Καθόλου εμπνευσμένη η ιδέα του κ. Φίλη να επιρρίψει ευθύνες στην εκκλησία για τη στάση της την περίοδο της κατοχής και της χούντας. Ο υπουργός οφείλει να σέβεται όλες τις θρησκείες, άρα και τις εκκλησίες και τους παπάδες που τις εκπροσωπούν. Το να τις προσβάλει είναι τεράστιο λάθος. Εάν η ιδιοσυγκρασία σου δεν σου επιτρέπει να μετράς τα λόγια σου, απλά δεν κάνεις για υπουργός. Μπορείς να μείνεις ένας σχολιαστής και να έχεις πλήρη ελευθερία να σχολιάσεις ότι θέλεις χωρίς να έχει σημασία ποιος θίγεται. Στοιχειωδώς εάν ο κ. Φίλης είχε διαβάσει έστω και μια σειρά από την ιστορία της Εθνικής Αντίστασης, θα γνώριζε πως η συμμετοχή του κλήρου ήταν έντονη και θα γνώριζε επίσης και τις απόψεις του αρχηγού του ΕΛΑΣ Αρη Βελουχιώτη για την εκκλησία και τους ιερείς της. Όταν έλεγε κατά τον ιστορικό του λόγο στην απελευθερωμένη Λαμία:
«Θα γδάρουμε τους παπάδες; Μα γιατί; Εμείς βλέπουμε, ότι χιλιάδες παπάδες βρίσκονται τώρα στην πρωτοπορία του κινήματός μας και η συμβολή του κλήρου, που στάθηκε στο πλευρό μας, υπήρξε ανεκτίμητη. Μήπως συμβαίνει το αντίθετο; Γιατί αυτοί που εμφανίζονται σαν προστάτες της εκκλησίας, γκρεμίσανε μαζί με τους Γερμανούς και γδέρνουνε παπάδες. Ο κομμουνισμός, λένε, θα καταργήσει την θρησκεία. Μα η θρησκεία είναι ζήτημα συνείδησης. Πώς θα καταργηθεί, λοιπόν; Η κατάργηση της θρησκευτικής συνείδησης είναι πράμα αδύνατο, έστω κι αν ακόμα οι κομμουνιστές θέλανε να την καταργήσουν. Η θρησκευτική συνείδηση δεν καταργείται με απλές διαταγές. Αν συνέβαινε ένα τέτοιο πράμα, αυτό θα έμοιαζε με την διαταγή πού έβγαλε κάποτε ένας αστυνόμος στην Ανάφη, με την οποία απαγόρευε την πάλη των τάξεων! Το τι θα γίνει στο πολύ μακρινό μέλλον, το πώς θα σκέπτονται οι άνθρωποι τότε, είναι άλλο πρόβλημα. Και κανένας πολιτικός δε μπορεί να βγάλει νόμο για το τι θα πρέπει να γίνει ύστερα από 200 ή 500 χρόνια. Ούτε λοιπόν κι εμείς θα βγάλουμε τέτοιο νόμο. Μας ενδιαφέρει το πώς θα προκόψει ο λαός μας σήμερα κι όχι το τι φιλοσοφικές πεποιθήσεις θα έχει ύστερα από 500 χρόνια. Συνεπώς, καταλαβαίνετε τώρα, ότι αυτοί που διαδίδουν αυτές τις συκοφαντίες επιδιώκουν άλλους σκοπούς, προσπαθώντας με το μέσο αυτό της συκοφαντίας να εξαπατήσουν το λαό και να διαιωνίσουν την κυριαρχία τους πάνω του. Αν μάλιστα εξετάσουμε βαθύτερα το πράμα αυτό, θα δούμε ότι αυτοί είναι άθρησκοι, γιατί σε αυτούς δεν υπάρχει ούτε ίχνος θρησκευτικής συνείδησης κι ο μόνος που λατρεύουν είναι ο Θεός Μαμμωνάς, ο Θεός του χρήματος…»
Υ.Γ. Πέραν τούτου το συμπέρασμα για τον «θρησκευτικό» πόλεμο που έχει ξεσπάσει με αφορμή την διδασκαλία των θρησκευτικών, είναι, πως τον τρόπο με τον οποίο διδάσκονται τα μαθήματα, σε μια κανονική χώρα τον ορίζουν επιστημονικά όργανα όπως το Ινστιτούτο εκπαιδευτικής πολιτικής. Ούτε ο υπουργός, ούτε η αντιπολίτευση, ούτε η εκκλησία.
