«Ηχηρή προειδοποίηση από την Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή της Βουλής: Κίνδυνος Δημογραφικής Κατάρρευσης» έλεγε το δημοσίευμα, με υπότιτλο: «Η Ελλάδα στην ομάδα χωρών με τους χαμηλότερους δείκτες γονιμότητας στην ΕΕ και με την 4η φορολόγηση εργαζομένων με παιδιά στον ΟΟΣΑ». Διαβάζοντας τις καθόλου ελπιδοφόρες παρατηρήσεις της Επιτροπής, θυμήθηκα ένα πρόσφατο άρθρο των New York Times που μεταξύ άλλων έγραφε: «Όταν μια περιοχή αρχίζει να χάνει πληθυσμό, ο κυβερνητικός μηχανισμός τείνει να την εγκαταλείπει. Κλείνουν σχολεία, γιατί λιγοστεύουν τα παιδιά. Τα τραίνα και τα λεωφορεία περιορίζουν τα δρομολόγιά τους. Τα νοσοκομεία βάζουν λουκέτο. Και κάπως έτσι η ζωή γίνεται δυσκολότερη σε πρακτικό επίπεδο, αλλά και σε ψυχολογικό επίσης. Ο κόσμος αισθάνεται παρατημένος από τις πολιτικές ελίτ και κάπου βρίσκει ευκαιρία να εισχωρεί ο αντισυστημισμός, ο λαϊκισμός και οι ακροδεξιοί…» Τροφή για σκέψη και κραυγή αγωνίας, από την ελληνική επαρχία που αντί για υποδομές, συγκοινωνία, γιατρούς, σχολεία και τρόπους οι νέοι άνθρωποι να μείνουν στους τόπους τους, αποκομίζει πλατφόρμες τύπου «ψηφιακό σχολείο». Πάντως το περίφημο προαναγγελθέν «εθνικό σχέδιο για την υπογεννητικότητα/δημογραφικό» ακόμη είναι στο…δρόμο. Και φυσικά λείπει και από την συζήτηση με αφορμή τις ευρωεκλογές. Κάτι που σχετίζεται άμεσα με τη δημοκρατία και την ενδυνάμωσή της, καθώς οι νέοι ψάχνουν βιώσιμα κίνητρα για να κάνουν οικογένειες στα Κράτη – Μέλη και να τις μεγαλώσουν με αξιοπρέπεια, ζητώντας από τους “προοδευτικούς” θεσμούς να τους εμπνεύσουν στην κατεύθυνση αυτή.
Τροφή για σκέψη
