Εξ όνυχος τον λέοντα…

Είναι η στιγμή λοιπόν, που ο κάθε πολιτικός ξαφνικά θυμάται ότι την όποια πολιτική του οντότητα την οφείλει στον κάθε πολίτη αυτού του τόπου και στην απόφασή του να τον εκλέξει Είναι η στιγμή που ο πολίτης αποκτά αξία. Γίνεται ο «κυρίαρχος λαός».  Να μη τους χαλάσουμε χατήρι μιας και.. θυμήθηκαν πως οι υπήκοοι κάθε τέσσερα χρόνια γίνονται πολίτες με δύναμη. Μη τους απογοητεύσουμε. Ο Επίκτητος λέει : «Ου γαρ λογάριά εστι τα λέιποντα νυν, αλλά γέμει τα βιβλία των Στωικών λογαρίων. Τί ουν το λείπόν έστι; Ο χρησόμενος, ο έργω μαρτυρήσων τοις λόγοις.» (“Δεν είναι τα γνωμικά, αυτό που λείπει τώρα. Τα βιβλία είναι γεμάτα από σύντομα αποφθέγματα των Στωικών. Τί λείπει επομένως; Εκείνος, που με την πράξη θα επιβεβαιώσει τα λόγια”) Ας θυμηθούμε πως  «Εξ όνυχος τον λέοντα.» πριν ξεκινήσουμε για το εκλογικό κέντρο. Για να θυμηθούμε πως πρέπει να είναι οι ηγήτορες και οι άρχοντες του τόπου. Για να θυμηθούμε πως ΔΕΝ πρέπει να είναι οι ηγήτορες και άρχοντες του τόπου. Γιατί: «Το της πόλεως όλης ήθος, ομοιούται τοις άρχουσιν» (Ισοκράτης). Οι δε πολιτικοί μας ηγέτες οφείλουν  να έχουν κατά νουν την επόμενη: «Πρώτον μεν, ότι ανθρώπων άρχει. Δεύτερον, ότι κατά νόμους άρχει. Τρίτον, ότι ουκ αεί άρχει».