Γράφει
ο Νεκτάριος Καλογήρου
Η ζωγραφιά πραγματικά ξεχώριζε μεταξύ των άλλων δημιουργιών των παιδιών. Ηταν η εικόνα μιας τετραμελούς οικογένειας που βάδιζε στα βουνά και σε κάποια πλαγιά ένας σκορπιός δάγκωσε τη μητέρα. Η διαδρομή στα βουνά δεν ήταν εκδρομή, αλλά τμήμα της μακράς πορείας που ακολούθησαν τα μέλη της για να ξεφύγουν από την εμπόλεμη ζώνη της Συρίας, να διέλθουν τα τουρκικά εδάφη, να περάσουν στην Ελλάδα και τελικά να καταλήξουν στη Ρόδο. Η συγκλονιστική δράση «ani-mate and meet the other» που κορυφώθηκε την περασμένη εβδομάδα στο νησί, έδειξε σε όλη της τη διάσταση την αγωνία της προσφυγιάς, αλλά και τη μεγάλη αγκαλιά της Ρόδου που άνοιξε για τους «ξένους».
Στη δράση «ani-mate and meet the others» τα προσφυγόπουλα μαζί με τα ροδιτόπουλα συλλειτούργησαν δημιουργώντας εικόνες για τις ανάγκες έκθεσης ζωγραφικής, δημιούργησαν παραστάσεις θεάτρου σκιών, σκηνοθέτησαν ταινίες μικρού μήκους και κατάφεραν να δείξουν ότι τα παιδιά έχουν την ικανότητα να επικοινωνούν, ακόμα κι αν δεν ομιλούν την ίδια γλώσσα. Αλλωστε οι λέξεις περισσεύουν όταν οι εικόνες είναι τόσο ηχηρές. Τα προσφυγόπουλα ζωγράφισαν βόμβες να πέφτουν σε σπίτια, έδειξαν θυμωμένους στρατιώτες, θάλασσες με κύματα και ανθρώπους να βουλιάζουν σε βυθούς. Βέβαια, στα παιδικά τους μάτια, ο βυθός παρέμεινε όμορφος, γεμάτος χταπόδια και ψάρια (όπως φάνηκε σε μία από τις ζωγραφιές), έστω κι αν στον ίδιο βυθό κάποιοι άλλοι έχαναν τη ζωή τους.
Η αγωνία της φυγής μακριά από το θάνατο ζωντάνεψε από τους συντελεστές «ani-mate and meet the other» και έδωσε την ευκαιρία στα ροδιτόπουλα να γευτούν κάτι από εκείνα που τα προσφυγόπουλα έζησαν μέχρι να φτάσουν σε ανθρώπινο έδαφος. Το αποτέλεσμα της όλης δράσης ήταν πραγματικά εντυπωσιακό και ταυτόχρονα έδειξε κάτι το μεγαλειώδες. Εδειξε ότι η Ρόδος είναι ένα φιλόξενο, σταυροδρόμι που αποδέχεται και σέβεται πλήρως τη διαφορετικότητα εκείνων που έρχονται από δύση και ανατολή.
Κανένας πρόσφυγας στη Ρόδο δεν ένιωσε ανεπιθύμητος. Κανένας μέχρι σήμερα δεν έκανε λόγο για ρατσιστική συμπεριφορά, ούτε και ποτέ κάποιος έφτασε σε σημείο να νιώσει εγκαταλελειμμένος από θεούς και ανθρώπους. Όλα αυτά στη Ρόδο. Εδώ, όπου οι εθελοντές δουλεύουν διαρκώς για να βοηθήσουν εκείνους που έχασαν τα πάντα. Εδώ, όπου δεν υπάρχουν λοξές ματιές στο δρόμο. Πρόσφυγες και Ροδίτες, βαδίζοντας αντικριστά στο πεζοδρόμιο, πλάι στη θάλασσα (λόγω της θέσης του χώρου φιλοξενίας), χαιρετιούνται με ειλικρίνεια και εγκαρδιότητα. Η μία πλευρά σέβεται την αγωνία και η άλλη την ανθρωπιά. Αυτό συμβαίνει καθημερινά στο νησί. Εδώ, όπου υποτίθεται «η κοινωνία περιστρέφεται αποκλειστικά και μόνο γύρω από την παραγωγή πλούτου και αδιαφορεί για τα υπόλοιπα». Αυτή η φράση που ειπώθηκε, βιντεοσκοπήθηκε και προβλήθηκε στη διάρκεια της δράσης, ήταν από τις πιο ατυχείς στιγμές της δουλειάς που έγινε. Ειπώθηκε από μια φοιτήτρια και ενσωματώθηκε σ’ ένα από τα μικρού μήκους ντοκιμαντέρ που προβλήθηκαν στο Δημοτικό Θέατρο Ρόδου. Τα λόγια αυτής της κοπέλας θα ταξιδέψουν σε όλες τις αίθουσες προβολής και στα σίγουρα θα διαστρεβλώσουν τη δουλειά που γίνεται στο νησί. Βέβαια, εκείνοι που ανέκαθεν δούλευαν, δουλεύουν και θα δουλεύουν στο πλευρό των προσφύγων και θα παραμείνουν πιστοί στο έργο τους αυτό, παραβλέποντας τους άστοχους χαρακτηρισμούς. Σίγουρα τα λόγια αυτής της κοπέλας δεν αντικατοπτρίζουν τη σπουδαία δουλειά της ομάδας «ani-mate and meet the other», όπως και δεν θα δείξουν ποτέ ότι ο χαρακτηρισμός «ξένος» για του Ροδίτες υπάρχει μόνο ως προσδιοριστικό της γεωγραφικής καταγωγής κι όχι της ανθρώπινης υπόστασης.
Πρέπει να σημειωθεί ότι τα έξοδα του «Ani-Mate & Meet the Other» καλύφθηκαν από το START – Create Cultural Change, ένα πρόγραμμα του Ιδρύματος Robert Bosch Stiftung, σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Goethe Θεσσαλονίκης και την Ένωση Κοινωνικοπολιτιστικών Κέντρων Γερμανίας (Bundesvereinigung Soziokultureller Zentren e.V.). Η δράση αποτελεί μια ανεξάρτητη κοινωνικοπολιτιστική πρωτοβουλία με τη συνεργασία μιας ομάδας νέων ανθρώπων, η οποία υπερασπίζεται το δικαίωμα των παιδιών προσφύγων στην εκπαίδευση και την διαπολιτισμική συνύπαρξη μικρών και μεγάλων στη Ρόδο.
