Για ό,τι πάει στραβά υπάρχει πάντα μια καλή δικαιολογία που τάχα υπερβαίνει την κυβερνητική δυνατότητα και επίδοση. Όπως «Η ακρίβεια είναι εισαγόμενη, τα ίδια και χειρότερα με εμάς περνάνε και οι προηγμένες χώρες.» Και για τους απογοητευτικούς μισθούς υπάρχει δικαιολογία: Καταλαβαίνουμε την πίεση στα εισοδήματα, αλλά φταίει η δεκαετής κρίση. Τώρα οι μισθοί αυξήθηκαν. Οι χαμηλόμισθοι είναι λιγότερο χαμηλόμισθοι απ’ ό,τι πριν πέντε χρόνια ή πέρυσι και αν οι αυξήσεις δεν έχουν αντίκρισμα στη ζωή τους, γι’ αυτό φταίει η εισαγόμενη ακρίβεια (που είδαμε προηγουμένως). Η ιδέα ότι ένα υπαρκτό πρόβλημα εξισορροπείται από ένα ή περισσότερα ξένα δημοσιεύματα περί ελληνικού θαύματος ή από τον έπαινο μερικών τεχνοκρατών μπορεί να λειτουργεί ως επικοινωνιακή άμυνα και παραμυθία, αλλά δεν παράγει ουσιαστικό διορθωτικό αποτέλεσμα. Μετά τα ενθαρρυντικά λόγια και τους δείκτες της «καρυφαίας οικονομίας το 2023», οι πολίτες εξακολουθούμε και να πηγαίνουμε στο σούπερ μάρκετ, να πληρώνουμε το «χρυσό» ενοίκιο και ο μισθός ή η σύνταξη να τελειώνει στις 20 του μήνα και οι δείκτες της κορυφαίας οικονομίας να μη μας ακουμπάνε. Να επιβιώνουμε αντί να ζούμε
Δικαιολογίες
