Συνδιοίκηση με τους δανειστές για 38.000 εργαζομένους στις πιο εμβληματικές από τις ΔΕΚΟ φέρνει το νέο Υπερταμείο. H δεύτερη φουρνιά ΔΕΚΟ που εντάσσεται στο νέο Ταμείο είναι η ΔΕΗ (34%), η ΕΥΔΑΠ (50%), η ΕΥΑΘ (51%), η ΕΛΒΟ, η Αττικό Μετρό και οι Κτιριακές Υποδομές. Στις επιχειρήσεις αυτές απασχολούνται γύρω στους 21.000 εργαζομένους.
Αν σε αυτό τον αριθμό προστεθούν οι εργαζόμενοι του πρώτου πακέτου ΔΕΚΟ που είχε ανακοινωθεί από το καλοκαίρι ότι περνούν στον νέο φορέα (ΕΛΤΑ, ΟΣΕ, ΟΑΣΑ, ΣΤΑΣΥ, ΟΣΥ, ΟΑΚΑ), αθροίζεται ένας αριθμός 38.000 και πλέον εργαζομένων, για τις επιχειρήσεις των οποίων το νέο Ταμείο θα έχει καθοριστικό λόγο στο μάνατζμεντ.
Αξίζει να σημειωθεί ότι από τις τρεις επιχειρήσεις του δεύτερου πακέτου, (ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ) μεταβιβάζονται, σύμφωνα με τις πληροφορίες, στο Ταμείο μόνο τα ποσοστά που ελέγχει ακόμη το Δημόσιο και όχι αυτά που έχουν περάσει από το 2011 στο ΤΑΙΠΕΔ, κάτι που σημαίνει ότι δεν ευοδώθηκε η αντιπρόταση του υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας Πάνου Σκουρλέτη για εξαίρεση των ενεργειακών επιχειρήσεων από το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων.
Από τη λίστα των έξι νέων ΔΕΚΟ απουσιάζουν η Εταιρεία Συμμετοχών ΑΔΜΗΕ (51%) όπως και τα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα (ΕΑΣ) και η Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία (ΕΑΒ) που είχαν περιληφθεί στην αρχική λίστα του τεχνικού Μνημονίου τον περασμένο Ιούλιο. Οσον αφορά τον ΑΔΜΗΕ η εξαίρεση σχετίζεται με το γεγονός ότι δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη η απόσχισή του από τη ΔΕΗ, ενώ για τις αμυντικές βιομηχανίες πιθανώς να ικανοποιήθηκε το ελληνικό αίτημα να εξαιρεθούν από τον νέο φορέα για εθνικούς λόγους.
Οι αλλαγές
Το νέο Ταμείο στερεί από τα χέρια υπουργών κρίσιμη κυβερνητική ύλη και σημαντικά εργαλεία άσκησης εξουσίας, γι’ αυτό και η σύστασή του ανησυχεί πολλούς. Στο καλό σενάριο κατά το οποίο το νέο Ταμείο δεν θα αποτελέσει ένα ακόμη πάρκινγκ υγιών και ζημιογόνων ΔΕΚΟ, αυτοί που θα αναλάβουν το τιμόνι του – οι οποίοι δεν είναι ακόμη γνωστοί – δεν θα διστάσουν έναν «ανασχηματισμό», δηλαδή νέα πρόσωπα στις ηγεσίες των κρατικών επιχειρήσεων που εντάσσονται σε αυτό, εφόσον εκείνες δεν προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα. Δεν αποκλείεται δηλαδή σε αυτή την περίπτωση οι θεσμοί να πιέσουν την ελληνική πλευρά για αλλαγές, «φυτεύοντας» νέους μάνατζερ, πρόθυμους να κάνουν τη δουλειά.
Διότι ο νόμος για το Υπερταμείο φέρνει τεκτονικές αλλαγές στον πελατειακό τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζονταν ανέκαθεν από το ελληνικό κράτος οι ΔΕΚΟ. Κάνει λόγο για καθιέρωση αρχών εταιρικής διακυβέρνησης, επαγγελματικό μάνατζμεντ, καλύτερη διαχείριση, περιστολή δαπανών, δηλαδή πρακτικές που σε άλλες ΔΕΚΟ εφαρμόζονται και σε άλλες αποτελούν ακόμη το ζητούμενο. Ταυτόχρονα, ο νόμος προβλέπει πως οι ΔΕΚΟ πρέπει να ανασυγκροτηθούν, κάτι που μπορεί να σημαίνει και επώδυνες αλλαγές, οι οποίες ενδέχεται να αγγίξουν και ευαίσθητες εργασιακές χορδές, όπως σχεδόν πάντα συμβαίνει σε παρόμοιες περιπτώσεις.
Ο σκοπός
Αλλωστε σκοπός της Εταιρείας Δημοσίων Συμμετοχών, της νέας θυγατρικής του νέου Ταμείου στο οποίο και περνούν οι ΔΕΚΟ, είναι να τις «διαχειρίζεται επαγγελματικά, να επαυξάνει την αξία τους και να αξιοποιεί τις κατευθυντήριες γραμμές του ΟΟΣΑ όσον αφορά την εταιρική διακυβέρνηση». Και να θέτει όμως στόχο «τη μείωση των λειτουργικών εξόδων», ενώ οποιαδήποτε ρύθμιση που «παρέχει οικονομική ενίσχυση πρέπει να συνάδει με το ευρωπαϊκό δίκαιο», υπονοώντας το οριστικό τέλος από αμαρτίες του παρελθόντος, όπως με τις παράνομες κρατικές ενισχύσεις.
Τα ΝΕΑ
