«Θέλω να ουρλιάξω! Θέλω να βγάλω την οργή που με πνίγει – τη δική μου κι όλων των κοριτσιών, γυναικών, αγοριών, ανδρών που έχουν κακοποιηθεί και έχουν στερηθεί ακόμα και το δικαίωμα να είναι οργισμένοι γι’ αυτό!» (Δήμητρα Πατρικαράκου: Βεβήλωση-Μια αληθινή ιστορία κακοποίησης, Εκδόσεις Αρμός) Λίγα συνταρακτικά λόγια από καρδιάς, από μια γυναίκα που σημαδεύτηκε για πάντα από τη βία, μόνο λόγω του φύλου της, που με πολύ πόνο και πολύ κόπο, κατάφερε να λυτρωθεί. Να σπάσει τα δεσμά του θυμού. Ενός θυμού που συνήθως μένει κρυφός, ανομολόγητος, απαγορευμένος. Όπως, δυστυχώς, δεν παύουν να μας θυμίζουν οι έρευνες, τα θύματα είναι πολλά. Πιο πολλά από όσο αντέχουμε να παραδεχτούμε. Στην Ευρώπη, τα θύματα είναι 62 εκατομμύρια γυναίκες! Οι αριθμοί μας λένε ακόμη ότι πολλαπλασιάζονται οι ανθρωποκτονίες γυναικών, αλλά και τα λεγόμενα «εγκλήματα τιμής» έναντι γυναικών και κοριτσιών. Οι ακραίες πρακτικές του ακρωτηριασμού των γυναικείων γεννητικών οργάνων έχουν εφαρμοστεί σε τουλάχιστον 500.000 κορίτσια. Όχι σε κάποια χώρα του αναπτυσσόμενου κόσμου, αλλά εντός της Ε.Ε! Αυτό τι σημαίνει; Ότι, πρακτικά, η βία κατά των γυναικών είναι παντού, είναι γύρω μας. Στο διαμέρισμα του πάνω ορόφου, στο σούπερ μάρκετ του «νταή» επιχειρηματία, στο προαύλιο του σχολείου, στον αθλητικό σύλλογο της γειτονιάς, στο ψεύτικο προφίλ του virtual «κολλητού». Και δυστυχώς, μπορεί να είναι και «εντός των τειχών». Στο άβατο της δικής μας ζωής. Το μέγεθος του προβλήματος είναι τεράστιο.
(Τα στοιχεία από την κυρία Βάσω Κόλλια της Γενικής Γραμματείας Ισότητας)
