβολα… είναι πολλά τα έξοδα, πάρα πολλά.
• Ο Μιχάλης Κορδίνας λοιπόν δεν κέρδισε χρήματα από την πολιτική, κέρδισε όμως κάτι;
Κέρδισα βέβαια. Οσο ήμουν δήμαρχος κέρδισα τον σεβασμό, την εκτίμηση των συμπολιτών μου… Είμαι περήφανος για όλη μου τη θητεία, δεν μετανιώνω για τίποτα. Με τα λάθη που έχω κάνει, διότι δεν είναι δυνατόν κάποιος στα 12 χρόνια στη θέση του δημάρχου να μην έχει κάνει λάθη, λανθασμένες επιλογές…
• Λανθασμένες επιλογές συνεργατών;
Και συνεργατών. Ξέρετε, στις εκλογές προσπαθείς να βρεις τους καλύτερους κάθε φορά για να κάνεις μια ομάδα καλή. Τις περισσότερες φορές οι καλοί, θέλουν να μείνουν αμέτοχοι. Κι έτσι, βρίσκεσαι όχι απαραίτητα με τους καλύτερους αλλά με τους διαθέσιμους. Χωρίς να έχω κάτι εναντίον όλων των συνεργατών μου, λέω όμως ότι θα μπορούσε να είναι καλύτερα.
• Μετά τη λήξη της περιπέτειας αυτής, η ενασχόληση ξανά με την πολιτική είναι στα πλάνα σας;
Ασχολούμαι με την πολιτική για «προσωπική μου χρήση», που λένε.
• Δεν θα σας ξαναδούμε στα κοινά δηλαδή;
Δεν το βλέπω. Η πολιτική έχει χάσει το νόημά της. Δεν παράγεται πια πολιτική, μόνο διαχείριση γίνεται. Λένε ότι «η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού», όμως επειδή έχουν βαφτίσει τα πάντα ανέφικτα κατά το περίφημο “δόγμα ΤΙΝΑ” της περιόδου Θάτσερ «there is no alternative», που στη σημερινή εποχή είναι πιο επίκαιρο από ποτέ, άρα εφόσον δεν υπάρχει εναλλακτική για τίποτα, η τέχνη του εφικτού παύει να υπάρχει, άρα η πολιτική αυτοαναιρείται και αυτοακυρώνεται… Αρα λοιπόν γιατί να ασχοληθεί κανείς με την πολιτική; Για να εισπράξει την μήνη του κόσμου επειδή δεν μπορεί να κάνει τίποτα;
• Κακία, σήμερα, κρατάτε σε κάποιους;
Όχι. Πολιτικά παιχνίδια παίζονταν, παίζονται και θα εξακολουθούν να παίζονται πάντα. Κάποιος που δεν είναι αρεστός φεύγει από τη μέση με οποιοδήποτε τρόπο και κόστος. Εγώ δεν ήμουν πια αρεστός γιατί ήμουν τρεις τετραετίες δήμαρχος, ήμουν πρόεδρος στην ΤΕΔΚΔ, ήμουν πρόεδρος στην ΕΤΑΙΠΡΟΦΥΚΑ, ήμουν πρόεδρος του περιφερειακού συμβουλίου, ήμουν εκπρόσωπος της Δωδεκανήσου στην ΚΕΔΚΕ. Είχαν πολλά «κακά» πάνω μου… Οπότε επειδή δεν είχα σημεία αναφοράς ούτε υπουργούς ούτε βουλευτές και είχα μια αυτόφωτη πορεία κατά κάποιον τρόπο, ασχέτως αν ήμουν με το ΠΑΣΟΚ –αυτό είναι κάτι διαφορετικό- δεν ήμουν λοιπόν διαχειρίσιμος.
• Αυτό για έναν πολιτικό, δεν είναι συνήθως πλεονέκτημα…
Ακριβώς!
• Πάντως όλοι ακούμε γι αυτό περιβόητο σύστημα το οποίο επικαλείστε. Είναι μεταβαλλόμενο;
Διαμορφώνεται αναλόγως των συνθηκών κάθε φορά. Εμένα, λίγο έλειψε να με περάσουν πειθαρχικό από το ΠΑΣΟΚ επειδή είχα βραβεύσει τον τότε περιφερειάρχη Χ. Κόκκινο, που έλυσε το τεράστιο πρόβλημα ύδρευσης της Κρεμαστής. Κι εκείνος αντίστοιχα από τη ΝΔ αντιμετώπισε το ίδιο πρόβλημα, επειδή δέχθηκε να βραβευθεί από έναν «ΠΑΣΟΚο». Εγώ είχα όραμα για την Αυτοδιοίκηση… Αισθάνομαι προδομένος από τον θεσμό τον ίδιο, από το πώς τον έκαναν να λειτουργήσει τόσο σε επίπεδο Καποδιστριακών Δήμων όσο και στο «παραμύθι» του Καλλικράτη όπου έπεσα κι εγώ στη φάκα. Κι εγώ νόμιζα ότι με τον Καλλικράτη θα φτιάξουμε τις πόλεις-κράτη, την άμεση δημοκρατία, την πραγματική αυτοδιαχείριση και την πραγματική ανάπτυξη… Αλλά όλα αυτά ήταν για λόγους Μνημονίου, για να ελέγξουν καλύτερα τους ανθρώπους που είναι το πρώτο σκαλοπάτι εξουσίας. Αν αυτοί οι άνθρωποι είναι ελεγχόμενοι και είναι από όλες τις μεριές εγκλωβισμένοι με τις νομοθεσίες, με τα μνημόνια, θα απαξιωθούν από τον κόσμο, δεν θα έχει σημείο αναφοράς ο κόσμος ούτε σε τοπικούς πολιτικούς, οπότε απαξιώνεται η Αυτοδιοίκηση… Θεωρείτε εσείς ότι ο κόσμος περιμένει κάτι σήμερα από το Δήμο του, ανεξαρτήτως ποιος είναι δήμαρχος;
• Τα σχέδιά σας ποια είναι στο εξής; Τι θα θέλατε να κάνετε;
Μετά από μια τέτοια περιπέτεια οκτώ ετών, νομίζω ότι το πρώτο που θέλω είναι να ηρεμήσω και να δω το επάγγελμά μου ως μηχανικός, στο οποίο έχω επιστρέψει από το 2011, που βέβαια περνάει μια τεράστια κρίση. Και τίποτα άλλο. Να ενημερώνομαι για τα πολιτικά δρώμενα και να έχω μια κριτική σκέψη για όσα συμβαίνουν.
• Το τηλέφωνό σας σήμερα χτυπάει;
Ναι. Με πήραν πολλοί τηλέφωνο για να με συγχαρούν για την απόφαση του Δικαστηρίου. Με ξαναθυμήθηκαν!
• Ολο αυτό πάντως πρέπει να ήταν ένα τεράστιο μάθημα.
Οπωσδήποτε. Δεν με εκπλήσσει πια τίποτα. Εχω αλλάξει κι εγώ ως άνθρωπος και βλέπω διαφορετικά τους ανθρώπους, όχι με την έννοια της κακίας. Δεν κρατώ κακία σε κανέναν. Αλλά και οι άνθρωποι και οι εντός εισαγωγικών «φίλοι» και τα κόμματα νομίζω ότι με έχουν κάνει σοφότερο. Και πώς να τα αντιμετωπίζω και πώς να δρω και πώς να σκέφτομαι…
• Κλείνοντας τι θα θέλατε να πείτε;
Σήμερα δίνω αυτή τη συνέντευξη επειδή χρημάτισα δήμαρχος. Θέλω να πω ότι είμαι υπερήφανος για την πορεία που είχα στα κοινά, δεν έχω να ντραπώ για τίποτα και κανέναν. Ολες αυτές οι κατηγορίες έχουν καταρρεύσει πια και μπορώ να περπατώ με το κεφάλι ψηλά ξανά. Σκόπιμα οκτώ χρόνια τώρα δεν είχα μιλήσει, δεν είπα τίποτα, δεν έδωσα συνεντεύξεις και δεν βγήκα σε κανάλια για να παραπονεθώ, να φωνάξω, να χτυπήσω τα χέρια μου. Ποτέ δεν το έκανα αυτό γιατί ήξερα ότι όλη αυτή η πλάνη κάποια στιγμή με τη βοήθεια της Δικαιοσύνης θα ανατραπεί και η αλήθεια θα λάμψει. Κι έτσι έγινε. Ευχαριστώ τη Δικαιοσύνη. Ουδέν κακόν αμιγές καλού, μπορεί να πέρασα όλο αυτό αλλά δεν θα έβγαινε από πάνω μου αυτή η ρετσινιά αν δεν το περνούσα.
