Παραφράζοντας τον ποιητή, θα μπορούσε ο κάθε εχέφρων κάτοικος του νησιού μας να πει, «όπου και αν ρίξω την ματιά μου το νησί μου με πληγώνει».
Κοινή η διαπίστωση, που βρίσκεται στο μυαλό και στα χείλη όλων, ότι χρόνο με το χρόνο το νησί μας χάνει, λόγω λαθεμένων επιλογών και παραλείψεων, κατά το πρόσφατο και απώτερο παρελθόν εξ αυτού του γεγονότος, χάθηκαν πλεονεκτήματα και ειδικές ρυθμίσεις.
Η έλλειψη μακρόχρονου προγραμματικού σχεδιασμού, αντικαταστάθηκε με την πολιτική και τις επιλογές του «βλέποντας και κάνοντας»
Στο κάθε πρόβλημα που αναφύεται, γίνεται εκ των ενόντων μια κάποια δήθεν προσπάθεια να δοθεί λύση, η οποία λύση κατά διαβολική σύμπτωση, δεν εντάσσεται σε κάποιον έστω στοιχειώδη προγραμματισμό.
Αναλωθήκαμε και ανάλωνόμεθα σε ατέρμονες και αδιέξοδες συζητήσεις, για το ποιο θα πρέπει να είναι το μέλλον του νησιού, προς τα που οι στοχεύσεις μας και ποιο το δέον γενέσθαι και στο τέλος τα αφήνουμε όλα στο έλεος του Θεού και του πανδαμάτωρος χρόνου.
Πέρασαν περίπου σαράντα χρόνια (40) από τότε που άρχισαν οι συζητήσεις για την χωροθέτηση και κατασκευή στο νησί μας «Μαρίνας τουριστικών σκαφών».
(Το 1982 σαν Πρόεδρος του Λιμενικού Ταμείου, συγκρότησα την πρώτη ομάδα εργασίας για την χωροθέτηση της Μαρίνας, η οποία και πρότεινε πέντε θέσεις, όχι όμως την σημερινή)
Το κακό μας το κεφάλι και τα διάφορα συμφέροντα, έστειλαν την κατασκευή της στις καλένδες.
Καλώς ή κακώς ξεκίνησε και έγινε η κατασκευή της εκεί που έγινε, χρόνια τώρα καρκινοβατεί η εύρυθμος λειτουργία της για διάφορους λόγους και που η ευθύνη βαρύνει και τους πάνω και τους κάτω.
Ίσως η λάθος θέση της Μαρίνας, ίσως η κακή διαχείρηση της, γίνονται οι αιτίες και οι αφορμές, αλλαγής διαχειριστών.
Πρόσφατα, αν η ενημέρωση μου είναι απόλυτα ορθή, την διαχείρηση την ανέλαβε μια ομάδα Κύπριων, (κατά πληροφορίες) επενδυτών.
(Ο Θεός να σε φυλάει από τους ουρανόσταλτους επενδυτές)
Το δώρο που τους έχει προσφερθεί από το ΤΑΙΠΕΔ και το Υπουργείο Ανάπτυξης είναι η ανέγερση κατοικιών οι οποίες θα διατίθενται για πώληση, κατά πληροφορίες εκατό, με ένα όμως βέβαιο αποτέλεσμα.
Θα κτιστεί σύμφωνα με τα σχέδια τους όλος ο περιβάλλον χώρος και θα κλείσει όλο το παραλιακό μέτωπο.
Το ενδιαφέρον των επενδυτών διαφαίνεται ότι δεν είναι η λειτουργία της Μαρίνας αλλά το real estate (το άμεσο κέρδος από τις κατοικίες)
Άγνωστο είναι το ύψος των οικοδομών και η πυκνότητα τους, αναρωτιέμαι, γιατί τόσος ωχαδερφισμός, γιατί τόση ασέβεια στο περιβάλλον, γιατί χωρίς διαμαρτυρία καταστρέφουμε τον πλούτο του νησιού, στο όνομα ιδιοτελών συμφερόντων.
Γιατί δίνουμε το δικαίωμα στο όποιο ΤΑΙΠΕΔ ή στο όποιο Υπουργείο Ανάπτυξης να διαχειρίζονται εν κρυπτώ την δική μας περιουσία.
Πρωτίστως αφορά εμάς τους κατοίκους του νησιού το τι θα γίνει και το τι δεν θα γίνει στο νησί μας.
Πιστεύω και εύχομαι ότι όλοι ανεξαιρέτως οι τοπικοί μας άρχοντες, δεν θα επιτρέψουν αυτό το ανοσιούργημα.
Καμία σύμβαση και καμία συμφωνία για την εκμετάλλευση της Μαρίνας, δεν θα πρέπει να γίνει δεκτή, χωρίς να ληφθούν υπ’ όψη οι απόψεις των τοπικών φορέων.
Το βάρος και η ευθύνη πέφτει στους ώμους του κ. Περιφερειάρχη και του κ. Δημάρχου, είναι αξίωμα, ότι καταστρέφεται περιβαλλοντικά δεν αποκαθίσταται.
Έχω κατά καιρούς εκφράσει την άποψη μου για το πως θα μπορούσαμε να αξιοποιήσουμε τα κτίρια του παλαιού Νοσοκομείου και ιδιαίτερα τα Ιταλικά.
Προ πολλών ετών, αμέσως μετά την λειτουργία του νέου Νοσοκομείου, με επιμονή και με το πείσμα που με διακρίνει, πρότεινα την μεταφορά των Δικαστηρίων στους χώρους των Ιταλικών κτισμάτων, με την ταυτόχρονη κατεδάφιση όλων όσων κτίστηκαν γύρω- γύρω.
Δυστυχώς η αντίδραση κάποιων φορέων και κάποιων θιγομένων, τορπίλισε την όποια προσπάθεια.
Αφελώς και χωρίς κανένα ουσιαστικό σχεδιασμό άρχισε η παραχώρηση στέγης σε συλλόγους, υπηρεσίες και σε κάθε αναξιοπαθούντα.
(Δεν κάνω καμία αναφορά στο γεγονος ότι ο χώρος έγινε στέκι ναρκομανών)
Απρόσμενα μου ήλθε στα αυτιά η πληροφορία, ότι σε ένα από τα κτίρια θα στεγαστούν οι Τεχνικές Υπηρεσίες του Δήμου.
Θα επαναλάβω για άλλη μια φορά, δεν μετακινούμε και δεν στεγάζουμε οτιδήποτε χωρίς σχεδιασμό.
Η ορθή οργάνωση και αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού του Δήμου θα προκύψει μόνο με την δημιουργία νέων εγκαταστάσεων στις παρυφές της πόλεις και την στέγαση όλων των Υπηρεσιών του.
Δυο πράγματα θα πρέπει να οδηγούν τις αποφάσεις μας για το πως θα αξιοποιηθεί το κτιριακό συγκρότημα του παλαιού Νοσοκομείου.
-Η συντήρηση και ανάδειξη των Ιταλικών κτισμάτων λόγω της ιδιαίτερης Αρχιτεκτονικής τους δομής.
– Η λύση στέγασης των Δικαστηρίων και η αποσυμφόρηση του Μανδρακιού.
Ταυτόχρονη κατάργηση της Ερυθρού Σταυρού και ενοποίηση του αύλειου χώρου του Νοσοκομείου με το πάρκο της Ροδιακής Έπαυλης.
Αξιοποίηση του πάρκου και του κτιρίου.
Ποια πόλη αυτόν τον πλούτο θα τον άφηνε όχι μόνο αναξιοποίητο αλλά βορά στο χρόνο και στη βέβαιη καταστροφή του.
Μια ματιά στα εγκαταλειμμένα Δημόσια κτίρια θα σας πείσει ότι, το ποτέ δεν είναι αργά για να κάνουμε κάτι, δεν έχει απόλυτη ισχύ.
Ότι δεν κάνουμε σήμερα το βρίσκουμε αύριο μπροστά μας και μάλιστα μεγενθυμένο.
Παρασκευάς Γιάννης
Ρόδος 24/7/2020
