Της Νεκταρίας Μπίλλη
Οι εθνικές μας υποθέσεις και τα εθνικά μας δίκαια βρίσκονται σε διαρκή δοκιμασία αφενός λόγω της συνεχούς και αμείωτης τουρκικής προκλητικότητας και αφετέρου λόγω της αστάθειας και της έντασης που κυριαρχούν στην ζώνη της Νοτιανατολικής Μεσογείου.
Τα συμφέροντα είναι μεγάλα, οι ανταγωνισμοί εντεινόμενοι και δεν επιτρέπουν μέριμνα για την τύχη της περιοχής και των ανθρώπων της. Με γνώμονα λοιπόν τα προσωπικά τους οφέλη ενεργούν και οι σύμμαχοι μας στην Ευρώπη αγνοώντας τις αρχές που διέπουν την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο αποκλεισμός της Ελλάδας από την σύνοδο του Βερολίνου με αντικείμενο την λιβυκή κρίση προκειμένου να αναδειχθεί η ακυρότητα όχι μόνο του στρατιωτικού Μνημονίου Τουρκίας –Λιβύης αλλά και εκείνου που αφορά τις θαλάσσιες ζώνες επιβεβαιώνουν τα παραπάνω.
Επειδή όπως αναφέρει ο θυμόσοφος λαός, « ο λύκος στην αντάρα χαίρεται», έτσι και εν προκειμένω η Τουρκία μέσα σ΄αυτήν την περιπλοκή βρήκε την ευκαιρία να επιβεβαιώσει την μεγαλομανία της, τον αυθαίρετο μεγαλοϊδεατισμό και αναθεωρητισμό της χρησιμοποιώντας ως πολιορκητικό κριό τη Λιβύη. Με το Μνημόνιο που συνομολόγησαν οι δύο χώρες η Τουρκία πέτυχε να κατασκευάσει θαλάσσια σύνορα με τμήμα της σπαρασσόμενης χώρας, αμφισβητώντας την κατακυρωμένη και προβλεπόμενη από το Διεθνές Δίκαιο ελληνική ανεξάρτητη οικονομική ζώνη και απειλώντας την εδαφική ακεραιότητα των ελληνικών νησιών.
Το περισσό θράσος και η προκλητικότητας της επιτρέπουν βάσιμες υποψίες ότι προετοιμάζεται για έντονη επιθετικότητα εναντίον της πατρίδας μας.
Η Ελλάδα επιβάλλεται να έχει ενεργό ρόλο σε μια κρίση η οποία είναι στα σύνορα της και επηρεάζει άμεσα όχι μόνο την ειρήνη στην ευρύτερη περιοχή , αλλά και τα δικά της στρατηγικά συμφέροντα και κυριαρχικά δικαιώματα. Ο ελληνικός αποκλεισμός από τη σύνοδο του Βερολίνου μαρτυρά ότι οι σύμμαχοι μας στην Ευρώπη ενεργούν πρωτίστως με γνώμονα τα δικά τους συμφέροντα και τη δική τους ασφάλεια, αφού ο φόβος της απειλής του μεταναστευτικού υπήρξε μια από τις βασικές αιτίες αποκλεισμού της.
Μέσα σ΄αυτήν την πολυπλοκότητα η άφιξη του στρατάρχη Χαφτάρ στην Ελλάδα και οι συνομιλίες που είχε τόσο με τον Πρωθυπουργό όσο και με τον ΥΠΕΞ κ. Δένδια συνιστά μια σημαντική παρέμβαση για τον ρόλο της Ελλάδας αλλά και για την οριστική εξουδετέρωση των Μνημονίων. Παράλληλα η δήλωση του Πρωθυπουργού ότι η Ελλάδα θα μπλοκάρει με βέτο κάθε ευρωπαϊκή απόφαση με τη Λιβύη πριν ακόμη φθάσει σε επίπεδο Αρχηγών κρατών, εάν δεν προβλέπει την ακύρωση του Μνημονίου, στέλλει μηνύματα τόσο προς το Βερολίνο για τις ισορροπίες που τηρούν φοβούμενοι την διαρκή απειλή του Ερντογάν με επίκεντρο το μεταναστευτικό, απαντά ωστόσο και στις αιτιάσεις της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης η οποία άσκησε κριτική ότι δεν αντέδρασε στο παιχνίδι των Τούρκων στη Λιβύη και ότι δεν πέτυχε να προσκληθεί η χώρα στην αναφερόμενη Συνάντηση του Βερολίνου.
Προφανώς η Αξ. Αντιπολίτευση γνωρίζει ότι αυτό δεν ήταν στο χέρι της Ελλάδας, αγνοεί ωστόσο ότι επί των ημερών της ουδέποτε εκδηλώθηκε ενδιαφέρον συμμετοχής στη διαδικασία του Βερολίνου.
Επειδή όμως στη διπλωματία δεν λέγονται όλα όσα γίνονται και τανάπαλιν, όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Επειδή κάποιοι βιάστηκαν να αμφισβητήσουν τις ελληνικές κινήσεις ως απάντηση στην τουρκική προκλητικότητα-κάποιοι εξ αυτών καλόπιστα στο πλαίσιο του πολιτικού παιχνιδιού- επειδή κάποιοι βιάστηκαν να μειώσουν τα όσα έγιναν στην αμερικανική πρωτεύουσα, κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του Πρωθυπουργού, οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών έρχονται να τους διαψεύσουν. Τις τελευταίες μέρες λοιπόν οι ΗΠΑ με μια σειρά τοποθετήσεων τάσσονται υπέρ των συμφερόντων της Ελληνικής και Κυπριακής Δημοκρατίας δείχνοντας μια διαφοροποίηση από την πολιτική των ίσων αποστάσεων, παρέχοντας κατ΄αυτόν τον τρόπο στήριξη στις ελληνικές θέσεις σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη χρονική συγκυρία.
Επομένως τα μικροκομματικά οφέλη και οι ελληνικοί διχασμοί δεν έχουν τόπο στις μέρες μας. Η πατρίδα μας ενδέχεται να δοκιμαστεί και να αντιμετωπίσει δύσκολες καταστάσεις. Η συγκυρία επιτάσσει την εθνική ενότητα, την μέγιστη δυνατή συναίνεση και ομοψυχία τουλάχιστον στα μεγάλα εθνικά μας ζητήματα.
