Χαιρετισμός Υφυπουργού Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής Νεκτάριου Σαντορινιού στην εκδήλωση που έλαβε χώρα στην Ρόδο για τα 70 χρόνια από την ίδρυση του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Ρόδου.
Αγαπητοί και Αγαπητές,
Δυστυχώς λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων δεν έγινε κατορθωτό να βρίσκομαι σήμερα μαζί σας. Εν τούτοις, χαιρετίζω την παρούσα εκδήλωση του Εργατικού Κέντρου Ρόδου και με αυτή τη μικρή παρέμβαση θα ήθελα να συμμετάσχω στη γιορτή για τα 70 χρόνια από την Ίδρυσή του.
Το Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Ρόδου, από το 1948 που ιδρύθηκε, διαδραματίζει έναν πολύ σημαντικό ρόλο στην τοπική κοινωνία της, συνδέοντας άρρηκτα την πορεία του με την ανάπτυξη της τοπικής οικονομίας του νησιού μας.
Το ΕΚΡ, ανεξάρτητα με τις συγκυρίες και τα κάθε φορά πρωτάγματα της εποχής, αποτέλεσε τον φωτεινό φάρο για τη διεκδίκηση κοινωνικής ευημερίας και εργασιακής ισότητας, προσπαθώντας συνεχώς για την ένωση όλων των εργαζομένων της περιοχής πάνω σε μια δημοκρατική βάση.
Σε κάθε αγώνα, σε κάθε προσπάθεια για καλυτέρευση της θέσης των εργαζομένων της Ρόδου, το Εργατικό Κέντρο ήταν και είναι πρωτεργάτης, ενισχύοντας την φωνή των εργατών, συνεισφέροντας με τις παράλληλες δράσεις του και στην κοινωνική συνοχή. Η φετινή χρονιά, όμως, και όχι τυχαία, σηματοδοτεί, επίσης και τα 100 χρόνια από την ίδρυση της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών Ελλάδος.
Ένας αιώνας αγώνων, απεργιών και- τις περισσότερης φορές- μιας ατέρμονης πάλης να εγκαθιδρυθεί στον εργατικό κόσμο η ταξική συνείδηση και η αλληλεγγύη κόντρα στις απαιτήσεις του μεγάλου κεφαλαίου.
Αγώνες που σε πολλές περιπτώσεις συνδέθηκαν άρρηκτα με τον αγώνα για τις δημοκρατικές ελευθερίες και την υπεράσπιση του κοινοβουλευτισμού. Στις μέρες μας, έχοντας βιώσει μέσα από την μνημονιακή εποχή, την κατάλυση πολλών, κερδισμένων ακόμη και με αίμα εργατικών δικαιωμάτων, συντελείται η προσπάθεια επούλωσης των πληγών αυτών.
Με το βλέμμα στραμμένο στην προσεχή έξοδο από την οκταετία των Μνημονίων, η κυβέρνηση δημιουργεί τους όρους ώστε η ανάπτυξη που επιτυγχάνεται να μην εντάσσεται στο μοντέλο αυτό που μας οδήγησε στην χρεοκοπία. Για εμάς, η ανάπτυξη δεν είναι δίκαιη, και κυρίως βιώσιμη, αν δεν έχει τους εργαζόμενους και τις ανάγκες τους στο προσκήνιο.
Προς το σκοπό αυτό, έχουμε νομοθετήσει την επαναφορά, από τον Αύγουστο του 2018, των δύο βασικών αρχών των συλλογικών διαπραγματεύσεων που είχαν ανασταλεί την περίοδο της κρίσης: της επεκτασιμότητας και της αρχής της ευνοϊκότερης ρύθμισης, ώστε οι εργαζόμενοι να μπορούν να διεκδικούν καλύτερους μισθούς και δικαιώματα.
Παράλληλα, το αναπτυξιακό μας σχέδιο περιέχει την σταδιακή αύξηση του κατώτατου μισθού ώστε οι εργαζόμενοι να αρχίσουν να κερδίζουν όσα απώλεσαν κατά την περίοδο της ύφεσης.
Σε ότι αφορά τον τομέα της προστασίας της εργασίας, η ελληνική κυβέρνηση στοχεύει στην καταπολέμηση της επισφάλειας και της παραβατικότητας στην αγορά εργασίας. Κι αυτό γιατί, στόχος για εμάς δεν είναι απλά η επιστροφή στην προ του 2010 κατάσταση. Αναγνωρίζουμε τα τυφλά σημεία που υπήρχαν στο σύστημα και άφηναν απροστάτευτους τους εργαζόμενους.
Καθημερινά αναλαμβάνουμε πρωτοβουλίες για την κάλυψή τους. Θέλουμε οι θέσεις εργασίας που δημιουργούνται – τώρα που η χώρα αφήνει πίσω της την περίοδο της κρίσης – να είναι θέσεις εργασίας με αξιοπρεπείς μισθούς και δικαιώματα.
Για να το πετύχουμε αυτό, θέτουμε αυστηρούς κανόνες προστασίας της εργασίας και εργαζόμαστε για την πάταξη της μαύρης και αδήλωτης εργασίας και για την ενίσχυση της θέσης των εργαζομένων. Προχωράμε, δηλαδή, σε μια συνολική αναδόμηση του συστήματος που δημιούργησαν οι προηγούμενες Κυβερνήσεις και που στοχοποιούσε την εργασία βασιζόμενο σε κοινωνικούς αυτοματισμούς.
Κλείνοντας, θέλω να τονίσω ότι οι επί χρόνια θυσίες του Ελληνικού λαού δεν θα ξεχαστούν από αυτή την Κυβέρνηση. Θα χτίσουμε και πάλι το κοινωνικό κράτος και θα ενδυναμώσουμε τις διαλυμένες εργασιακές σχέσεις, γιατί η δίκαιη ανάπτυξη, χωρίς την ευημερία του λαού, δεν μπορεί να μακροημερεύσει και δεν μπορεί να έχει ορίζοντα.
Σας ευχαριστώ πολύ.
