Μόνο στη σφαίρα της ψυχολογίας μπορεί να βρει κάποιος απαντήσεις στο γεγονός που παρατηρείται σε πολλούς πολιτικούς, να επιμένουν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε αντίθεση με την βούληση των πολιτών. Κοινώς, αποφασίζουν οι πολίτες να σε στείλουν σπίτι σου στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές, αλλά εσύ βρίσκεις άλλο πεδίο δόξης λαμπρό να επιμένεις να ηγεμονεύεις. Και τι καλύτερο πεδίο, από τις αυτοδιοικητικές εκλογές που όλο και πλησιάζουν, το εφαλτήριο πολιτικής καριέρας, αλλά και το αποκούμπι όταν αυτή δεν πάει καλά. Δεν λείπουν κι εκείνοι που προετοιμάζονται για τις εθνικές εκλογές καλού κακού. Αρχισαν τα «παρών», δηλώσεις για τα πάντα, ξεσκονίστηκαν αραχνιασμένοι λογαριασμοί στα κοινωνικά δίκτυα, πάνε κι έρχονται φωτογραφίες με τον «αρχηγό», επιστολές, προτάσεις, δεν τους προλαβαίνεις…
Η εξουσία είναι εθιστική. Δρα σαν ναρκωτικό, επιδρά στα συναισθήματα και μπορεί να αλλοιώσει την κρίση είναι η απάντηση των ψυχολόγων. Και ναι έχει γίνει έρευνα, εξ αιτίας αυτής της εμμονής. Οι αλλαγές που επιφέρει η άσκηση εξουσίας στον εγκέφαλο εξηγούνται διεξοδικά από τον καθηγητή Ψυχολογίας του Trinity College του Δουβλίνου Ιαν Ρόμπερτσον. Η εικόνα που περιγράφει ο ειδικός προσφέρει ίσως μια πολύ λογική εξήγηση για αποφάσεις και συμπεριφορές πολιτικών, που ορισμένες φορές μας φαίνονται ότι βγαίνουν έξω από τα όρια της κοινής λογικής. Αποδίδεται στην υπερβολική έκκριση της ουσίας ντοπαμίνης. Η υπερβολική μακροχρόνια ενασχόληση με την εξουσία – και η υπερβολική έκκριση ντοπαμίνης – ενέχει κινδύνους και αρνητικά αποτελέσματα επιφέροντας διαταραχή τόσο των γνωσιακών όσο και των συναισθηματικών λειτουργιών. Όπως προειδοποιεί ο κ. Ρόμπερτσον, μπορεί να οδηγήσει σε χονδροειδώς λανθασμένες κρίσεις και αποφάσεις, άγνοια κινδύνου και εγωκεντρικότητα.
Μόνο με συμπάθεια επομένως μπορεί να αντιμετωπισθούν τέτοια περιστατικά. Άνθρωποι που έχουν ανάγκη απεξάρτησης. Το θέμα είναι –όπως συμβαίνει στους εθισμούς- να θέλει το ίδιο το άτομο να απεξαρτηθεί. Να παραδεχθεί το πρόβλημά του πρώτα ο ίδιος…
