Με τον έλεγχο -σχεδόν απόλυτο – που έχει η κυβέρνηση επί των τηλεοπτικών μέσων ενημέρωσης, αυτές τις μέρες κατάφερε, να βγάλει από πρώτη είδηση των καναλιών το σιδηροδρομικό έγκλημα των Τεμπών και στην θέση του έβαλε την τοποθέτηση του Νίκου Ανδρουλάκη, για τον επόμενο πρωθυπουργό.
Έσπευσαν μάλιστα κυβέρνηση (Ν.Δ) και ΣΥ.ΡΙΖ.Α να συμφωνήσουν. Σε κυβέρνηση συνεργασίας, είπαν, αναδεικνύεται πρωθυπουργός ο πρόεδρος του πρώτου κόμματος. Αλήθεια, πάντα ;
Δηλαδή, όταν στις εκλογές του Μάη 2012 οι έλληνες πολίτες έδωσαν : στη Ν.Δ 18,85 %, στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α 16,78 % & στο ΠΑ.ΣΟ.Κ 13,18 %, αν σχηματίζετο κυβέρνηση σύνεργασίας των τριών κομμάτων, γιατί θα έπρεπε να είναι οπωσδήποτε πρωθυπουργός ο Σαμαράς ;
Ακόμη κι αν σχηματίζετο κυβέρνηση Ν.Δ, ΠΑ.ΣΟ.Κ και Δημοκρατικής Αριστεράς (όπως έγινε μετά τις εκλογές του Ιουνίου), γιατί θα έπρεπε να έχει πρωθυπουργό τον Σαμαρά ;
Το ποιος θα είναι πρωθυπουργός εξαρτάται : – από το πόσο υψηλό είναι το ποσοστό του πρώτου κόμματος (άλλο αν είναι 35 – 36 % και άλλο αν είναι 18 %) και
από το ποια θα είναι οι προγραμματική συμφωνία και κατά πόσο αποδέχεται να την εφαρμόσει ο πρόεδρος του πρώτου κόμματος (π.χ αν είχε προοδευτικές πολιτικές, που δεν τις αποδέχετο ο Σαμαράς, πως θα τις εφάρμοζε ως πρωθυπουργός 😉
Τώρα, ο Τσίπρας λέει : δεν είναι δυνατό να γίνεται λόγος για προγραμματική συμφωνία στην οποία να συμπράξουν ο ΣΥ.ΡΙΖ.Αριστεράς και η Ν.Δ (Δεξιά). Θα γίνει κυβέρνηση συνεργασίας, μόνο αν είμαστε πρώτο κόμμα και θα είναι «προοδευτική κυβέρνηση».
Και όμως στο παρελθόν, μια χαρά έκαναν προγραμματική συμφωνία και κυβέρνησαν :
Το 1989 ο ενιαίος Συνασπισμός της Αριστεράς συγκυβέρνησε με τη Ν.Δ, με πρωθυπουργό, που δεν ήταν ο πρόεδρος του πρώτου κόμματος.
Το 2015 ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α συγκυβέρνησε με τον Καμμένο (ακραία Δεξιά), επί 4 χρόνια.
Δεν αναζήτησε «προοδευτική διακυβέρνηση» (π.χ ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α με το «Ποτάμι», που
είχε περισσότερους βουλευτές από τον Καμμένο).
Αυτά για να θυμηθούμε την πρόσφατη ιστορία. Τι θα πράξουν αύριο ; Θα δούμε …
Τώρα, ο Μητσοτάκης λέει : θα γίνει κυβέρνηση, μόνο αν η Ν.Δ έχει αυτοδυναμία !
Μέχρι τότε, εκλογές επί εκλογών ! Κατά τα άλλα ισχυρίζεται ότι επιδιώκει, να έχει η χώρα μας πολιτική σταθερότητα … Ποια σχέση έχει αυτή η τακτική με την Ευρώπη ;
Ας μην ξεχνά, πως το 2012 ο Σαμαράς εκβίασε, να οδηγηθεί η Ελλάδα σε πρόωρες εκλογές, για να πετύχει την αυτοδυναμία της Ν.Δ. Και πήρε διαφορά από τον ΣΥΡΙΖΑ λιγότερη από 3 %, στις εκλογές του Μάη (δηλαδή, όση δείχνουν και οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις). Και δεν πήρε αυτοδυναμία ούτε στις εκλογές του Ιουνίου 2012.
Δύο αχρείαστες πρόωρες εκλογές, μέσα σε ένα μήνα, αντί να εξαντληθεί η τετραετία το φθινόπωρο του 2013.
Αυτή είναι η «συνταγή» της πολιτικής αστάθειας του Αντώνη Σαμαρά, στον βωμό της ανεκπλήρωτης αυτοδυναμίας !
Και τώρα μάλιστα, σε μια περίοδο, 2023 – 2004, που μέσα σε ένα χρόνο θα έχουμε πολλές εκλογικές αναμετρήσεις :
άνοιξη – καλοκαίρι 2023 βουλευτικές εκλογές (μια ; δυο ; πόσες εκλογές 😉
το φθινόπωρο 2023 αυτοδιοικητικές εκλογές (με δυο διαδοχικές ψηφοφορίες)
και την άνοιξη του 2024 ευρωεκλογές.
Δηλαδή, συνθήκες πολιτικής και οικονομικής αστάθειας !
Σοβαρευτείτε κύριοι, γιατί η πολιτική κατάσταση μοιάζει με αυτήν που προηγήθηκε του 2009. Τότε, το 2007 ο Κώστας Καραμανλής πήγε την Ελλάδα σε αχρείαστες πρόωρες εκλογές (ενώ έπρεπε να εξαντλήσει την τετραετία και να κάνει εκλογές την άνοιξη του 2008). «Κατόρθωσε» τότε, να μείνει με 152 βουλευτές, από 165 ( ! ) που είχε. Ακολούθησαν οι ευρωεκλογές τον Ιούνιο του 2009 και μετά τρεις ( 3 ) μήνες, ο Καραμανλής ζήτησε την διάλυση της Βουλής και την προκήρυξη, και πάλι, πρόωρων εκλογών !
Τρεις εκλογές σε δυό χρόνια. «Συνταγή» πολιτικής και οικονομικής αστάθειας του Κώστα Καραμανλή …
Φοβάμαι, ότι οι χειρισμοί του Κυριάκου Μητσοτάκη θα είναι ακόμη μια «συνταγή» πολιτικής & οικονομικής αστάθειας, στον βωμό της επιδιωκόμενης αυτοδυναμίας !
Προσέχετε κύριοι, γιατί καραδοκούν : ο στασιμοπληθωρισμός, η αύξηση του δημοσίου χρέους και ο κλυδωνισμός μεγάλων τραπεζών στις Η.Π.Α και στην Ευρώπη !…
Μην οδηγηθούμε, πάλι σε οικονομικές καταστάσεις σαν εκείνες του 2009 … Σοβαρότητα και προσοχή, γιατί είναι πάντα υπαρκτός ο κίνδυνος, να φθάσουμε εκεί.
Η χώρα μας έχει απόλυτη ανάγκη από εθνική συνεννόηση, για πολιτική σταθερότητα και όχι … «εκλογές επί εκλογών», για την «πάσει θυσία» αυτοδυναμία (Μητσοτάκης), ούτε … «κυβέρνηση μόνο αν είμαστε πρώτο κόμμα» (Τσίπρας).
Ρόδος 27 / 3 / 2023
Κοσμάς Σφυρίου
