Αυτή του πρωθυπουργού με τον Μίκυ Θεοδωράκη, για να τον ευχαριστήσει, με αφορμή ένα άρθρο του τελευταίου, με το οποίο τον προέτρεπε να μην υποκύψει στις πιέσεις.
‘ Ένα άρθρο και μια συνάντηση που ήρθε μια ήμερα μετά την διατύπωση αντιρρήσεων για την συμφωνία από τον Μανώλη Γλέζο.
Μάλλον δεν είμαι η μόνη που δεν κατάλαβε τον λόγο της συγκεκριμένης επίσκεψης του πρωθυπουργού πρωί-πρωί με ένα κουτί γλυκά προχθές, εν μέσω αναμονής σπουδαιότερων και δύσκολων. ( Όχι, δεν θα θυμηθώ δε τι του έσουρε ο κ. Θεοδωράκης προεκλογικά τα οποία ήρθαν σε πλήρη αντίθεση με το εγκώμιο που του έπλεξε μετεκλογικά. Από σεβασμό στο έργο και στην προσφορά του μουσικοσυνθέτη)
Μένουμε στην συγκεκριμένη επίσκεψη. Ας τα πει καλύτερα ένας πιο… δικός τους.
Αντιγράφω από τον λογαριασμό του Χριστόφορου Κάσδαγλη σε κοινωνικό δίκτυο:
«Δεν πιστεύω ότι οι λύσεις στα προβλήματα της χώρας υπηρετούνται από συναντήσεις όπως η σημερινή του πρωθυπουργού στον Μίκη Θεοδωράκη. Τι είπε ο Θεοδωράκης; Έχω τη λύση που αν την ακολουθήσετε δεν θα χρειαστεί καν να ματώσουν οι κυβέρνηση και ο λαός. Λάθος μήνυμα. Δεν υπάρχουν μαγικές και ανώδυνες λύσεις. Ούτε στις μετοχές της Τράπεζας της Ανατολής, ούτε στα ομόλογα του Σώρρα, ούτε σε συμφωνίες που σχετίζονται με τον ορυκτό πλούτο ή με τη γεωστρατηγική θέση) της χώρας. Πέρα απ’ αυτό, όμως, κανένας Θεοδωράκης δεν χρειάζεται για να ανορθωθεί το φρόνημα του λαού – μονάχα η εμμονή στο πρόγραμμα και σε πολιτικές άμβλυνσης της ανθρωπιστικής κρίσης και τερματισμού της λιτότητας μπορούν να το κάνουν. Πολύ περισσότερο, δεν χρειάζεται ο Μίκης Θεοδωράκης ως αντίβαρο στην κριτική του Μανώλη Γλέζου. Το μόνο αποτελεσματικό αντίβαρο σε κριτικές όπως του Μανώλη Γλέζου (ή οποιουδήποτε άλλου αριστερού, όσο σεβαστός κι αν είναι), θα είναι η επίμονη και επίπονη καταγραφή επιτυχιών της κυβερνητικής πολιτικής εκτός -και κυρίως εντός- της χώρας.»
Για την συνάντηση
