Τραπεζικός διευθυντής από μάρτυρας κατηγορίας… κατηγορούμενος!

Κύριος μάρτυρας κατηγορίας σε τραπεζικό σκάνδαλο, που εκτυλίχτηκε στο κεντρικό υποκατάστημα της Λαϊκής Τράπεζας στη Ρόδο και είχε συγκλονίσει το νησί, υπήρξε ο τραπεζικός διευθυντής, που βρίσκεται σήμερα στο επίκεντρο εισαγγελικού κυκλώνα για «κομπίνα μαμούθ», στην τράπεζα Πειραιώς!
Η απογύμνωση ουσιαστικά του υποκαταστήματος της Λαϊκής Τράπεζας στη Ρόδο από τα δύο κορυφαία τότε στελέχη του, που ενεπλάκησαν στο σκάνδαλο, βοήθησε τα μέγιστα την ανέλιξη του τραπεζικού διευθυντή, ο οποίος συνέδραμε στην «κάθαρση» τότε για να κάνει τα ίδια και… χειρότερα αργότερα!
Πιο συγκεκριμένα ποινή κάθειρξης 8 ετών, με ανασταλτικό ως προς την έφεση αποτέλεσμα υπό τον όρο εμφάνισής της μια φορά κάθε μήνα στο αστυνομικό τμήμα του τόπου κατοικίας της επέβαλε την 30η Σεπτεμβρίου 2014 το Τριμελές Εφετείο Δωδεκανήσου επί κακουργημάτων στην πρώην προϊσταμένη συναλλαγών του υποκαταστήματος της Λαϊκής, που κρίθηκε ένοχη άμεσης συνέργειας σε κακουργηματική απάτη.
Η υπόθεση που εξετάστηκε αφορούσε στην απόπειρα εξόφλησης δύο τραπεζικών επιταγών εις διαταγήν της εταιρείας INTERINVESTMENT LTD, εκδόσεως της τράπεζας EUROCARRIBEAN BANK ECB, που εδρεύει στη νήσο Ναούρου της Καραϊβικής, ποσού 300.000 δολαρίων εκάστη.
Όπως έχει αποκαλύψει η “δημοκρατική”, η ανωτέρω, αλλά και εκλιπόντες κατηγορήθηκαν για το ότι την 2-9-2003 και την 3-9-2003, παρέστησαν ψευδώς στους ταμίες της ως άνω τράπεζας ότι οι 2 τραπεζικές επιταγές, σε διαταγή της εταιρείας, εκδόσεως της τράπεζας EURO CARIBBEAN BANK – ECB, εδρεύουσας στη νήσο Nαούρου της Kαραϊβικής και ποσού 300.000 δολαρίων ήτοι 273.972,60 και 275.735,28 ευρώ αντιστοίχως (σύμφωνα με συναλλαγματική ισοτιμία δολαρίου HΠA και EYPΩ), οι οποίες προσκομίσθηκαν από εκλιπόντα επιχειρηματία με την ιδιότητα του νομίμου κομιστή και τις οποίες εξόφλησε, ήταν πράγματι επιταγές οι οποίες προέρχονταν από υπαρκτή και νομίμως λειτουργούσα τράπεζα στην αλλοδαπή, ενώ γνώριζαν ότι η παραπάνω τράπεζα δεν ήταν πιστωτικό ίδρυμα με την έννοια που απαιτούσε ο νόμος αλλά εταιρεία ευκαιρίας και ότι υπήρχαν σαφείς εντολές της εργοδότριάς του τράπεζας να μην πραγματοποιείται καμιά συναλλαγή με οργανισμούς που εδρεύουν σε χώρες στις οποίες πραγματοποιούνται ύποπτες τραπεζικές συναλλαγές.
Προκειμένου να πείσει τους ταμίες της τράπεζας ότι οι εν λόγω επιταγές ήταν νόμιμες και επομένως πληρωτέες στον δικαιούχο, ο τότε διευθυντής της τράπεζας έστειλε φαξ στην φερομένη ως εκδότρια τράπεζα με το οποίο ζητούσε να επιβεβαιώσει την αυθεντικότητα των υπογραφών που έφεραν οι επιταγές λαμβάνοντας ως απάντηση, επίσης με φαξ τη δήθεν βεβαίωση της γνησιότητάς τους από το οποίο (ΦAΞ) όμως είχε επιμελώς παραληφθεί ο αριθμός αποστολής ενώ δεν έφερε και υπογραφή του αρμόδιου υπαλλήλου που να προβαίνει στην ως άνω επιβεβαίωση.
Mε αυτό τον τρόπο τους έπεισε να πιστώσουν τον κοινό λογαριασμό που διατηρούσε ο επιχειρηματίας με τα παραπάνω ποσά των επιταγών και να του καταβάλουν στη συνέχεια τμηματικά το αντίτιμό τους.
Στην δίκη, ένας από τους κύριους μάρτυρες κατηγορίας ήταν και ο καταγγελλόμενος σήμερα τραπεζικός διευθυντής και φαντάζει ως σχήμα οξύμωρο το γεγονός ότι το διάστημα που κατέθεσε ενώπιον του κακουργιοδικείου σε βάρος της πρώην συναδέλφου του «είχε βάλει ήδη το χέρι βαθιά μέσα στο βάζο με το μέλι»!!
Ο 54χρονος τραπεζικός διευθυντής παρουσιάστηκε έτσι ενώπιον του κακουργιοδικείου, ορκίστηκε ο ιερό Ευαγγέλιο και κατέθεσε:
«Τότε ήμουν υποδιευθυντής στην Λαϊκή,  πράγματι  έγιναν κάποια πράγματα στην Λαϊκή τράπεζα, ο διευθυντής τότε μετέφερε χρήματα από την Ιονική στη Λαϊκή τα οποία δεν μεταφέρθηκαν ποτέ, μετέφερε επιταγές από την Καραϊβική.   Η  (…)  ήταν  προϊσταμένη  συναλλαγών  με  αντικαταστάτη  εμένα.
Υπήρχε εγκύκλιος της τράπεζας Ελλάδος ότι δεν έπρεπε να παίρνουμε τέτοιες επιταγές, εγώ ήμουν σε άδεια όταν ήλθαν αυτές οι επιταγές στην τράπεζα, είχε ευθύνη γιατί γνώριζε την εγκύκλιο, δεν έπρεπε να εξαργυρωθούν αυτές οι επιταγές. Ήταν δύο επιταγές τριακοσίων χιλιάδων δολαρίων η κάθε μία, νομίζω ότι ένα ποσό επεστράφη πίσω, πεντακόσιες χιλιάδες».
Εξήγησε στη συνέχεια ότι οι δύο πρώην συνάδελφοί του απολύθηκαν και ότι τους έγινε αγωγή από την τράπεζα ενώ συνέχισε ότι, οι επιταγές της τράπεζας του Ναούρου έπρεπε να παραμείνουν με βαλέρ στον λογαριασμό του πελάτη και να πληρωθούν μετά από 15νθήμερο αφού διαπιστωθεί ότι είχαν υπόλοιπο…
«Όταν υπάρχει συναλλαγή μεγάλου ποσού λαμβάνει γνώση ο διευθυντής και  η προϊσταμένη. Η (…) μπορούσε να αρνηθεί» είπε μεταξύ άλλων ο «αμόλυντος».