Για να μην τα λέμε εμείς και πουν πάλι πως λαϊκίζουμε, ας αφήσουμε τον κ. Βασίλη Παπανικόλα, να περιγράψει αυτό το «έθιμο» της κοπής της βασιλόπιτας από πολιτικούς και πολιτευτάδες, το κάτι σαν αγώνα δρόμου, με στόχο «τα ψηφαλάκια βεβαίως»…
«Κάθε Γενάρη οι πολιτικοί, Βουλευτές και Αυτοδιοικητικοί ζουν το «μαρτύριο της βασιλόπιτας»…!!! Θυμάμαι ότι κάθε Παρασκευο-Σαββατοκύριακο του Γενάρη, με περίμενε στο πολιτικό μου γραφείο στοιβάδα προσκλήσεων για κοπή πίτας, στις οποίες «έπρεπε» υποχρεωτικά (κατά τους συνεργάτες μου που κανόνιζαν το πρόγραμμα μου και με στόχο τα ψηφαλάκια βεβαίως), να παρευρεθώ και να απευθύνω χαιρετισμό… Τρέχαμε λοιπόν ασθμαίνοντες από πίτα σε πίτα, έχοντας μάλιστα αναπτύξει μεταξύ μας ,έναν κρυφό ανταγωνισμό, μήπως κάποιος συνάδελφος (ειδικά του δικού μας κόμματος), πήγαινε κάπου που εμείς δεν θα προλαβαίναμε να πάμε.. Θυμάμαι χαρακτηριστικά έναν συνάδελφο Βουλευτή της (αχανούς τότε) Β΄ Αθηνών, να «περηφανεύεται» ότι σε ένα μόνο βράδυ είχε πάει σε 28 «πίττες».!!! Όταν έμπαινε ο Φλεβάρης και «κόπαζαν» κάπως οι πίτες, άρχιζαν οι χοροεσπερίδες των διαφόρων συλλόγων για τις Απόκριες, οπότε ξανά – μανά τα ίδια, μετά οι Χαιρετισμοί πριν το Πάσχα με αγώνα δρόμου πάλι σε πόσες εκκλησίες θα προλάβουμε να πάμε κ.ο.κ…. Μέχρι και σήμερα, βλέπω τους τωρινούς συναδέλφους να συνεχίζουν την ίδια τακτική, σαν να μην πέρασε ούτε μια μέρα από τότε. Μια τακτική που τους στερεί πολύτιμο χρόνο και ενέργεια να ασχοληθούν με τα πραγματικά προβλήματα του τόπου και της χώρας, αλλά που δυστυχώς όμως, μάλλον δεν έχουν και άλλη επιλογή… Ναι, μάλλον δεν έχουν άλλη επιλογή και σκέφτομαι αν φταίει η παθογένεια του πελατειακού πολιτικού μας συστήματος, αν φταίει ο σταυρός προτίμησης ή ο ίδιος ο ψηφοφόρος που προτιμά να βλέπει τον βουλευτή δίπλα του στο καφενείο παρά στο γραφείο του να μελετά και να σχεδιάζει την δική του (του ψηφοφόρου) ευημερία, ή αν φταίνε όλα αυτά μαζί…. Η γνώμη μου είναι πως φταίνε όλα μαζί, κυρίως όμως ο σταυρός προτίμησης και η γενικότερη έλλειψη πολιτικής παιδείας….»
