Aυτό, που θα προσπαθεί να καταλάβει ο ξένος επίσκέπτης της περίεργης αυτής χώρας που λέγεται Ελλάδα, είναι πώς μπορεί να ζουν οι Έλληνες τόσο πολύ συμφιλιωμένοι με τα σκουπίδια τους. Δύο εναλλακτικές υποθέσεις ερμηνείας του φαινομένου. Η πρώτη είναι πως ο Έλληνας θεωρεί τα απορρίμματα ως διακοσμητικό στοιχείο που στολίζει το φυσικό περιβάλλον και γι’ αυτό μεριμνά να τα αυξήσει και να τα πολλαπλασιάσει. Η δεύτερη είναι πως δεν τα βλέπει καθόλου γιατί στην αντίληψή του για τον κόσμο αποτελούν κάτι σαν οργανικό στοιχείο του φυσικού τοπίου ή, ακόμη, και σαν προέκταση του οικείου χώρου του ή και του ίδιου του του εαυτού. Πάντως, ένας λαός που δεν καταφέρνει να μαζέψει, να διαχειριστεί τα σκουπίδια του, κάνοντάς τα μέχρι και ντεκόρ σε πύλες της Μεσαιωνικής Πόλης, πως θα διαχειριστεί την ανάπτυξη και προώθηση του τουριστικού προϊόντος από το οποίο ζει; Να μην ξεχάσουμε όλοι μαζί να ρωτήσουμε «μα που είναι ο ποιοτικός τουρισμός;» και οι ανευθυνοϋπεύθυνοι να εκφωνήσουν πάλι δεκάρικους για τις «δράσεις» προκειμένου αυτό να επιτευχθεί.
Δύο υποθέσεις ερμηνείας…
