Με βαθειά θλίψη ολόκληρη η Ελλάδα και η Ευρωπαϊκή Σοσιαλιστική Δημοκρατία αποχαιρετά μια αληθινή ηρωϊδα της ζωής, της πολιτικής, της κοινωνίας και της Δημοκρατίας, που στάθηκε όρθια μέχρι την τελευταία πνοή της ζωής της στις επάλξεις του αγώνα, για μια Ελλάδα ελεύθερη, περήφανη, δημοκρατική, για μια κοινωνία πιο ανθρώπινη, πιο δίκαιη και για μια Δημοκρατία στην υπηρεσία του πολίτη και των ατομικών ελευθεριών.
Φεύγει αφήνοντας πίσω της μεγάλο κενό σε στιγμές δύσκολες και καθοριστικές για την Ελλάδα μας και για τη Δημοκρατία, που ταλανίζεται μέσα σε μια εποχή και σε μια περιοχή ναρκοθετημένη από αμφισβήτηση, εκμετάλλευση, αιματοχυσίες, φτώχεια και προσφυγιά, κληρονόμος μιας βαρειάς οικογενειακής παράδοσης, δεμένης με τις πιο καθοριστικές στιγμές για την πατρίδα μας και τη Δημοκρατία.
Ακολούθησε το δρόμο της ευθύνης και του καθήκοντος που χάραξε ο μεγάλος αρχιτέκτονας της Διοικητικής Αποκέντρωσης, της Περιφερειακής ανάπτυξης και μιας τοπικής Αυτοδιοίκησης με διοικητική αυτοτέλεια και οικονομική αυτονομία, πατέρας της Γιώργος Γεννηματάς, και έδωσε τον βαρύ όρκο να συνεχίσει τη βαρειά παρακαταθήκη του να κρατήσουμε ψηλά τη σημαία της μεγάλης Αλλαγής.
Κληρονόμησε ένα βαρύ και δυσβάστακτο επώνυμο, φορτωμένο με Δημοκρατία, πατριωτισμό, ανθρωπιά και κοινωνική δικαιοσύνη, μπολιάστηκε από το ανήσυχο, δυναμικό και επαναστατικό Γεννηματικό γονίδιο που σημάδεψε τη μεγάλη εθνική κοινωνική και Δημοκρατική Αλλαγή της 10ετίας του 1980, μιας 10ετίας που έβαλε τα θεμέλια της εθνικής συμφιλίωσης, της εθνικής ανεξαρτησίας και του Δημοκρατικού εκσυγχρονισμού της χώρας μας.
Με τη φαρέτρα της οπλισμένη με όλες τις εθνικές αρετές της φυλής μας με τις οποίες την γαλούχησαν οι γονείς της, η Φώφη ξεκίνησε και ολοκλήρωσε την πολιτική της πορεία, αφήνοντας πίσω της έντονα τα αποτυπώματα μιας υπεύθυνης πολιτικού και ολοκληρωμένης προσωπικότητας.
Ασυμβίβαστη και αμετακίνητη στις παρακαταθήκες που της άφησε ο πατέρας της, η Φώφη αγωνίσθηκε να κρατήσει όρθιο το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, ευθυγραμμισμένη αταλάντευτα στις αρχές της Διακήρυξης της 3ης του Σεπτέμβρη.
Ήξερε να μάχεται όχι μόνο στην πολιτική αλλά και στη ζωή 15 τώρα χρόνια, ανέβαινε τον Γολγοθά ενός διμέτωπου αγώνα.
Κάποιον από τους δύο μπορούσε να κερδίσει.
Και κέρδισε την αθανασία.
ΜΑΝΟΣ Δ. ΚΟΚΚΙΝΟΣ
