Η Αριάδνη Κορμαλή, βρέθηκε ως φοιτήτρια Νομικής στην Ισπανία, στο πλαίσιο του προγράμματος Erasmus, και μέσα σε λίγα 24ωρα όλα ανατράπηκαν εξαιτίας της φονικής πανδημίας που εκεί έχει αφήσει πίσω της μέχρι σήμερα περισσότερους από 22.000 νεκρούς. Η Αριάδνη στη συνέντευξή της σήμερα στη «δ», περιγράφει τις δραματικές ώρες των πρώτων ημερών που η επέλαση του κορωνοϊού ανέτρεψε όλα τα δεδομένα και κλήθηκε μέσα σε λίγες ώρες να λάβει σημαντικές αποφάσεις.
Αναφέρεται στην καθημερινότητά της, εξομολογείται τους φόβους της αλλά διατηρεί την αισιοδοξία της και ελπίζει ότι τον Ιούλιο θα καταφέρει να επιστρέψει στη Ρόδο, έχοντας ολοκληρώσει τις σπουδές της κι έτοιμη να ζήσει τη ζωή που ανοίγεται μπροστά της, στην μετά κορωνοϊού εποχή.
• Αριάδνη, πώς βρέθηκες στην Ισπανία και μάλιστα εν μέσω της πανδημίας;
Στην Ισπανία ήρθα για το πρόγραμμα «Erasmus». Είμαι εδώ από τον Φεβρουάριο και ήρθα για σπουδές ενός εξαμήνου στο Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης, είναι το τελευταίο μου εξάμηνο στη νομική. Ηρθα με ανταλλαγή από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης κι επρόκειτο να μείνω μέχρι τον Ιούλιο.
• Και λίγο μετά από την άφιξή σου στη Βαρκελώνη, ξέσπασε η πανδημία και ανατράπηκαν τα πάντα.
Ναι, η καραντίνα ξεκίνησε περίπου 1,5 μήνα μετά που έφτασα στη Βαρκελώνη. Πρόλαβα για 1,5 μήνα να ζήσω μια φυσιολογική καθημερινότητα και μετά, πολύ γρήγορα, μέσα σε δύο με τρεις ημέρες έκλεισαν τα πάντα. Δεν προλάβαμε να συνειδητοποιήσουμε τι συνέβη και από πού μας ήρθε… Κι από εκεί που είχαμε μια φυσιολογική καθημερινότητα, μια κανονική ζωή, ξαφνικά έκλεισαν τα πάντα και έτσι συνεχίζουμε από τότε.
• Πώς και δεν επέστρεψες στην Ελλάδα;
Ολα έγιναν πάρα πολύ γρήγορα. Είχαμε κάποια ενημέρωση από την ελληνική πρεσβεία στη Μαδρίτη ότι θα οργάνωναν πτήσεις επαναπατρισμού καθώς τα σύνορα έκλεισαν αμέσως. Επρεπε πολύ γρήγορα να πάρω μια απόφαση, κλήθηκα μέσα σε δύο ημέρες να αποφασίσω αν θα φύγω ή αν θα μείνω.
Η Πρεσβεία, μας ενημέρωσε για την ακριβή ημερομηνία και ώρα της πτήσης 1,5 ημέρα πριν πραγματοποιηθεί. Ετσι έπρεπε μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα να πάρω μια πολύ σημαντική απόφαση, ωστόσο υπήρχαν εκκρεμότητες όπως για παράδειγμα με το σπίτι, που έπρεπε άμεσα να διευθετηθούν, έπρεπε πολύ γρήγορα να γίνουν όλα.
Οι γονείς μου από την Ελλάδα ήταν κι εκείνοι πολύ ανήσυχοι για την κατάσταση εδώ στην Ισπανία και μου είπαν πως θεωρούσαν σωστό να επιστρέψω στην Ελλάδα, παρόλα αυτά, επειδή κανένας δεν μπορούσε να ξέρει πώς θα εξελιχθεί η κατάσταση, δεν ήθελαν να μου επιβάλουν την άποψή τους διότι ούτε οι ίδιοι μπορούσαν να ξέρουν ποια είναι η σωστή απόφαση. Ηταν πρωτόγνωρο για όλους μας, οπότε το συζητούσαμε αρκετά για πολλές μέρες.
Ηταν μια εβδομάδα πάρα πολύ δύσκολη ψυχολογικά, ίσως από τις δυσκολότερες που έχω περάσει μέχρι σήμερα στη ζωή μου. Ξυπνούσα από το άγχος μου για το τι θα γίνει, το πρώτο πράγμα που κοιτούσα ήταν τα νέα κρούσματα, οι θάνατοι, πώς πηγαίνει η κατάσταση… Ηταν οριακά εμμονικό όλο αυτό που ζούσα.
Εντέλει αποφάσισα ότι ίσως είναι καλύτερα να μείνω εδώ, με την ελπίδα ότι η κατάσταση θα βελτιωθεί μετά από κάποιο καιρό και γνωρίζοντας ότι και στην Ελλάδα, παρόλο που ήταν κάπως πιο χαλαρά τα πράγματα, υπήρχαν αρκετά κρούσματα και θα επιβάλλονταν τα ίδια σχεδόν μέτρα. Και αποφάσισα εντέλει να μείνω.
• Εκεί η κατάσταση βέβαια ξέφυγε πολύ γρήγορα από τον έλεγχο.
Φάνηκε από την αρχή ότι η κατάσταση θα εξελιχθεί πιο άσχημα σε σχέση με την Ελλάδα. Ωστόσο σκέφτηκα ότι η ζωή που θα έκανα στην Ελλάδα θα ήταν ίδια με αυτήν εδώ στην Ισπανία, αφού λήφθηκαν σχεδόν τα ίδια μέτρα.
• Αλλοι φοιτητές που πήγατε μαζί για το πρόγραμμα Erasmus, επέλεξαν να επιστρέψουν στις πατρίδες τους;
Στη Βαρκελώνη υπήρχαν πολλοί Ελληνες, εκ των οποίων επέστρεψαν περίπου οι μισοί με την πτήση που οργανώθηκε. Κάποιοι το μετάνιωσαν που έφυγαν, κάποιοι μετάνιωσαν που έμειναν… Είναι μια δύσκολη κατάσταση.
• Εσένα τι ήταν εκείνο που σε ζόρισε περισσότερο παραμένοντας εκεί; Βρέθηκες σε μια ξένη χώρα, εν μέσω της πανδημίας με τους δικούς σου μακριά…
Εκείνο που αρχικά με ζόρισε πολύ, ήταν ότι έπειτα από έναν μήνα παραμονής μου εδώ, είχα ήδη δημιουργήσει έναν κύκλο επαφών, παρέες, και με άτομα από άλλες χώρες. Κι επειδή ακριβώς όλα έγιναν πολύ γρήγορα, έφυγαν πάρα πολλά παιδιά μέσα σε ένα βράδυ. Φίλοι μου από την Ιταλία, με ενημέρωσαν το απόγευμα ότι έφευγαν για την πατρίδα τους την επομένη το πρωί με πλοίο διότι η μόνη εγγύηση που είχαν από την ιταλική πρεσβεία για επαναπατρισμό, ήταν αυτό το πλοίο. Δεν μπόρεσα να χαιρετίσω κανέναν από τους φοιτητές που έφυγαν, έφυγε τόσος κόσμος που δεν ξέρω αν θα ξαναδώ ποτέ στη ζωή μου. Αυτό που με ζορίζει, αυτή την περίοδο, παρότι έχω κάπως συμβιβαστεί, είναι ο εγκλεισμός, αυτό δεν συνηθίζεται. Είμαι σε μια πανέμορφη πόλη με άπειρα πράγματα να κάνεις και δεν μπορώ να χαρώ αυτή την ομορφιά. Ακόμα και η σύντομη διαδρομή από το σπίτι μου στο σούπερ μάρκετ, που είναι πολύ κοντά, είναι πανέμορφη και την απολαμβάνω κάθε φορά που πηγαίνω για τα αναγκαία ψώνια.
• Μένεις μόνη σου στο σπίτι;
Μένω με την κολλητή από τη Θεσσαλονίκη, Ελληνίδα κι εκείνη, συμφοιτήτριά μου στη Νομική Σχολή, ήρθαμε μαζί για το πρόγραμμα και παραμείναμε εδώ μαζί.
• Είναι σημαντικό που έχεις έναν δικό σου άνθρωπο να μοιραστείς αυτή την περιπέτεια.
Σίγουρα, αυτό είπαμε και οι δύο. Οτι αν δεν υπήρχε η μια για την άλλη εδώ, ενδεχομένως να είχαμε πάρει την απόφαση να επιστρέψουμε. Το ότι είμαστε μαζί είναι αρκετά παρηγορητικό.
• Υπήρξαν στιγμές που φοβήθηκες;
Ναι… Ειδικά στην αρχή και κυρίως τότε που έπρεπε να πάρω την απόφαση για το αν θα επιστρέψω στην Ελλάδα… Φοβήθηκα διότι ήξερα ότι η απόφασή μου να παραμείνω ενείχε αρκετό ρίσκο, υπήρχε περίπτωση να αποκλειστώ εδώ. Και βεβαίως δεν μπορώ να πω ότι και τώρα δεν φοβάμαι καθόλου, διότι η κατάσταση παραμένει αβέβαιη. Και ειδικά πριν πάρω την απόφαση, που οι γονείς μου μοιράζονταν μαζί μου την ανησυχία τους για την παραμονή μου εδώ, και πολύ φίλοι μου έστελναν μηνύματα και μου έλεγαν να επιστρέψω…
Ολο αυτό με επηρέαζε ψυχολογικά, επηρέαζε την νηφαλιότητα στις κρίσεις μου διότι ενεπλάκη πολύ το συναισθηματικό κομμάτι κι εκεί για να είμαι ειλικρινής, φοβήθηκα πολύ. Αλλά πρέπει να βάζουμε και τη λογική, πέρα από το συναίσθημα στη λήψη των αποφάσεων. Ενας μεγάλος φόβος μου είναι να παραμείνουν κλειστά τα σύνορα μέχρι τον Ιούλιο που ολοκληρώνεται το πρόγραμμα και να πρέπει να μείνουμε εδώ. Αυτό είναι το πιο κακό σενάριο για ΄μενα κι ελπίζω να μην επαληθευθεί ώστε να μπορέσουμε να επιστρέψουμε στην Ελλάδα τον Ιούλιο.
• Φαντάζομαι κι εσύ αντιστοίχως ανησυχούσες για τους δικούς σου στην Ελλάδα.
Ανησυχούσα αρκετά αλλά κάπως με παρηγορούσε το γεγονός ότι βρίσκονται στη Ρόδο όπως επίσης και το γεγονός ότι είναι υπεύθυνα άτομα που θα φρόντιζαν τους εαυτούς τους και πραγματικά δεν βγαίνουν από το σπίτι αν δεν υπάρχει σοβαρός λόγος. Το γεγονός ότι εσείς βρίσκεστε στη Ρόδο με τα μόλις τέσσερα κρούσματα είναι παρήγορο, σε σχέση με αυτό που βιώνουμε εμείς εδώ.
• Εχετε ενημέρωση τι θα γίνει με το πρόγραμμα εκπαίδευσης;
Το Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης, αντιμετώπισε άμεσα το ζήτημα που προέκυψε. Κάνουμε διαδικτυακά μαθήματα μέσω μιας πλατφόρμας και η αξιολόγησή μας θα γίνει βάσει αυτών. Το μόνο που ακόμα δεν έχουν αποφασίσει, και αυτό θα γίνει τις επόμενες ημέρες, είναι αν θα πραγματοποιηθούν εξετάσεις δια της φυσικής μας παρουσίας ή αν θα επιλεγεί κάποιος άλλος τρόπος. Τα μαθήματα συνεχίζονται κανονικά μέσω διαδικτύου και μας διαβεβαίωσαν ότι το εξάμηνο δεν θα χαθεί. Ακόμα και τα παιδιά τα οποία έφυγαν και πήγαν στις χώρες τους και ενδεχομένως δεν θα καταφέρουν να επιστρέψουν λόγω των κλειστών συνόρων, κι εκείνα θα μπορούν να συνεχίσουν το πρόγραμμά τους έστω και online.
• Η κατάσταση πώς είναι σήμερα στην Ισπανία;
Τις τελευταίες ημέρες ο αριθμός αύξησης των νέων κρουσμάτων και των θανάτων έχει μειωθεί αισθητά, είναι περίπου στο μισό. Βέβαια οι αριθμοί παραμένουν τρομακτικοί σε σχέση με την Ελλάδα, ωστόσο σε σύγκριση με την κατάσταση που επικρατούσε τον Μάρτιο εδώ, είναι σίγουρα καλύτερα τα πράγματα. Ο κόσμος που είχε νοσήσει έχει αρχίσει να θεραπεύεται, οι ιαθέντες εδώ στην Ισπανία σε σχέση με την Γαλλία ή την Ιταλία είναι πολλοί περισσότεροι, είναι σχεδόν διπλάσιοι κι αυτή η ανάκαμψη είναι παρήγορη.
• Περισσότερο τι σου έχει λείψει αυτό το διάστημα που είσαι μέσα στο σπίτι; Τι είναι το πρώτο πράγμα που θέλεις να κάνεις βγαίνοντας από την καραντίνα;
Το πρώτο πράγμα που θέλω να κάνω είναι να βρεθώ με φίλους και να καθίσουμε κάπου έξω στον ήλιο, να μιλήσουμε, να γελάσουμε, να διασκεδάσουμε, αυτά που κάποτε θεωρούσαμε δεδομένα.
• Δεν μετάνιωσες για την απόφασή σου να μείνεις πίσω, παρά τις εξελίξεις;
Για την ώρα όχι. Αλλά αυτό θα κριθεί εκ του αποτελέσματος.
• Τι θα ήθελες να πεις στους δικούς σου και στους φίλους σου στην Ελλάδα;
Θα ήθελα να τους το πω το κλασικό και τετριμμένο αλλά ουσιαστικό, να προσέχουν, γιατί από την εμπειρία μου εδώ στην Ισπανία, έχω διαπιστώσει ότι δεν πρέπει να αντιμετωπίζουμε τον ιό ως κάτι επιπόλαιο. Ο πανικός είναι κακός σύμβουλος βεβαίως, αλλά θα πρέπει να ακολουθείται με σύνεση η μέση οδός. Η καραντίνα έχει επιβληθεί για πολύ σοβαρούς λόγους. Ευχαριστώ όλους τους ανθρώπους που ήταν κοντά μου όλο αυτό το διάστημα και με στήριξαν σε αυτή την πολύ δύσκολη απόφαση και φάση που βιώνω.
