Στα Διοικητικά, Αστικά αλλά και στα Ποινικά Δικαστήρια προσφεύγει ο Εμπορικός Σύλλογος και μέλη του κατά του Δήμου Ρόδου, με τη συνδρομή του Επιμελητηρίου Δωδεκανήσου, για να τεθεί τέρμα στην συνεχιζόμενη τακτική των οικονομικών υπηρεσιών του, να δεσμεύουν τα ΑΦΜ επιχειρηματιών του νησιού για οφειλές τους σε δημοτικό φόρο παρά το γεγονός ότι η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας έχει κρίνει οριστικά και αμετάκλητα αντισυνταγματικό τον φόρο.
Προχθές συγκεκριμένα συνεδρίασε το διοικητικό συμβούλιο του Εμπορικού Συλλόγου (πραγματοποιήθηκε και μια σεμνή τελετή κοπής της πρωτοχρονιάτικης πίτας του) κι αποφασίστηκε ομόφωνα να κινηθούν οι διαδικασίες προς πάσα δικαστική οδό για την αποκατάσταση της νομιμότητας και ταυτόχρονα για τον ποινικό κολασμό των αρμοδίων της δημοτικής αρχής.
Το Επιμελητήριο Δωδεκανήσου θα συνδράμει τον δικαστικό αγώνα διότι δεν προβλέπεται από το καταστατικό του η άσκηση των ως άνω ένδικων μέσων. Τέτοιος περιορισμός δεν υφίσταται ωστόσο για τον Εμπορικό Σύλλογο.
Όπως έγραψε η «δημοκρατική» το θέμα είναι σύνθετο και έχει πολλές παραμέτρους, αφού η δημοτική αρχή, μετά την υπ’ αρίθμ. 138/2015 γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, της 11ης Ιουνίου 2015, δεν δεσμεύεται να ακυρώσει ταμειακές βεβαιώσεις για την καταβολή δημοτικού φόρου, παρότι έχει κριθεί αντισυνταγματικός και επαφίεται στην διακριτική ευχέρεια του δημοτικού συμβουλίου να κρίνει επί σχετικών αιτήσεων διαγραφής, με το βάρος του όρου ότι κάτι τέτοιο επιτρέπεται για το δημόσιο συμφέρον. Δηλαδή ότι η οικονομική κατάσταση του Δήμου είναι τέτοια που να επιτρέπει διαγραφές.
Κι όλα αυτά, ενώ τα οικονομικά του Δήμου είναι ήδη βεβαρημένα κι ανά τρίμηνο υποβάλλονται καταστάσεις στο Υπουργείο Εσωτερικών και στο Ελεγκτικό Συνέδριο (παρατηρητήριο) για τον έλεγχο της ροής των εσόδων με απειλές καταλογισμών σε υπηρεσιακά και αιρετά όργανα, που δεν φροντίζουν για την είσπραξη.
Το ΝΣΚ έχει γνωμοδοτήσει συγκεκριμένα ως εξής:
– Κατά πλειοψηφία, ότι, σε συμμόρφωση προς τις υπ’ αριθμ. 4504 και 4505/2014 αποφάσεις της Ολομελείας του ΣτΕ και σε σχέση με πράξεις εγγραφής ποσών φόρου του άρθρου 60 του ν. 2218/1994 στους οικείους βεβαιωτικούς καταλόγους των Δήμων της Δωδεκανήσου, οι οποίες είναι όμοιες με εκείνες που ακυρώθηκαν με τις ανωτέρω δικαστικές αποφάσεις:
α) Τα όργανα των Δήμων πρέπει παραλείπουν στο μέλλον την έκδοση αποφάσεων προσδιορισμού και επιβολής φόρου που στηρίζονται στις διατάξεις του άρθρου 60 του ν. 2214/1994, καθώς και, επί ήδη εκδοθεισών πράξεων, προσβληθεισών ή μη με προσφυγή, την ταμειακή βεβαίωση αυτών.
β) Στις περιπτώσεις, κατά τις οποίες εκδόθηκαν τέτοιες διοικητικές πράξεις είτε αυτές προσεβλήθησαν δικαστικώς είτε όχι, οι πράξεις αυτές υπόκεινται σε ανάκληση και τα ίδια όργανα, εφόσον υποβληθούν αιτήσεις όσων έχουν έννομο συμφέρον, υποχρεούνται να τις εξετάζουν, να κρίνουν εάν αυτές υπεβλήθησαν σε εύλογο, με βάση την κοινή πείρα και τις ειδικότερες περιστάσεις χρόνο από της δημοσιεύσεως των ανωτέρω αποφάσεων του ΣτΕ (12.12.2014), να εκτιμούν, περαιτέρω, την τυχόν συνδρομή υπέρτερου δημοσίου συμφέροντος (στο οποίο περιλαμβάνεται το δημοσιονομικό συμφέρον), που επιβάλλει ή αποκλείει την ανάκληση και, αναλόγως, να προβαίνουν στην ανάκληση των πράξεων ή στην απόρριψη των αιτήσεων.
γ) Στις περιπτώσεις κατά τις οποίες εκδόθηκαν τέτοιες διοικητικές πράξεις, τα δε ποσά βεβαιώθηκαν εν στενή εννοία (ταμειακώς) και δεν εισπράχθηκαν, είτε η ταμειακή βεβαίωση προσεβλήθη δικαστικώς είτε όχι, οι πράξεις ταμειακών βεβαιώσεων υπόκεινται σε ανάκληση από τα αρμόδια όργανα των Δήμων, υπό τις αυτές, ως άνω (περ. β») προϋποθέσεις και
δ) Στις περιπτώσεις, κατά τις οποίες βεβαιωμένα ταμειακώς ποσά του ιδίου ως άνω φόρου εισπράχθηκαν από τους Δήμους είναι δυνατή η επιστροφή των καταβληθέντων ποσών με απόφαση των αρμοδίων οργάνων των Δήμων, κατόπιν αιτήσεων όσων έχουν έννομο συμφέρον, υπό τις αυτές, ως άνω (περ. β’), προϋποθέσεις και με την επί πλέον προϋπόθεση να μην έχει υποκύψει η αξίωση των αιτούντων έναντι των Δήμων (στηριζόμενη στον αδικαιολόγητο πλουτισμό) σε παραγραφή, βάσει των ειδικότερων διατάξεων που διέπουν το λογιστικό των Δήμων.
– Ομοφώνως, ότι δεν γεννάται υποχρέωση της Διοικήσεως για τη ρητή κατάργηση της διατάξεως του άρθρου 60 του ν.2214/1994 με νομοθετική ρύθμιση και κρίνεται σκόπιμη η επίσπευση σχετικής νομοθετικής πρωτοβουλίας.
– Αποφαίνεται, ομοφώνως, ότι το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, δεν μπορεί να γνωμοδοτήσει αν, σε περίπτωση καταργήσεως της διατάξεως του άρθρου 60 του ν. 2214/1994 με νομοθετική ρύθμιση, θα διασφαλίζονται οι Δήμοι της Δωδεκανήσου για τα ποσά του φόρου που ήδη εισέπραξαν.
O Εμπορικός Σύλλογος Ρόδου προσφεύγει στα Δικαστήρια για τον δημοτικό φόρο!
