Ενώπιον του Γενικού Γραμματέα της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αιγαίου προσέφυγε ο αντιπεριφερειάρχης Δωδεκανήσου κ. Χαράλαμπος Κόκκινος για την ακύρωση της απόφασης του περιφερειάρχη Νοτίου Αιγαίου κ. Γ. Χατζημάρκου με την οποία «κλαδεύτηκαν» αρμοδιότητες, που του είχαν εκχωρηθεί, για τους γνωστούς λόγους.
Ο κ. Κόκκινος, ουσιαστικά ζητά την ακύρωση της υπ’ αρ. 18296/1387/4.2.2015 (ΦΕΚ Β 247/17.2.2015) απόφασης του Περιφερειάρχη Νοτίου Αιγαίου, ως μη νόμιμης, γεγονός για το οποίο απάντησε με πολυσέλιδο υπόμνημά του στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση Αιγαίου, ο τελευταίος.
Ο κ. Κόκκινος με την προσφυγή του επικαλείται συνοπτικώς τα εξής επιχειρήματα:
-Θεωρεί αντισυνταγματική την ανάθεση πολλαπλών αρμοδιοτήτων σε περιφερειακούς συμβούλους, που ορίζονται ως θεματικοί αντιπεριφερειάρχες.
-Θεωρεί ότι ο χωρικός αντιπεριφερειάρχης υπερέχει του θεματικού.
-Θεωρεί ότι οι θεματικοί αντιπεριφερειάρχες δεν είναι άμεσα αιρετά όργανα, τους οποίους μάλιστα στο κείμενο της προσφυγής χαρακτηρίζει ως «δοτούς».
-Θεωρεί ότι η απόφαση δεν ήταν αιτιολογημένη με τρόπο ειδικό, ακριβή και ορισμένο.
-Θεωρεί ότι έχει εκδοθεί κατά κατάχρηση εξουσίας.
Ο κ. Χατζημάρκος αφού εκθέτει αναλυτικά την κείμενη νομοθεσία και συγκεκριμένα τις αρμοδιότητες που έχει σύμφωνα με τον Καλλικράτη και όχι μόνο, ως και τις αρμοδιότητες του εκτελεστικού γραμματέα, τονίζει ότι οι αποφάσεις του περί μεταβίβασης αρμοδιοτήτων, αποτελούν κανονιστικές πράξεις.
Επισημαίνει ότι οι κανονιστικές πράξεις, όπως δέχονται, τόσο η θεωρία όσο και η νομολογία, δεν είναι αιτιολογητέες.
Επίσης οι κανονιστικές πράξεις δεν ελέγχονται ως προς την καλή χρήση της διακριτικής ευχέρειας του εκδώσαντος οργάνου αλλά μόνο ως προς την τήρηση των όρων της νομοθετικής εξουσιοδότησης.
Επομένως και οι κανονιστικές πράξεις του περιφερειάρχη ως προς την μεταβίβαση αρμοδιοτήτων δεν ελέγχονται ως προς την καλή χρήση της διακριτικής ευχέρειας του κατά την άσκηση αυτής της αρμοδιότητας του, αλλά μόνο ως προς την τήρηση των όρων που θέτουν οι διατάξεις του ν. 3852/2010 για τη μεταβίβαση αρμοδιοτήτων.
Αναφερόμενος στην ουσία της υπόθεσης, υποστηρίζει ότι κατά το διάστημα Οκτωβρίου 2014 – Φεβρουαρίου 2015, καταγράφονταν, κατ’ επανάληψη, προβλήματα στη λειτουργία των υπηρεσιών της Περιφέρειας στην Περιφερειακή Ενότητα Δωδεκανήσου, και ιδίως στους τομείς, των οποίων η αρμοδιότητα είχε μεταβιβαστεί στον χωρικό αντιπεριφερειάρχη Δωδεκανήσου. Καθ’ όλο αυτό το διάστημα καταβλήθηκαν προσπάθειες επίλυσης των προβλημάτων χωρίς πάντοτε αυτό να είναι εφικτό.
Για να καταστεί αποτελεσματικότερη η λειτουργία των υπηρεσιών της Περιφέρειας στην Περιφερειακή Ενότητα Δωδεκανήσου, εκδόθηκε η προσβαλλόμενη κανονιστική απόφαση, με την οποία η Περιφέρεια ανακατένειμε τις αρμοδιότητες, που είχαν αρχικώς μεταβιβαστεί.
Τονίζει παραπέρα ότι κατά την έκδοση της προσβαλλόμενης απόφασης, σεβάστηκε και τήρησε απαρεγκλήτως τα προαναλυθέντα όρια της νομοθετικής εξουσιοδότησης με βάση την οποία εκδόθηκε.
Αναφερόμενος στα επιχειρήματα του κ. Κόκκινου, ο κ. Χατζημάρκος, τονίζει ότι η δυνατότητα ανάθεσης πολλαπλών αρμοδιοτήτων σε θεματικούς αντιπεριφερειάρχες, ή ακόμη και σε εντεταλμένους περιφερειακούς συμβούλους, προβλέπεται ρητά, και κατηγορηματικά, με σαφή διατύπωση, σε διατάξεις του Καλλικράτη, όπου προβλέπονται οι σχετικές νομοθετικές εξουσιοδοτήσεις προς τον περιφερειάρχη.
Τονίζει ότι το επιχείρημα Κόκκινου δεν αφορά την προσβαλλόμενη κανονιστική πράξη, αλλά ουσιαστικά αφορά τη συνταγματικότητα της σχετικής νομοθετικής εξουσιοδότησης, η οποία όμως μέχρι στιγμής δεν έχει αμφισβητηθεί σε κανένα επίπεδο, διοικητικό ή δικαστικό.
Ως προς τη θεσμική σχέση μεταξύ χωρικού αντιπεριφερειάρχη και θεματικού αντιπεριφερειάρχη, η προσφυγή εδράζει την ιεραρχική υπεροχή του πρώτου έναντι του δεύτερου κατ’ αρχήν στη διαφορά της διάρκειας της θητείας των εν λόγω οργάνων, λόγω της μεγαλύτερης διάρκειας της θητείας του χωρικού αντιπεριφερειάρχη και λόγω της άμεσης εκλογής του.
Η ίδια η προσφυγή όμως, όπως τονίζει ο κ. Χατζημάρκος, ομολογεί σαφώς ότι «ο νόμος δεν ορίζει ρητά τη διαφορά ανάμεσα στον αιρετό και τον από το νόμο διορισμένο αντιπεριφερειάρχη» και εξηγεί ότι είναι πρόδηλο ότι εάν ο νομοθέτης ήθελε να αποδώσει θεσμικό ιεραρχικό προβάδισμα στον χωρικό αντιπεριφερειάρχη έναντι του θεματικού αντιπεριφερειάρχη θα το προέβλεπε ρητά.
Συναφές, χαρακτηρίζει και το επιχείρημα σχετικά με την μη αιρετή φύση των θεματικών αντιπεριφερειαρχών, το οποίο με την προσφυγή του προσπαθεί να θεμελιώσει ο κ. Κόκκινος με επίκληση της αρχής της επικουρικότητας, του τεκμηρίου αρμοδιότητας υπέρ της αποκέντρωσης και της αυτοδιοίκησης και μιας σειράς εκφάνσεων τόσο του νόμου όσο και της εισηγητικής έκθεσης.
Ο κ. Χατζημάρκος εκθέτει ότι το επιχείρημα ότι οι θεματικοί αντιπεριφερειάρχες δεν αποτελούν άμεσα αιρετά όργανα, χαρακτηρίζοντας τους μάλιστα με τον υποτιμητικό όρο «δοτούς», είναι τελείως παράνομο και θεσμικά αντιδεοντολογικό, καθώς παραβλέπει απροκάλυπτα και αντιδημοκρατικά, σε τέλεια αντίθεση με τις κείμενες διατάξεις, την ιδιότητα των προσώπων, που ορίζονται ως θεματικοί αντιπεριφερειάρχες, ως αιρετά μέλη του περιφερειακού συμβουλίου.
O κ. Χατζημάρκος τονίζει μάλιστα ότι ο ορισμός ενός περιφερειακού συμβούλου ως θεματικού αντιπεριφερειάρχη δεν του αποστερεί την ιδιότητα του αιρετού μέλους του περιφερειακού συμβουλίου με άμεση δημοκρατική νομιμοποίηση. Τυχόν αποδοχή του επιχειρήματος της προσφυγής θα ισοδυναμούσε με παραδοχή ότι οι αιρετοί περιφερειακοί σύμβουλοι που ορίζονται θεματικοί αντιπεριφερειάρχες στερούνται της ιδιότητας του γνήσιου εκπροσώπου των εκλογέων που τους ψήφισαν.
Ως προς το περιεχόμενο των αρμοδιοτήτων που μεταβιβάστηκαν, η προσφυγή του κ. Κόκκινου, διαλαμβάνει το επιχείρημα ότι οι μεταβιβαζόμενες αρμοδιότητες δεν ανήκουν στον περιφερειάρχη αλλά αποκλειστικά στους αντιπεριφερειάρχες εκ του νόμου.
Ο κ. Χατζημάρκος διατείνεται ότι δεν υπήρξε καμία υπέρβαση των όρων της νομοθετικής εξουσιοδότησης που παρέχει ο νόμος για ανάθεση τομέων αρμοδιότητας ή μεταβίβαση αρμοδιοτήτων του, σε σχέση με τα όρια που τίθενται ως προς τις αρμοδιότητες του χωρικού αντιπεριφερειάρχη.
Ως προς το ζήτημα της κατάχρησης εξουσίας, η θεμελίωση που επιχειρείται, όπως επεσήμανε ο κ. Χατζημάρκος, είναι ενδεικτική της εσφαλμένης αντίληψης του κ. Κόκκινου σχετικά με τα θέματα κατανομής αρμοδιοτήτων.
Ο ισχυρισμός συγκεκριμένα ότι η κανονιστική απόφαση αποτελεί «πειθαρχικό μέτρο» (και «διοικητική κύρωση» εις βάρος του χωρικού αντιπεριφερειάρχη Δωδεκανήσου, αποτελεί, όπως τόνισε, καταφανή απόδειξη του εσφαλμένου τρόπου με τον οποίο ο χωρικός αντιπεριφερειάρχης Δωδεκανήσου αντιλαμβάνεται την κανονιστική λειτουργία των περιφερειακών αρχών.
Θεωρεί, τέλος, ότι η προσφυγή ασκήθηκε για τη δημιουργία εντυπώσεων ως προς τη σκοπιμότητα έκδοσης της κανονιστικής απόφασης και οι ισχυρισμοί του περί δήθεν μικρόψυχης συμπεριφοράς η οποία εκφράζει δήθεν αντίληψη ότι «ποιούμε του εαυτού τρόπο νόμο», περί απαγόρευσης ανάρτησης των ανακοινώσεων του χωρικού αντιπεριφερειάρχη στην ιστοσελίδα της Περιφέρειας δεν αφορούν τους όρους νομιμότητας της έκδοσης της προσβαλλόμενης κανονιστικής απόφασης αλλά αποτελούν στοιχεία πολιτικής αντιπαράθεσης που εκφεύγουν του ελέγχου νομιμότητας που ασκεί η Αποκεντρωμένη Διοίκηση.
Προσφυγή του κ. Χαρ. Κόκκινου για το «κούρεμα» αρμοδιοτήτων
