Οι αποφάσεις που θα ληφθούν το επόμενο διάστημα αφορούν ένα μέλλον που υπερβαίνει τον πολιτικό χρόνο που απομένει στην κυβέρνηση, ακόμα κι αν στο Μέγαρο Μαξίμου (και όχι μόνο) είναι ισχυρή η πεποίθηση πως θα κερδίσουν τις επόμενες μάχες στις κάλπες και πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μπορέσει να ανακάμψει σε τέτοιο βαθμό ώστε να γίνει εκλογικά απειλητικός. Όλα αυτά είναι υποθέσεις στην μικροκαλλιέργεια των πολιτικών εντυπώσεων που αγνοούν πως δεν είναι η (εκάστοτε) αξιωματική αντιπολίτευση ο μοναδικός αντίπαλος. Υπάρχουν σοβαρότεροι εχθροί, όπως η απαξίωση της πολιτικής, η αντίληψη του «όλοι είναι ίδιοι», η οργή των νέων, η παραίτηση των πολλών. Σε αυτό το σημείο καμπής που βρισκόμαστε, ένας Πρωθυπουργός που ζητεί συγγνώμη και ένας αρχηγός της μείζονος αντιπολίτευσης που δεν φτάνει την πολιτική αντιπαράθεση στα άκρα, είναι η ιδανική συνθήκη για να αρχίσει συναινετικά να δίνεται έμφαση στην επόμενη ημέρα. Από μια εμπνευσμένη ηγεσία πρέπει να αξιοποιείται ακόμα και η παραμικρή χαραμάδα συναίνεσης, την ίδια ώρα που πρέπει να λαμβάνονται αποφάσεις και να στέλνονται σήματα ώστε να ανοίγουν τέτοιες χαραμάδες. Οι πολιτικές συγκρούσεις δεν θα σταματήσουν και δεν πρέπει να σταματήσουν. Υπάρχουν όμως, και κοινοί τόποι. Αυτούς τους κοινούς τόπους ο πρωθυπουργός οφείλει να τους μετατρέψει σε πεδία συνεννόησης, ακόμα και συναινέσεων. Και κάτι ακόμα. Α στείλουν όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί μήνυμα για μια κοινωνική εκεχειρία. Μήνυμα που θα είναι καθαρό και πρέπει να το λάβουν όλοι εκείνοι οι θερμοκέφαλοι της «αυλής», αυτοί που έχουν πεισθεί πως είναι χρήσιμοι, πως εκτελούν «έργο» πετώντας μπάζα αμετροέπειας και ύβρεις. Είτε στελέχη είναι αυτά είτε ακόμη και «φίλοι» δημοσιογράφοι.
Κοινοί τόποι
