Αφορμή για το παρόν στάθηκε η επέτειος συμπλήρωσης 77 χρόνων από την εκτέλεσή τους από το εκτελεστικό απόσπασμα των Ναζί λίγο πριν την αποχώρησή τους και την Ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου στην μητέρα Ελλάδα.
Στο τελευταίο επεισόδιο Νο 45 του Γιώργου Τζεδάκη στο κανάλι του στο youtube «Μια σταγόνα Ροδίτικης Ιστορίας με τίτλο «Οι τελευταίοι ήρωες» αποτυπώνεται με έναν τρόπο μοναδικό η θυσία των τελευταίων ηρώων που εκτελέσθηκαν για την ελευθερία και την πατρίδα μας καθώς επίσης και το άρθρο του Γιώργου Ζαχαριάδη.
Στις 18 Σεπτεμβρίου 1944 ο Μιχάλης Βρούχος και ο Γιώργος Κωσταρίδης καταδικάσθηκαν «εις θάνατον». Στις 20 Σεπτεμβρίου 1944 ο Μιχάλης Βρούχος και ο Γιώργος Κωσταρίδης άφηναν την τελευταία τους πνοή, περήφανοι και αξιοπρεπείς, στο άνθος της ηλικίας τους, κάτω από τις σφαίρες του εκτελεστικού αποσπάσματος των Γερμανών (Σελ.178 «ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ στην ιστορία της Ρόδο μέσα από τους δρόμους της» Νίκος Νικολάου, έκδοση Δήμου Ρόδου 1998). Στην τοποθεσία «Μπελπάσσο» ή αλλιώς «Αμπέλια της Καίρ» όπου υπάρχει και το σχετικό μνημείο.
Για τη συμμετοχή τους στην αντιστασιακή δράση εκτός των άλλων καταδικάστηκαν σε 10ετή καταναγκαστικά έργα οι Κλεόβουλος Χατζηγεωργίου από τη Σορωνή και Στέφανος Γέροντας από τον Αρχάγγελο και Ιωάννης Δενδρινός από τη Ρόδο. Αυτοί εκτελέστηκαν στις 26 Απριλίου 1945 στα Εκτελεστήρια στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Μέγγαβλης στο “Casa dei Pini” λίγες μόνο ημέρες πριν την απελευθέρωση της Δωδεκανήσου εξαιτίας μιας απάνθρωπης στρατιωτικής οδηγίας που όριζε πως για κάθε απόπειρα απόδρασης από το στρατόπεδο συγκέντρωσης θα εκτελούνται τρεις. Για το ποιος αποπειράθηκε να αποδράσει και εξαιτίας του εκτελέσθηκαν οι τρεις ήρωες δεν μάθαμε ποτέ γιατί το όνομά του δεν γράφτηκε ποτέ πουθενά. Άλλωστε ο λαός λέει «την προδοσία πολλοί αγάπησαν, τον προδότη κανείς». Άλλωστε υπήρξαν και τόσοι άλλοι ήρωες που δεν αναφέρθηκαν γνωστοί ή άγνωστοι χωρίς να θέλουμε να υποτιμήσουμε την μνήμη τους.
Όταν διασχίζουμε την πόλη της Ρόδου μέσα από τις γειτονιές πολλές φορές αισθανόμαστε δυσφορία για την κατάσταση του οδοστρώματος ή την κακή οδική συμπεριφορά. Περνάμε μπροστά από μέρη που θεωρούμε ασήμαντα ή υποτιμημένα πολλές φορές όμως δεν καθόμαστε μέσα στο άγχος της ανάγκης μας για να μετακινηθούμε να σταθούμε λίγο και να παρατηρήσουμε τις τοποθεσίες γύρω μας. Να διαβάσουμε τις ονοματοθεσίες στις οδούς και στις πλατείες να δούμε ένα λουλούδι ν’ ανθίζει. Αισθανόμαστε μέσα στο θόρυβο της πόλης και το παρόν ότι ένας απόηχος από το παρελθόν είναι η ανάμνηση που γίνεται ο Φάρος μας για να μη χάσουμε το ταξίδι μας προς το μέλλον μας, τα παιδιά μας, την πατρίδα μας.
Ας μας μείνει για πάντα η ανάμνησή τους ζωντανή για εμάς και τους απογόνους μας η θυσία όλων αυτών των επωνύμων και ανωνύμων ηρώων, που μας χάρισε μια ελεύθερη πατρίδα.
Ευχαριστίες στους κ.κ. Γιώργο Ζαχαριάδη, Φιλήμονα Κωνσταντινίδη, Ευαγγελία (Λίλα) Μανωλά για τις σημαντικές πληροφορίες και όσους άλλους συμμερίζονται τις αγωνίες μας και φυσικά τον Γιώργο Τζεδάκη για το τιμητικό φιλμ για τους ήρωές μας το οποίο υπάρχει στον παρακάτω σύνδεσμο https://youtu.be/Q8WWRrjzods .
