Η Αμάντα, όπως είναι το καλλιτεχνικό της όνομα, είναι ιερόδουλη, πηγαινοέρχεται από τη Ρόδο τα τελευταία χρόνια, όπου, όπως λέει έχει πολλούς και καλούς πελάτες.
Στη συνέντευξή της στη «δ», απομυθοποιεί την εντύπωση ότι πίσω από κάθε εκδιδόμενη κρύβεται μια πονεμένη ιστορία και ξεκαθαρίζει ότι για πολλές κοπέλες είναι ξεκάθαρη επιλογή να εκδίδονται.
Μιλά για την απόφασή της να ακολουθήσει αυτό το επάγγελμα, τους φόβους της, τις ανασφάλειές της αλλά και το σχέδια που κάνει να εγκατασταθεί μόνιμα στη Ρόδο.
Δεν κάνει όνειρα, δεν έχει πολλούς φίλους και στο ερώτημα αν είχε την δυνατότητα να γυρίσει το χρόνο πίσω τι θα άλλαζε, απαντά αφοπλιστικά «τίποτα».
• Θέλω να ξεκινήσουμε την συνέντευξη, ρωτώντας σε αν ισχύει πως πίσω από την απόφαση κάθε ιερόδουλης να διαθέσει το κορμί της επί πληρωμή, υπάρχει μια πονεμένη ιστορία.
Είναι σύνηθες, γιατί πολλές κοπέλες ντρέπονται για το επάγγελμα που έχουν επιλέξει και προσπαθούν με διάφορες ιστορίες, να δικαιολογήσουν ακόμα και στον ίδιο τους τον εαυτό την απόφασή τους αυτή. Ιστορίες θα ακούσετε πολλές, δεν ισχύουν όλες. Αλίμονο αν όσες γυναίκες αντιμετώπιζαν οικονομικά προβλήματα, έβγαιναν στο πεζοδρόμιο.
• Εσύ πώς πήρες αυτόν τον δρόμο;
Εγώ κατάγομαι από μια μικρή επαρχιακή πόλη της βόρειας Ελλάδας. Εφτασα στην Αθήνα όταν πέρασα στο Πανεπιστήμιο, προφανώς με άλλα όνειρα και άλλα σχέδια. Να τελειώσω τις σπουδές μου και να γυρίσω στην πόλη μου. Στην Αθήνα γνώρισα όμως την μεγάλη ζωή, είδα πώς είναι να έχεις λεφτά στα χέρια σου και μια συμφοιτήτριά μου, με την οποία γνωριστήκαμε στους πρώτους μήνες, που είχε πάντα χρήματα για να κάνει τα γούστα της, μου έδειξε τον τρόπο να το κάνω κι εγώ. Δεν θα πω ψέματα, εφ΄όσον δεν πρόκειται να δημοσιευθούν τα στοιχεία μου. Από το να δουλεύω ως υπάλληλος για ψίχουλα, προτίμησα να βγάζω περισσότερα χρήματα κάνοντας αυτό που εσείς νομίζετε ότι είναι εύκολο. Εύκολο δεν είναι, αλλά έχει πολλά χρήματα.
• Το κάνεις όμως να ακούγεται εύκολο, τουλάχιστον ως προς την ευκολία που πήρες την απόφαση.
Δεν ήταν. Την πρώτη φορά, την θυμάμαι ακόμα. Και την μυρωδιά του πρώτου άνδρα που με πλήρωσε για να πάω μαζί του. Ευτυχώς για εμένα δεν ήταν τραυματική εμπειρία, με την έννοια ότι δεν ήταν κάποιος γέρος κοιλαράς, ας πούμε. Ηταν κάποιος που γνώριζε την κατάσταση, πως ήταν η πρώτη φορά και μπορώ να πω ότι ήταν ευγενικός μαζί μου. Δεν ξέρω αν θα συνέχιζα αν η πρώτη εμπειρία ήταν άσχημη, ή δραματική. Υπήρχαν όμως άνθρωποι, που φρόντιζαν για την ασφάλειά μας και για τους πελάτες μας. Εγώ στο πεζοδρόμιο δεν έχω βγει, δεν έχω κινδυνέψει κατά αυτόν τον τρόπο, να εκτεθώ σε αγνώστους.
• Στην πόλη σου δεν επέστρεψες ποτέ;
Όχι. Εμεινα στην Αθήνα για κάποια χρόνια, ακολούθησα αυτή τη δουλειά και πριν από περίπου 10 χρόνια ξεκίνησα να επισκέπτομαι και επαρχιακές πόλεις όπου η αλήθεια είναι ότι βγάζουμε εξίσου καλά χρήματα.
• Και κάπως έτσι προέκυψε και η Ρόδος;
Ναι. Από την Αθήνα έφυγα και πήγα πρώτα Δράμα, μετά Καβάλα και κατέβηκα Λάρισα. Υστερα Πελοπόννησο και μετά νησιά. Στη Ρόδο ήρθα πρώτη φορά πριν από 9 χρόνια. Συστημένη.
• Όταν λες «συστημένη» τι εννοείς;
Είχα κλείσει τα ραντεβού μου με πελάτες πριν να έρθω. Εγώ δουλεύω με αυτό το σύστημα, έχω αυτή την επιλογή. Δεν θα πάω να δουλέψω σε οίκο ανοχής, θα πάω στο ωραίο μου το ξενοδοχείο με τις πολυτέλειές μου και τις ανέσεις μου. Για τα ραντεβού μου, πηγαίνω όπου επιλέξει ο πελάτης. Συνήθως είναι ξενοδοχεία, ή ενοικιαζόμενα σπίτια για ένα σαββατοκύριακο, αναλόγως. Ποτέ στον προσωπικό του χώρο και ποτέ αν δεν επιβεβαιώσω τα στοιχεία του πρώτα. Μετά από τόσα χρόνια, έχω μάθει να προστατεύω τον εαυτό μου.
• Στη Ρόδο, έρχεσαι συχνά;
Ναι, περνάω καλά εδώ στο νησί σας, μου αρέσει η Ρόδος την απολαμβάνω. Εχω καλούς πελάτες εδώ, πολλοί από αυτούς είναι σταθεροί. Κάποιοι έρχονται και με βρίσκουν και στην Αθήνα, όταν δεν συνοδεύονται βέβαια από την σύζυγο, ή την σύντροφο ή ακόμα και την «παράνομη» σχέση τους!
• Γιατί κάνεις ακόμα αυτή τη δουλειά;
Γιατί αυτήν έμαθα να κάνω, γιατί δεν θα μπορούσα να ζήσω με 500 ευρώ τον μήνα και ίσως επειδή την συνήθισα πια. Βέβαια η δική μας δουλειά, έχει ημερομηνία λήξης. Πουλάμε την εμφάνιση και το σώμα μας και ο χρόνος είναι σκληρός με τους ανθρώπους. Οσο και να φροντίζεις τον εαυτό σου, δεν γυρνάει πίσω το χρονόμετρο. Εξάλλου, αυτός που πληρώνει, και δεν σου μιλώ για 20 και 30 ευρώ, θέλει κάτι όμορφο, φρέσκο. Για 20 και 30 ευρώ εκδίδονται γυναίκες που είναι απελπισμένες και σε μεγάλη ανάγκη και δυστυχώς γι αυτές, ο πελάτης που θα τους «πετάξει» το 20ρικο είναι κακός πελάτης, με την έννοια ότι μπορεί να είναι επικίνδυνος, να τους κάνει κακό. Το πεζοδρόμιο δεν έχει νόμους και κανόνες. Εχω ακούσει πολλά δυσάρεστα περιστατικά που συνέβησαν σε γυναίκες του πεζοδρομίου, που λέμε. Κι ακόμα συμβαίνουν δηλαδή. Ευτυχώς εγώ δουλεύω αλλιώς… Τώρα σκέφτομαι να ξεκινήσω την αποταμίευση, για να επενδύσω αργότερα σε μια δουλειά που θα μου αποφέρει χρήματα. Η Ρόδος είναι ένας από τους προορισμούς που θα ήθελα να ζήσω αργότερα, να ανοίξω ίσως κάποιο μαγαζί, κάτι, δεν ξέρω ακόμα. Προς το παρόν… ακόμα περνάει η μπογιά μου.
• Πόσα χρήματα βγάζεις περίπου τον μήνα σου;
Αναλόγως, από 2.000 έως και 6.000 ευρώ. Εχουν περάσει πολλά λεφτά από τα χέρια μου. Αλλά τα έχω σκορπίσει όλα σε λούσα και γούστα. Όταν είσαι πιο μικρή, δεν σκέφτεσαι να βάλεις λεφτά στην άκρη. Τώρα που κοντεύω στα 35 αρχίζω να προβληματίζομαι και γι αυτό. Δίνω άλλη μια δεκαετία στον εαυτό μου για αυτή τη δουλειά.
• Η οικογένειά σου, ξέρει τι δουλειά κάνεις;
Η οικογένειά μου ξέρει ότι δουλεύω σε μια εταιρεία, στις δημόσιες σχέσεις. Αυτό τους έχω πει.
• Δική σου οικογένεια, σκέφτηκες να κάνεις ποτέ;
Πιο μικρή, όταν ακόμα νόμιζα ότι θα κάνω για λίγο αυτή τη δουλειά, είχα στο μυαλό μου αυτό που έχουν οι περισσότερες γυναίκες. Να παντρευτώ και να δημιουργήσω οικογένεια. Όμως όσο έμενα σε αυτή τη δουλειά γινόταν όλο και δυσκολότερο. Οι περισσότεροι άνδρες που γνώριζα ήταν πελάτες. Ποιος από αυτούς θα δεχόταν να παντρευτεί μια, ας το πω κομψά, ιερόδουλη και επίσης ποιος άνδρας θα μπορούσε οικονομικά να καλύψει τη ζωή που κάνω εγώ. Οπότε ή θα έπρεπε να συνεχίσω να κάνω αυτή τη δουλειά ή θα έπρεπε να την αφήσω πίσω και να πάω κάπου που να μην με γνωρίζουν να ξεκινήσω από την αρχή. Επέλεξα το πρώτο. Τα έχω βρει πλέον με τον εαυτό μου. Ξέρω ότι ο δρόμος που διάλεξα είναι μοναχικός. Εχω ανίψια όμως και εισπράττουν όλη μου την αγάπη, κι αυτή που δεν έδωσα αλλά κι αυτή που δεν πήρα.
• Πώς είναι μια τυπική μέρα σου στη δουλειά;
Δύσκολη. Είναι ψυχοφθόρα αυτή η δουλειά και όσο νωρίτερα το αντιληφθείς, τόσο γρηγορότερα σώζεις τον εαυτό σου. Οσα πράγματα κι αν καταφέρεις να αγοράσεις, το κενό της ψυχής σου δεν το γεμίζεις. Στα 20 δεν το αντιλαμβάνεσαι γιατί η ωραία ζωή και τα πολλά λεφτά σε θαμπώνουν. Οσο περνούν τα χρόνια όμως καταλαβαίνεις ότι για να απολαύσεις αυτή τη ζωή, έχεις πουλήσει τη ψυχή σου στον διάολο. Και ή μένεις ή φεύγεις. Είναι επιλογή.
• Και εσύ επέλεξες να μείνεις.
Ναι, η ιστορία μου δεν έχει κανένα ενδιαφέρον. Δεν ήμουν ορφανή, δεν είχα παιδιά που πεινούσαν για να μεγαλώσω, δεν με παρέσυρε κανείς, δεν έμπλεξα που λένε. Στην αρχή δούλευα μέχρι και 10 ώρες την ημέρα. Βάζεις τη μάσκα σου, τη «στολή» σου και φροντίζεις να ικανοποιείς κάθε πελάτη που σε έχει επιλέξει, γιατί πληρώνει και πληρώνει καλά. Τώρα δουλεύω λιγότερες ώρες, μετά από τόσα χρόνια έχω αυτή την πολυτέλεια. Παρά την οικονομική κρίση, εμένα η δική μου ταρίφα που λένε δεν έπεσε. Πολλοί μου μιλάνε ακόμα και για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στο σπίτι ή στην εργασία τους. Εχω τακτικούς πελάτες που έχουμε αναπτύξει σχεδόν φιλικές σχέσεις, τουλάχιστον όπως το βλέπουν εκείνοι. Εγώ τελειώνω τη δουλειά μου και πηγαίνω στο σπίτι μου, στην μοναξιά μου, στην ησυχία μου. Τις ώρες που δεν δουλεύω, δεν θέλω θόρυβο. Δεν ανοίγω ούτε τηλεόραση. Προτιμώ να διαβάζω. Γι αυτό έρχομαι στη Ρόδο πολλές φορές, πέρα από τη δουλειά, μου αρέσει να περπατάω στην Παλιά Πόλη. Να πίνω τον καφέ μου και να βλέπω τη θάλασσα. Ηρεμώ εδώ, είστε πολύ τυχεροί εσείς που μπορείτε να το ζείτε αυτό κάθε μέρα.
• Ονειρα κάνεις;
Όχι.
• Απόλυτη.
Συνειδητοποιημένη θα έλεγα. Δεν κάνω όνειρα, σχέδια μόνο για να μπορώ να ζήσω όπως θέλω, όταν δεν θα μπορώ να κάνω άλλο να κάνω αυτή τη δουλειά. Και σωματικά και ψυχικά, σε «τρώει».
• Φίλους έχεις;
Εχω λίγους φίλους, που ξέρουν τη δουλειά μου και με αποδέχονται. Δύσκολο πολύ να σε αποδεχθεί ο άλλος όταν ξέρει τι δουλειά κάνεις. Αλλά πλέον δεν με νοιάζει. Ούτε και εγώ θέλω να έχω επαφές με πολλούς ανθρώπους. Μέσα από αυτή τη δουλειά, έχω γνωρίσει κάθε καρυδιάς καρύδι που λένε. Εχω λίγους φίλους και καλούς. Μάλιστα τώρα εδώ στη Ρόδο, έχω έρθει με μια φίλη από την Αθήνα, ευκαιρία είναι να κάνουμε και τις διακοπές μας.
• Αν γύριζες τον χρόνο πίσω, θα άλλαζες κάτι;
Τίποτα. Δεν έχω μετανιώσει για κάτι στη ζωή μου, έχω αποδεχθεί τον εαυτό μου κι τις επιλογές μου. Η κοινωνία δεν μας έχει αποδεχθεί. Και να ξέρετε ότι εκείνοι που είναι οι μεγαλύτεροι επικριτές μας, είναι αυτοί που μας χτυπούν την πόρτα τα βράδια.
…
Ενδιαφέρει τώρα τη Ρόδο η ζωή μιας ιερόδουλης εκ πεποιθήσεως ;