Tι να πρωτοσχολιάσουμε για τις στολές για την αφή της Ολυμπιακής Φλόγας που σχεδίασε η διεθνούς φήμης Ελληνίδα σχεδιάστρια Μαίρη Κατράντζου. Τρεις κίονες εκτυπωμένοι πάνω σε ένα ύφασμα, μοιάζουν ανέπνευσες και μίζερες. Η Μαίρη Κατράντζου, αυτό κάνει: Εκτυπώσεις σε υφάσματα. Για αυτό έχει γίνει διάσημη. Και όσοι την επέλεξαν για να τις σχεδιάσει το ήξεραν αυτό. Προφανώς αρκέστηκαν σε ένα «βαρύ» όνομα, αναγνωρίσιμο στο εξωτερικό, μια πολυδιαφημισμένη σαν να θέλουμε να φωνάξουμε «κοιτάξτε, έχουμε κι εμείς διεθνούς φήμης σχεδιαστές μόδας». Ελάχιστα δείχνει να ενδιαφέρει το αποτέλεσμα. Τι προβάλλει, τι αντανακλά και τι συμβολίζει εν τέλει. Ο βρετανός ιστορικός Νόρμαν Ντέιβις, γνωστός για τις δημοσιεύσεις του σχετικά με την ιστορία της Ευρώπης λέει σε κάποια αναφορά του : «η Ελλάδα είναι η χώρα της γλυπτικής, όπως η Ιταλία είναι η χώρα της ζωγραφικής. Το καθαρό, σκληρό «απολλώνιο» φως, ήταν αυτό που ανέδειξε τις πτυχώσεις, τις σκιές, τις γωνίες, τα στοιχεία αυτά που απογείωσαν την ελληνική αρχιτεκτονική και γλυπτική. Το ελληνικό φως δεν συγχωρούσε καμία ατέλεια. Τα αρχαία ελληνικά φορέματα είναι η μετουσίωση αυτής της αρχιτεκτονικής και γλυπτικής οφθαλμαπάτης, το ίδιο παιχνίδι του φωτός στην πιο ζωντανή εκδοχή του: οι πτυχώσεις, οι σκιές και οι γωνίες σε κίνηση. Η αποτύπωση αυτή έχει απαραιτήτως τρεις διαστάσεις. Εάν της αφαιρέσεις τη μία, την καθιστάς κακέκτυπο του εαυτού της.» Αυτή η μετουσίωση, η κομψότητα, η δωρική απλότητα, των αρχαιοελληνικών ενδυμάτων, πολλούς ενέπνευσε και προκάλεσε να αποτυπώσουν στις τις κολεξιόν τους, μέγιστους στο είδος τους, από την Madame Grès και τον Gianfranco Ferré μέχρι τον Dior τον Yohji Yamamotoκαι Issey Miyake. Εμείς αρκεστήκαμε σε εκτυπώσεις… Κάτι δεν πήγε καλά.
Η σύγκριση με τις μέχρι τώρα ενδυμασίες αναπόφευκτη …
