Η εγκατάλειψη του πάρκου του Ροδινιού προκαλεί θλίψη και απογοήτευση

Πόλος έλξης και διέξοδος στον καιρό της καραντίνας για τους Ρόδιους, έχει καταστεί το Πάρκο του Ροδινιού όπου καθημερινά το επισκέπτονται δεκάδες περιπατητές, εκ των οποίων και πολλές οικογένειες.
Παρά την απαράμιλλη ομορφιά του μοναδικού αυτού τοπίου, οι εικόνες εγκατάλειψης ωστόσο που παρουσιάζει το Πάρκο, αποτελούν αντικείμενο σχολιασμού από τους επισκέπτες, καθώς καμία από τις δημοτικές αρχές των τελευταίων ετών δεν κατάφερε να του προσδώσει την αίγλη με την οποία είχε ταυτιστεί.
Πολλοί Ρόδιοι μάλιστα, μαζεύουν εθελοντικά τα διάσπαρτα σκουπίδια και ταΐζουν τα ελάχιστα ζώα που έχουν απομείνει, σε ένα πάρκο που κάποτε ήταν σημείο αναφοράς όχι μόνο για τη Ρόδο αλλά και για την Ελλάδα.
Σήμερα οι εικόνες εγκατάλειψης προκαλούν θλίψη και απογοήτευση καθώς πρόκειται για ένα από τα αρχαιότερα πάρκα του κόσμου, η εμφάνιση του οποίου χρονολογείται γύρω στον 3ο με 4ο αι. π.χ, ταυρόχρονα με την ίδρυση της πόλης της Ρόδου, όπου τμήματα της αρχαίας νεκρόπολης ακριβώς πάνω από το πάρκο μαρτυρούν και επιβεβαιώνουν την ύπαρξή του.
Να σημειωθεί, ότι το Πάρκο του Ροδινιού, σε δημοφιλείς ταξιδιωτικές πλατφόρμες, συγκεντρώνει πολλά αρνητικά σχόλια από επισκέπτες του νησιού, για την σημερινή του εμφάνιση γι αυτό και οι εργασίες αποκατάστασης και ανάδειξής του, είναι ένα έργο που η κοινωνία της Ρόδου περιμένει πολλά χρόνια τώρα.
Για το πάρκο του Ροδινιού, η παράδοση αναφέρει πως γύρω στα 330 π.χ ίδρυσε εκεί τη ρητορική σχολή του ο Αισχίνης, από την οποία πέρασαν σημαντικές μορφές όπως ο Κικέρωνας και ο Ιούλιος Καίσαρας και αργότερα ο Απολλώνιος ο Ρόδιος ίδρυσε τη δική του ρητορική σχολή. Επιπλέον το πάρκο είναι πρότυπο της ελληνιστικής αρχιτεκτονικής με τη σημερινή μορφή που έχει διατηρηθεί.
Στο σημερινό πάρκο, υπάρχει υδραγωγείο, του οποίου η κατασκευή χρονολογικά είναι άγνωστη, αλλά χρησιμοποιήθηκε για την υδροδότηση της πόλης της Ρόδου μέχρι και τα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Κατά την Ιταλική και Τουρκική κατοχή, το πάρκο του Ροδινιού διατηρήθηκε ως πάρκο αναψυχής και επιπλέον επί Ιταλοκρατίας φιλοξενούνταν εκεί και η έπαυλη του Μεγάλου Μαγίστρου.
Τα παράπονα που διατυπώνουν οι καθημερινοί επισκέπτες είναι πολλά, καθώς οι μνήμες από το άλλοτε φροντισμένο πάρκο το οποίο επισκέπτονταν ανελλιπώς οι τουρίστες, μεταξύ των οποίων και πολλοί διάσημοι είναι ακόμα ζωντανές.
Η σύγκριση με την σημερινή κατάσταση που επικρατεί είναι αναπόφευκτη και απογοητευτική. Το πάρκο του Ροδινιού, ένας κατ’ εξοχήν εμβληματικός τόπος, συνδεδεμένος με τη χρυσή εποχή του νησιού της Ρόδου, πρέπει να ανακτήσει την αίγλη του και να γίνει ξανά κομμάτι της καθημερινότητας της ζωής της πόλης.
Όπως λένε οι επισκέπτες του, πρέπει επιτέλους να γίνει ολοκληρωμένη παρέμβαση για να εξωραϊστεί και αναβιώσει ένας τόπος που είναι συνδεδεμένος με τις αναμνήσεις που Ροδίτες και επισκέπτες της Ρόδου, “κουβαλούν” από τις πιο όμορφες εποχές του νησιού, τότε που το Ροδίνι βρισκόταν στο επίκεντρο της κοινωνικής, πολιτιστικής και καλλιτεχνικής δραστηριότητας.