A-τυπος και υπογραμμός: Κανονικότητα (δεν) είναι…

Πολύς λόγος γίνεται για την «κανονικότητα» και εντέλει περί κανονικότητας… ούτε λόγος!
Πέρασαν σχεδόν επτά μήνες από την ημέρα που ανέλαβε την διακυβέρνηση της χώρας η ΝΔ κι αυτή η στροφή στην κανονικότητα την οποία ευαγγελίζεται η κυβέρνηση, να με συγχωρείτε αλλά ούτε μπορώ να την αντιληφθώ ούτε να την κατανοήσω, τουλάχιστον σε αυτή τη γωνιά του χάρτη που ζούμε. Παρακεί, μπορεί να έχει επιτευχθεί. Γιατί, ας μην κρυβόμαστε, ναι, Ελλάδα θεωρείται μόνο η Αθήνα. Ο,τι βλέπει το μάτι της εξουσίας δηλαδή, γιατί είναι και κοντόφθαλμη (η εξουσία) και κοντόφθαλμοι οι κυβερνώντες. Άλλο που «βρυχάται» ο Ερντογάν και ξαναθυμήθηκαν τους «νησιώτες που φυλάν Θερμοπύλες», γιατί από κλισέ τέτοιου τύπου παράπονο δεν έχουμε. «Θεματοφύλακες του Αιγαίου», «Ακρίτες» και άλλοι τέτοιοι χαριτωμένοι προσδιορισμοί, δεν λύνουν τα προβλήματα. Γκώσαμε.
Η κοινωνία εξακολουθεί να υποφέρει, όπως υποφέρει στα τελευταία δέκα χρόνια και η υπομονή εξαντλείται. Όχι επειδή μέσα σε έξι μήνες δεν κατάφερε η κυβέρνηση της ΝΔ μετατρέψει την Ελλάδα σε Γη της Επαγγελίας -είπαμε δεν υπάρχουν μαγικά ραβδιά- αλλά επειδή η «επιστροφή στην κανονικότητα» που λένε και ξαναλένε, πρέπει να ξεκινήσει από κάτω προς τα πάνω.
Και τι σημαίνει αλήθεια «κανονικότητα» αν αυτή δεν αποτυπώνεται στην καθημερινότητα του πολίτη; Τι χρησιμότητα έχει η «κανονικότητα» αν δεν αφορά την ίδια την κοινωνία και τις ανάγκες της;
Δεν αρκεί να κοιτάζουν πίσω για να επικρίνουν τους προηγούμενους και κάθε φορά να ρίχνουν το ανάθεμα για την «καμένη γη» ώστε να κερδίσουν χρόνο.
Κανονικότητα δεν είναι η έλλειψη γιατρών, νοσηλευτών και αναλωσίμων στα νοσοκομεία και τα κέντρα υγείας των νησιών που αν δεν τα στήριζαν εθελοντές και συγγενείς ασθενών, θα είχαν από καιρό παραλύσει.
Κανονικότητα δεν είναι να περιμένουν εναγωνίως οι βαριά ασθενείς των νησιών τα φάρμακά τους και να παίζουν τη ζωή τους κορώνα γράμματα.
Κανονικότητα δεν είναι να περιμένεις εβδομάδες και μήνες για ένα ραντεβού με γιατρό του νοσοκομείου.
Κανονικότητα δεν είναι να θες να ταξιδέψεις εκτάκτως αεροπορικώς ή ακτοπλοϊκώς και να πρέπει να πληρώσεις μέχρι και ένα βασικό μισθό στα εισιτήρια.
Κανονικότητα δεν είναι να υπάρχουν μέχρι σήμερα κενά στα σχολεία των νησιών.
Κανονικότητα δεν είναι οι σοβαρές ελλείψεις σε δυναμικό και στόλο των σωμάτων ασφαλείας στα νησιά.
Κανονικότητα δεν είναι να αντιμετωπίζονται διαχρονικά τα νησιά μας ως ιδανικά για διακοπές αλλά όταν πέφτει ο χειμώνας να καλούνται οι κάτοικοί τους να διαχειριστούν μια καθ΄όλα προβληματική καθημερινότητα.
Κουβέντα για κανονικότητα θα ξανακάνουμε, όταν θα μπορούμε να μιλάμε για κοινωνική προστασία, για αίσθημα ασφάλειας, για πλήρη πρόσβαση σε δωρεάν υγεία και παιδεία, για αξιοπρεπή απασχόληση, για σχέση εμπιστοσύνης κράτους-πολιτών.
Όταν δηλαδή, αναγνώστη μου, το πολιτικό σύστημα οικοδομήσει ξανά την αξιοπιστία του απέναντι στους πολίτες και επαναπροσδιορίσει το ρόλο του. Τότε ναι, τότε να ξαναμιλήσουμε για κανονικότητα.