Της ανικανότητας το μεγαλείο… • Από το 2018… με βήμα σημειωτόν! • Η δημοτική «χελώνα» και τα εμπόδια • Πού κολλάει το έργο; • Το τίμημα της αναποτελεσματικότητας • Η «δεύτερη προσπάθεια» και η κλεψύδρα που αδειάζει • Τελικά, υπάρχει ελπίδα;
Αν υπήρχε βραβείο για τη μεγαλύτερη διοικητική αναποτελεσματικότητα, ο Δήμος Ρόδου θα το κατακτούσε επάξια. Διότι πώς αλλιώς να εξηγήσει κανείς το γεγονός ότι εδώ και έξι χρόνια παραμένουν αναξιοποίητα 41,7 εκατομμύρια ευρώ για την κατασκευή 13 σχολικών μονάδων μέσω Σύμπραξης Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ);
Ένα έργο εγκεκριμένο από το 2018, αλλά ακόμη στα χαρτιά! Μια αληθινή οδύσσεια αναβλητικότητας, δικαιολογιών και ανύπαρκτου σχεδιασμού.
Από το 2018… με βήμα σημειωτόν!
Η έγκριση του έργου δόθηκε από τη Διυπουργική Επιτροπή ΣΔΙΤ στις 25 Οκτωβρίου 2018. Έκτοτε, τα προβλήματα και οι καθυστερήσεις ακολουθούν το ένα το άλλο. Πολεοδομικές εκκρεμότητες, αρχαιολογικές αδειοδοτήσεις που εκκρεμούν, προσαρμογές στον προϋπολογισμό, έλλειψη ΦΕΚ για την ίδρυση των σχολείων – όλα αυτά συνέβαλαν ώστε η διαδικασία να μοιάζει με ανέκδοτο.
Το χειρότερο; Παρά τις αλλεπάλληλες προκηρύξεις και επαναπροκηρύξεις, λύση δεν έχει βρεθεί!
Οι ανάγκες για σύγχρονες σχολικές υποδομές είναι επιτακτικές.
Οι υφιστάμενες μονάδες λειτουργούν με υπερβολικό αριθμό μαθητών ανά τάξη, οι υποδομές είναι παρωχημένες και η καθημερινή λειτουργία τους εξαρτάται από προσωρινές λύσεις που δεν αντέχουν στο χρόνο.
Η εκπαίδευση είναι η βάση της κοινωνίας μας, όμως για τη δημοτική αρχή φαίνεται πως αποτελεί τελευταία προτεραιότητα.
Η δημοτική «χελώνα» και τα εμπόδια
Οι διαδικασίες κινούνται με ρυθμούς χελώνας. Σχολικές υποδομές που θα έπρεπε να έχουν ολοκληρωθεί εδώ και χρόνια παραμένουν απλά «μελέτες επί χάρτου».
Ακόμη και οι φάκελοι εκδήλωσης ενδιαφέροντος των εταιρειών (ΑΚΤΩΡ Παραχωρήσεις, ΑΒΑΞ, ΑΤΕΣΕ, ΤΕΚΑΛ) κατατέθηκαν από το 2023, αλλά η δημοτική αρχή συνεχίζει να «ψάχνει» λύσεις. Πιθανότατα σε κάποιο ντουλάπι ξεχασμένων φακέλων…
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, το έργο είναι ένα κλασικό παράδειγμα του πώς η ελληνική γραφειοκρατία μπορεί να τινάξει στον αέρα ακόμα και τις πλέον φιλόδοξες πρωτοβουλίες.
Ο Δήμος εξακολουθεί να χάνεται στη μετάφραση μεταξύ υπηρεσιών, υπουργείων και πολεοδομιών, με αποτέλεσμα οι Ροδίτες να βλέπουν τα σχολεία να παραμένουν όνειρα θερινής νυκτός.
Πού κολλάει το έργο;
Η δικαιολογία της δημοτικής αρχής είναι ότι υπάρχουν ζητήματα με το ιδιοκτησιακό καθεστώς ορισμένων οικοπέδων, πολεοδομικές δυσκολίες και θέματα που αφορούν στον χαρακτηρισμό των εκτάσεων.
Μάλιστα, απαιτείται νομοθετική ρύθμιση για να προχωρήσουν οι διαδικασίες. Κάτι που, φυσικά, έπρεπε να είχε διευθετηθεί εδώ και χρόνια. Το γεγονός ότι δεν έχει γίνει, δείχνει την πλήρη απουσία σχεδιασμού.
Οι γονείς των μαθητών είναι σε απόγνωση. Κάθε σχολική χρονιά ξεκινά με την ίδια αβεβαιότητα. Θα έχουν τα παιδιά τους αξιοπρεπείς χώρους μάθησης ή θα συνεχίσουν να στοιβάζονται σε προκάτ αίθουσες και ανεπαρκείς εγκαταστάσεις; Οι πολιτικές διακηρύξεις περί αναβάθμισης της παιδείας καταρρέουν μπροστά στην πραγματικότητα της διοικητικής αδράνειας.
Το τίμημα της αναποτελεσματικότητας
Η Ρόδος παραμένει με ελλιπείς σχολικές υποδομές, ενώ η παιδεία των παιδιών της μπαίνει στο περιθώριο. Οι μαθητές συνεχίζουν να στοιβάζονται σε ακατάλληλες αίθουσες, ενώ τα εκατομμύρια ευρώ κάθονται αδρανή, περιμένοντας κάποιον ικανό να τα αξιοποιήσει.
Δυστυχώς, φαίνεται ότι η αναποτελεσματικότητα είναι πιο ισχυρή από την ανάγκη για σύγχρονες εκπαιδευτικές δομές.
Πόσα χρόνια ακόμα πρέπει να περιμένουν οι μαθητές της Ρόδου για να αποκτήσουν τα σχολεία που τους αξίζουν; Πόσα ακόμα εμπόδια θα υψωθούν, προκειμένου το έργο να παραμείνει στην ατέρμονη λίστα των αδρανών υποδομών;
Η «δεύτερη προσπάθεια» και η κλεψύδρα που αδειάζει
Έπειτα από αλλεπάλληλες καθυστερήσεις, ο Δήμος Ρόδου υπόσχεται πως «τρέχει» τη διαδικασία. Σύμφωνα με ανακοινώσεις, έχουν δρομολογηθεί ενέργειες για την άρση των εμποδίων.
Ωστόσο, αν κρίνουμε από τις έως τώρα επιδόσεις του, κανείς δεν θα στοιχημάτιζε ότι τα σχολεία θα είναι σύντομα πραγματικότητα. Ίσως το έργο να παραδοθεί όταν οι μαθητές που σήμερα φοιτούν σε αυτά, έχουν ήδη τελειώσει το πανεπιστήμιο!
Το ερώτημα είναι ένα: Γιατί τόση αδράνεια; Γιατί ένα τόσο κρίσιμο έργο δεν έχει προχωρήσει εδώ και έξι χρόνια; Οι πολίτες απαιτούν απαντήσεις και, κυρίως, πράξεις.
Τελικά, υπάρχει ελπίδα;
Η ευθύνη βαραίνει αποκλειστικά τη δημοτική αρχή, που πρέπει να σταματήσει τις καθυστερήσεις και να ολοκληρώσει τη διαδικασία. Αν μη τι άλλο, τα παιδιά της Ρόδου αξίζουν κάτι καλύτερο από ένα ατέρμονο γραφειοκρατικό φιάσκο. Η κοινωνία της Ρόδου περιμένει απαντήσεις, αλλά κυρίως πράξεις.
Γιατί, όπως λέει και ο θυμόσοφος λαός, «των φρονίμων τα παιδιά, πριν πεινάσουν μαγειρεύουν» – και ο Δήμος Ρόδου μάλλον ακόμα δεν έχει αγοράσει ούτε τα υλικά…
Η ιστορία αυτού του έργου αποτελεί ένα τρανό παράδειγμα της ελληνικής πραγματικότητας.
Όταν ένα εγκεκριμένο έργο 41,7 εκατομμυρίων ευρώ παραμένει «στα χαρτιά» για έξι χρόνια, το ερώτημα δεν είναι πλέον πότε θα ολοκληρωθεί, αλλά αν θα ξεκινήσει καν.
Και ενώ οι μαθητές της Ρόδου συνεχίζουν να φοιτούν σε υποδομές που δεν πληρούν τις σύγχρονες απαιτήσεις, η δημοτική αρχή συνεχίζει να υπόσχεται «γρήγορες λύσεις» που αργούν όσο ποτέ. Ο χρόνος περνά, τα κονδύλια λιμνάζουν και οι ευθύνες… αγνοούνται!