Το όραμά του για τη Ρόδο, που θα πρέπει να βρεί ξανά τη χαμένη της λάμψη, περιγράφει σε συνέντευξή του στη “δ”, ο γνωστός δικηγόρος και πρώην διοικητής του Νοσοκομείου Ρόδου κ. Μιχάλης Κόκκινος και δεν κρύβει το ενδιαφέρον του για το Δήμο.
«Οι μεγάλες αποφάσεις κρύβουν και μεγάλες ευθύνες. Την ευθύνη ποτέ δεν τη φοβήθηκα. Όμως το να πάρεις μια τέτοια απόφαση, από την οποία κρίνεται άμεσα το μέλλον το δικό σου, των παιδιών σου και το κυριότερο όλων των συμπολιτών μας, δεν είναι μια εύκολη υπόθεση. Αυτές οι αποφάσεις δεν λαμβάνονται ποτέ εν θερμώ και αψήφιστα», δηλώνει ο κ. Κόκκινος.
Σε ερώτηση σχετικά με το ρόλο που θα πρέπει πλέον να διαδραματίζουν τα κόμματα στις εκλογές, ο κ. Κόκκινος δηλώνει:
«Είναι πια καιρός τα κόμματα να αφήσουν ελεύθερες τις τοπικές κοινωνίες να αναπτύξουν τη δική τους δυναμική και οι ίδιες οι τοπικές κοινωνίες να διεκδικήσουν αυτά που τους έχουν στερήσει. Οποιαδήποτε παρέμβαση που εξαρτάται από αλλότρια συμφέροντα προς τον τόπο, οποιαδήποτε απόφαση που λαμβάνεται για εμάς χωρίς εμάς στο κέντρο της Αθήνας, είναι αντίθετες με τη λογική της τοπικής αυτοδιοίκησης».
Σχετικά με τον Καλλικράτη ο κ. Κόκκινος δηλώνει ότι δεν απέτυχε σαν πρώτο βήμα αλλά απέτυχαν αυτοί που τον εφάρμοσαν με διστακτικότητα, φοβικότητα και αυστηρή προσήλωση στο γράμμα του νόμου.
Η συνέντευξη του κ. Μιχάλη Κόκκινου, αναλυτικά:
• Έχετε οριστικοποιήσει την απόφασή σας να είστε υποψήφιος στις προσεχείς εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης; Τι ήταν αυτό που σας ώθησε να εστιάσετε το ενδιαφέρον σας στο Δήμο Ρόδου και όχι στην Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου, για παράδειγμα;
Οι μεγάλες αποφάσεις κρύβουν και μεγάλες ευθύνες. Την ευθύνη ποτέ δεν τη φοβήθηκα. Όμως το να πάρεις μια τέτοια απόφαση, από την οποία κρίνεται άμεσα το μέλλον το δικό σου, των παιδιών σου και το κυριότερο όλων των συμπολιτών μας, δεν είναι μια εύκολη υπόθεση. Αυτές οι αποφάσεις δεν λαμβάνονται ποτέ εν θερμώ και αψήφιστα. Κατανοείτε ότι είναι ένα παζλ πολλών παραμέτρων που δεν μπορώ να αγνοήσω. Σαφώς είναι ιδιαίτερα τιμητικό να συναντώ καθημερινά ανθρώπους που με ωθούν στο να διαδραματίσω έναν πολύ ενεργό ρόλο στα κοινά του τόπου. Εντούτοις όμως η ανάληψη μιας τέτοιας απόφασης είναι απόφαση ζωής και ως τέτοια την αντιμετωπίζω.
Η Ρόδος είναι ο τόπος που αγάπησα, ο τόπος που μεγάλωσα, ο τόπος που εργάζομαι και μεγαλώνουμε μαζί με τη σύζυγό μου και τα παιδιά μας. Όπου κι αν πήγα, όπου κι αν βρέθηκα, όποια θέση κι αν κατείχα ήταν πάντα στην καρδιά μου. Πάντα τα μάτια μου ήταν στραμμένα πάνω της. Σε κάθε περίπτωση αυτό που μας ενδιαφέρει όλους μας είναι η καθημερινότητά μας και αυτή εξαρτάται από αποφάσεις, από πράξεις, από πολιτικές που λαμβάνονται στον πρώτο βαθμό τοπικής αυτοδιοίκησης.
• Γιατί δηλώσατε πως θα ηγηθείτε ανεξάρτητου ψηφοδελτίου;
Έχω πολλάκις πει και θα το επαναλάβω για ακόμα μια φορά ότι είναι πια καιρός τα κόμματα να αφήσουν ελεύθερες τις τοπικές κοινωνίες να αναπτύξουν τη δική τους δυναμική και οι ίδιες οι τοπικές κοινωνίες να διεκδικήσουν αυτά που τους έχουν στερήσει. Οποιαδήποτε παρέμβαση που εξαρτάται από αλλότρια συμφέροντα προς τον τόπο, οποιαδήποτε απόφαση που λαμβάνεται για εμάς χωρίς εμάς στο κέντρο της Αθήνας είναι αντίθετες με τη λογική της τοπικής αυτοδιοίκησης. Συνακόλουθα πιστεύω ότι η απόφαση, να προχωρήσει κάποιος με μοναδικό γνώμονα το συμφέρον αυτού του τόπου, πρέπει να είναι μακριά από κομματικές εξαρτήσεις. Πλην όμως αυτό δεν σημαίνει ότι σε όλους τους χώρους δεν υπάρχουν οι άνθρωποι που έχουν το όραμα, τη θέληση και τη δυνατότητα να προσφέρουν σ’ αυτό τον τόπο, και το τονίζω κατηγορηματικά αυτό.
• Ήταν εποικοδομητική η πρώτη περίοδος εφαρμογής του Καλλικράτη ή παρουσιάστηκαν μεγαλύτερα προβλήματα από ό,τι πριν;
Ο Καλλικράτης δεν εφαρμόστηκε σωστά. Πέρα από τα κενά που είχε η νομοθεσία, ένας πραγματικός ηγέτης είχε τη δυνατότητα να δουλέψει για το καλό του τόπου του, ουσιαστικά εξυπηρετώντας το πνεύμα της νομοθεσίας που ήταν να δοθούν εξουσίες και αρμοδιότητες στις τοπικές κοινωνίες. Η δε κεντρική εξουσία, δηλαδή το δημοτικό συμβούλιο, να έχει ένα επιτελικό ρόλο και να ασχολείται με τα μεγάλα ζητήματα. Αυτός είναι και ο τρόπος που θα μπορούσε να δουλέψει καλύτερα ο Καλλικράτης, αυτό είναι και το πνεύμα με το οποίο ψηφίστηκε. Πέρα όμως από την ανάγκη που υπάρχει για τη βελτίωσή του, είναι σημαντικό και πώς τον εφαρμόζει κάποιος. Άρα ο Καλλικράτης δεν απέτυχε σαν πρώτο βήμα. Απέτυχαν αυτοί που τον εφάρμοσαν με διστακτικότητα, φοβικότητα και αυστηρή προσήλωση στο γράμμα του νόμου.
• Εκτός από το έλλειμμα της αποκέντρωσης ποια άλλα τρωτά εντοπίσατε στη λειτουργία του Δήμου Ρόδου;
Η δημοτική αρχή έχει ανάγκη από μια άλλη, εντελώς διαφορετική, κοσμοθεωρία σχετικά με τον τρόπο που αντιμετωπίζει το ρόλο της. Έχουμε έναν τόπο ο οποίος είναι αυθεντικός θησαυρός και παρακολουθούμε με λύπη και με ζήλεια, ας μου επιτραπεί η έκφραση, άλλους τόπους, οι οποίοι φτιάχτηκαν από το πουθενά, να συγκεντρώνουν σήμερα τα φώτα της δημοσιότητας, την προτίμηση του κόσμου, τους πιο πλούσιους επισκέπτες σε αντίθεση με το δικό μας. Όσοι θυμούνται παλιές εποχές, ανασύρουν μνήμες ενός τόπου που ήταν πραγματικά το διαμάντι της Ευρώπης και μέσα στο μυαλό του κάθε Ροδίτη υπάρχει αυτή ακριβώς η επιθυμία. Να ξαναδεί τον τόπο μας, όπως ήταν κάποτε και ακόμα καλύτερο. Όταν, λοιπόν, έχεις στα χέρια σου έναν τέτοιο θησαυρό είναι τουλάχιστον έγκλημα να μην μπορείς να τον εκμεταλλευτείς και να τον προβάλεις, όπως πρέπει. Αυτό πιστεύω ότι είναι το πρόβλημα που υπήρξε στην παρούσα δημοτική αρχή, η οποία αναλώθηκε κυρίως σε θέματα διοικητικής διαχείρισης και δεν έκανε το μεγάλο βήμα, διεκδικώντας, απαιτώντας με αποφασιστικότητα αυτά που έχει ανάγκη ο τόπος και οι πολίτες του.
• Πόσο εύκολη είναι η ενασχόληση με τα κοινά ειδικά για νέους ανθρώπους όπως εσείς, που υπηρετήσατε ένα πολύ δύσκολο χώρο όπως είναι αυτός του νοσοκομείου Ρόδου;
Η δικιά μου η γενιά και οι μικρότερες γενιές έχουν μείνει για χρόνια στο περιθώριο. Αυτό, ένα γενικότερο πολιτικό κατεστημένο, το οποίο αποδείχθηκε στην πράξη πόσο “βρώμικο” ήταν, το πέτυχε με μια επίπλαστη ευδαιμονία που της είχε παρουσιάσει.
Με μία απαξίωση όσον αφορά το ρόλο και τη συμμετοχή στα κοινά. Είναι αλήθεια ότι ήταν μεγάλη τιμή για μένα, ως εκπρόσωπος της γενιάς μου, να διοικήσω το Γενικό Νοσοκομείο Ρόδου. Νομίζω ότι με τους συνεργάτες μου στο διοικητικό συμβούλιο και τους εργαζομένους, πετύχαμε πάρα πολλά. Ανεβάσαμε το Νοσοκομείο στην πρώτη θέση ανάπτυξης σε όλη τη χώρα. Αντιμετωπίσαμε τα προβλήματά του και δείξαμε ότι αυτός ο τόπος και στον τομέα της υγείας έχει πάρα πολλά να δώσει. Αυτές τις προσπάθειες και τις στιγμές που έζησα με τους συνεργάτες μου και τους εργαζομένους τις κουβαλάω ως προίκα και ως μια ωραία και διδακτική εμπειρία.
Έχοντας αυτά τα βιώματα πιστεύω ότι ήρθε η ώρα εμείς οι νεότερες γενιές να σπάσουμε τα δεσμά που μας κρατούσαν όλο αυτόν τον καιρό στο περιθώριο, να διεκδικήσουμε ένα ρόλο στη διακυβέρνηση αυτού του τόπου απ’ οποιαδήποτε θέση, γιατί πραγματικά υπάρχουν πολύ καλά μυαλά, ιδέες σοβαρές και είναι μεγάλη πρόκληση να τις εφαρμόσουμε και στον τόπο μας και στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό. Είναι η μεγάλη ευκαιρία για τους νέους ανθρώπους να διεκδικήσουν το ρόλο και τη θέση που τους έχει στερηθεί στα πολιτικά πράγματα αυτού του τόπου.
• Σας προβλημάτισε το γεγονός ότι μετά την θεομηνία που είχαμε στις 22 Νοεμβρίου διαπιστώθηκε πως η Ρόδος δεν διαθέτει τα απαραίτητα έργα προστασίας της περιοχής από τις πλημμύρες;
Το γεγονός αυτό δεν γεννά μόνο προβληματισμό. Γεννά και θλίψη σχετικά με το τι θα μπορούσαμε να έχουμε και τι πραγματικά έχουμε ως Ρόδος. Η αλήθεια είναι ότι όλοι σιγοψιθυρίζαμε και για την επέμβαση που έχει γίνει στο περιβάλλον και για την έλλειψη υποδομών και για την αδυναμία, παρά τις όποιες προσπάθειες, να αντιμετωπίσουμε θεομηνίες και άλλα δύσκολα καιρικά φαινόμενα. Η ουσία είναι ότι τελικά έπρεπε να θρηνήσουμε τέσσερις συνανθρώπους μας απλά για να επιβεβαιωθεί η γύμνια του τόπου μας όσον αφορά τις υποδομές και την αντιμετώπιση σοβαρών προβλημάτων. Δυστυχώς δεν είναι κάτι που συνέβη μόνο τώρα. Έχει συμβεί και κατά το παρελθόν και ξεχάστηκε. Καιρός είναι να μην ξεχάσουμε άλλη μια φορά και να προχωρήσουμε άμεσα στην εξεύρεση λύσεων, απαιτώντας από την κεντρική εξουσία ό,τι μας έχει στερήσει και σ’ αυτόν τον τομέα.
• Ποιο είναι το όραμά σας για τη Ρόδο;
Ονειρεύομαι έναν τόπο αυτάρκη. Διοικητικά και οικονομικά αυτοδύναμο. Στα μάτια μου τα χωράφια, πηγαίνοντας στα χωριά, είναι γεμάτα καρπούς, μικρές μονάδες παραγωγής με τοπικά προϊόντα. Στ’ αυτιά μου η Ρόδος ακούγεται όχι μόνο για τον τουρισμό αλλά και για το εύφορο και πλούσιο περιβάλλον της, τη γη της. Οραματίζομαι τη Ρόδο να ξεχωρίζει για την ευρηματικότητα των ανθρώπων της, μέσα από την μοναδικότητα των προϊόντων της και μέσα από τις καινοτομίες της. Περπατώντας στις παραλίες της, βλέπω γωνιές γεμάτες γούστο και αισθητική που αποτελούν σημείο αναφοράς για τον κάθε Ευρωπαίο. Κατηφορίζοντας τη γειτονιά μου, τον Άη Νικόλα, βλέπω στη Νέα Μαρίνα σκάφη αραγμένα. Βλέπω ανθρώπους με πλούτο, με γούστο να έρχονται να επισκεφθούν το διαμάντι της Μεσογείου και να ενισχύουν την τοπική οικονομία. Συνεχίζοντας τη βόλτα μου στο Μανδράκι, που έχει μετατραπεί σε μια απ’ αυτές τις γωνιές που έχουν όλες οι σύγχρονες παραλιακές πόλεις της Ευρώπης, περπατώ παρέα με το Ροδίτη, τη Ροδίτισσα και με ανθρώπους διάσημους ή μη δίπλα στη θάλασσα και θαυμάζουμε μαζί τα αξιοθέατά μας. Κι όταν τελειώσει η βόλτα μου, πηγαίνω στο Εθνικό Θέατρο με την οικογένειά μου και παρακολουθούμε μια παράσταση διεθνούς εμβέλειας με προσωπικότητες απ’ ολόκληρο τον κόσμο. Αργότερα καταλήγουμε στο μοναδικό μνημείο της παγκόσμιας κληρονομιάς, την Παλιά μας Πόλη, για να παρευρεθούμε σε μια εκδήλωση που έχουν διοργανώσει διεθνείς φορείς μαζί με όλους εμάς μέσα στο Καστέλλο. Τελειώνοντας η μέρα με βρίσκει στο άλλο μας μνημείο, στις Πηγές Καλλιθέας, για να συνομιλήσω με ανθρώπους που έχουν γυρίσει από τις μοναδικές γωνιές του νησιού μας, τις Πεταλούδες, τις Επτά Πηγές, τη Λίνδο και να μοιράζομαι τις εμπειρίες τους, νιώθοντας πλήρης και ευλογημένος που ζω σ’ έναν τόσο όμορφο τόπο.
