Με απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ρόδου (τακτική διαδικασία) έγινε δεκτή η αγωγή που άσκησε μια κάτοικος Πηγαδίων Καρπάθου κατά του Ελληνικού Δημοσίου.
Με αγωγή της η ενάγουσα ισχυρίστηκε ότι είναι αποκλειστική κυρία, νομέας και κάτοχος ακινήτου, έκτασης 16.273,90 τ.μ., κείμενου στη θέση «Σκρόφα» Μενετών δήμου Καρπάθου, αξίας 162.739 ευρώ και της κοινοποιήθηκε από τη διεύθυνση δασών Δωδεκανήσου το από 22/5/2014 πρωτόκολλο διοικητικής αποβολής, δυνάμει του οποίου τμήμα έκτασης 11.178 τ.μ. του ανωτέρω ακινήτου χαρακτηρίζεται ως δασική έκταση.
Τόνισε ότι το επίδικο ακίνητο υπήρξε ανέκαθεν ελεύθερη γαία (νομικής φύσης μουλκ), ότι από το έτος 1920 ανήκε στην κυριότητα και νομή των απώτερων και απώτατων δικαιοπαρόχων της, ότι το έτος 1968 παραχωρήθηκε στην ίδια δυνάμει ιδιωτικού δωρητηρίου, εκδόθηκε δε η από 1990 απόφαση του Ειρηνοδικείου Καρπάθου, δυνάμει της οποίας αναγνωρίστηκε ότι στο πρόσωπό της συμπληρώθηκε ο νόμιμος χρόνος κτητικής παραγραφής και ότι δεν αποτελεί ούτε υπήρξε ποτέ δασική έκταση.
Το δικαστήριο έκρινε ότι το επίδικο δεν ήταν αδέσποτο κατά τους χρόνους της οθωμανικής κυριαρχίας και πρόκειται για ακίνητο μουλκ και δεν αποδεικνύεται, από το εναγόμενο ισχυρισμός ότι το ακίνητο περιήλθε σε αυτό ως αείποτε αδέσποτο.
Η διεκδικούσα την έκταση ενάγουσα διαθέτει τίτλο ιδιοκτησίας που έχει συνταχθεί και μεταγραφεί πολύ πριν την 1/7/2001, χωρίς να διαφοροποιεί την κρίση του Δικαστηρίου η από 14.2.2014 (ΦΕΚ Δ’ 56/4.3.2014) απόφαση κήρυξης αναδασωτέας έκτασης της γ. γραμματέως Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αιγαίου και το από 2014 πρωτόκολλο διοικητικής αποβολής της διευθύντριας δασών Δωδεκανήσου κατά της ενάγουσας, διότι αφενός μεν δεν αποδεικνύουν ότι το ακίνητο περιήλθε στην κυριότητα του ελληνικού Δημοσίου με κάποιον τρόπο, αφετέρου δε έλαβαν χώρα πολύ αργότερα της αποδεικνυόμενης ανθρώπινης παρουσίας σε αυτό (1942) και είκοσι και πλέον έτη μετά την κατοχύρωση της ενάγουσας με τίτλο κτήσης (1993).
Σε κάθε περίπτωση, με την κατάργηση του τεκμηρίου κυριότητας του ελληνικού Δημοσίου για τις περιοχές της Δωδεκανήσου στις οποίες δεν λειτούργησε κτηματολόγιο, μεταξύ των οποίων και η Κάρπαθος, μετά την τροποποίηση του άρθρου 62 ν. 998/1979, το ελληνικό Δημόσιο φέρει το βάρος ν’ αποδείξει την κυριότητά του στο επίδικο ακίνητο, στο οποίο βάρος δεν ανταποκρίθηκε.
Την υπόθεση χειρίστηκε ο δικηγόρος κ. Κώστας Διακονής.
Ιδιώτης κέρδισε δικαστική μάχη κατά του Ελληνικού Δημοσίου που χαρακτήρισε αυθαιρέτως ακίνητο μεγάλης αξίας ως… δασικό!
