Ενώπιον του Ποινικού Τμήματος του Αρείου Πάγου, προσδιορίστηκε για να εξεταστεί, την 18η Νοεμβρίου 2014, η αίτηση αναίρεσης που άσκησε κατά της τελεσίδικης καταδίκης του, για τοκογλυφία, ένας κάτοικος Ρόδου.
Στον κατηγορούμενο έχει επιβληθεί ποινή φυλάκισης 12 μηνών και χρηματική ποινή 1.000 ευρώ με 3ετή αναστολή, μετά από µήνυση γνωστού επιχειρηµατία του νησιού.
Για το ίδιο αδίκημα είχε καταμηνυθεί και από άλλο επιχειρηματία και είχε αθωωθεί.
Ο κατηγορούμενος φέρεται στη Ρόδο στις 4 Ιουνίου 2007 να χορήγησε στον επιχειρηµατία δάνειο ύψους 30.000 ευρώ, για έξι µήνες, µε εξαµηνιαίο τόκο 9,75%.
Ο φερόμενος ως θύμα είχε άμεση ανάγκη των χρημάτων προκειμένου να εκδώσει εγγυητική επιστολή για να λειτουργήσει τουριστικό πρακτορείο, ενώ για γραφειοκρατικούς λόγους δεν μπορούσε να εξασφαλίσει σύντομα τη δανειοδότησή του από Τράπεζα.
Ο µηνυτής παρέδωσε στον κατηγορούµενο µια επιταγή, εκδόσεως ανωνύµου εταιρείας ιδιοκτησίας του, εις διαταγή του ιδίου, ποσού 30.000 ευρώ, µε λευκή ηµεροµηνία πληρωµής, την οποία οπισθογράφησε.
Επί πλέον ενέγραψε προσηµείωση υποθήκης υπέρ του ποσού των 35.000 ευρώ, επί ενός ακινήτου-οικίας, ιδιοκτησίας του.
Ενώ ο µηνυτής κατέβαλε τµηµατικά στον κατηγορούµενο το ως άνω δάνειο, αυτός απαίτησε στις αρχές του 2007, ένεκα καθυστέρησης, στην ολοσχερή εξόφλησή του, να κάνει νέα προφορική συµφωνία και να εξοφλήσει το ληφθέν δάνειο σε δέκα µήνες, καταβάλλοντας 1250 ευρώ µηνιαίως, αξιώνοντας παράνοµα και καθ’ υπέρβαση του κατά νόµο θεµιτού ποσοστού τόκου, 10% µηνιαίως.
Σύμφωνα με την κόρη του επιχειρηματία, ήταν ιδιαίτερα πιιεστικός και φορτικός και με απειλές κατόρθωνε να λαμβάνει το ως άνω ποσό από το ταμείο εμπορικής τους επιχείρησης, στο Τσαϊρι.
Ο ίδιος ο κατηγορούμενος αρνήθηκε ότι ελάμβανε το ποσό αυτό ισχυριζόμενος, με την επίκληση χειρόγραφων αποδείξεων ότι έλαβε μόλις 2.500 ευρώ συνολικά από τα 18.000 ευρώ περίπου, που έδωσε, όπως υποστήριξε η πολιτική αγωγή. Ισχυρίστηκε μάλιστα ότι τα 2.500 ευρώ είναι νόμιμοι τόκοι.
Εν πάση περιπτώσει εξ αιτίας µερικής αδυναµίας για την καταβολή των υπερβολικών µηνιαίων τόκων από τον Ιούνιο 2008 έσπευσε να σφραγίσει την επιταγή όχι στην ηµεροµηνία πληρωµής της, αλλά έξι µήνες νωρίτερα, στις 30 Ιουλίου 2008.
Εξέδωσε δε διαταγή πληρωµής εις βάρος του µηνυτή, επιδιώκοντας να εισπράξει τόκους 100% για δέκα µήνες, καθ’ υπέρβαση του κατά νόµο θεµιτού ποσοστού τόκου, αφού ο τόκος δικαιοπραξίας το έτος 2008 ήταν 10% ετησίως και από τον Ιούλιο του 2008 ήταν 10,25% ετησίως.
Ο κατηγορούμενος, απολογούμενος ενώπιον του δικαστηρίου, επανέλαβε τους υπερασπιστικούς ισχυρισμούς, που είχε αναπτύξει και στο στάδιο της προδικασίας. Υποστήριξε συγκεριμένα ότι στόχος της σε βάρος του μήνυσης είναι να μην καταβάλει το ποσό της οφειλής και να αποφύγει την εκπλειστηρίαση ακινήτου συνιδιοκτησίας του.
Υποστηρίζει ότι πράγµατι έλαβε από εκείνον την επιταγή της Τράπεζας για την εξασφάλιση της απαίτησής του, που προέρχεται από σύµβαση δανείου. Διατείνεται όµως ότι ο εγκαλών δολίως παραλείπει να αναφέρει ότι η επιταγή αυτή αφού σφραγίσθηκε, καθώς ήταν ακάλυπτη, του επιστράφηκε και ότι έχει στα χέρια του νέα, άλλης Τράπεζας.
Η δεύτερη επιταγή, όπως τονίζει, δεν αποτελεί προϊόν τοκογλυφίας και του δόθηκε σε αντικατάσταση της προηγούµενης, το µήνα Μάιο του έτους 2008 και όχι τον µήνα Δεκέµβριο του έτους 2007, γιατί η εταιρεία του δεν είχε τη δυνατότητα να εκδώσει µπλοκ επιταγών.
Η συµφωνία τους, όπως λέει, για την αντικατάσταση της µίας επιταγής από την άλλη, αποδεικνύεται από το από 3 Μαΐου 2008 έγγραφο, το οποίο συνυπογράφεται και από τους δύο.
Υποστηρίζει παραπέρα ότι αναληθέστατα ο εγκαλών κάνει λόγο για µερική καταβολή του οφειλοµένου κεφαλαίου και τονίζει ότι στην πραγµατικότητα ούτε ένα λεπτό του ευρώ δεν έχει εισπράξει για το οφειλόµενο κεφάλαιο των 30.000 ευρώ.
Διατείνεται επιπλέον ότι ο µηνυτής δεν ανέφερε στη µήνυσή του ότι του απέστειλε δύο επιστολές µε τις οποίες τον καλούσε να του καταβάλει τις οφειλές του στις 11 Φεβρουαρίου 2008 και στις 14 Ιουλίου 2008, προσθέτοντας ότι αναγκάστηκε να εκδώσει διαταγή πληρωµής και σε σφράγισή της ενωρίτερα από τη λήξη της.
Επικαλούµενος το ως άνω έγγραφο συµφωνητικό τονίζει ότι µεταξύ τους συµφωνήθηκε ότι η δεύτερη επιταγή δόθηκε σε αντικατάσταση της ακάλυπτης σφραγισµένης, ότι µε την υπογραφή του λαµβάνει το ποσό των 975 ευρώ για συµβατικούς τόκους και ότι θα τον αποπλήρωνε το αργότερο έως την 31η Ιανουαρίου 2009.
Υποστηρίζει ότι µετά την υπογραφή του 2ου συµφωνητικού στην κυριολεξία «εξαφανίσθηκε» για δεύτερη φορά, χάνοντας κάθε µορφής επικοινωνία µαζί του.
