Τo παράδειγμα της Lufthansa, οι ελληνικές ιδιαιτερότητες και η αβεβαιότητα στον κλάδο, περιπλέκουν το «πώς και με ποιους όρους» θα δοθεί η στήριξη στην αεροπορική εταιρία. Ο διάβολος που κρύβεται στις λεπτομέρειες και η ευκαιρία για σύγχρονη αποτελεσματική λύση.
Προσεκτική εμφανίζεται προς ώρας η κυβέρνηση στο θέμα της στήριξης μεγάλων εταιριών, που αντιμετωπίζουν προβλήματα εξ αιτίας της πανδημίας, παρά το γεγονός ότι τουλάχιστον επί της αρχής, συμφωνεί σε αυτή την πρακτική και η αξιωματική αντιπολίτευση. Μάλλον διότι ο.. διάβολος βρίσκεται στις λεπτομέρειες. Στο πώς και με ποιους όρους.
Μέχρι στιγμής, υπουργοί όπως ο Άδωνις Γεωργιάδης και λοιποί αξιωματούχοι, δηλώνουν ότι θα υπάρξει στήριξη, χωρίς όμως να δίνουν περισσότερα στοιχεία για τα σχέδια τους. Ομολογουμένως, την κατάσταση δεν έχουν διευκολύνει και οι δηλώσεις του προέδρου της και μεγαλομετόχου της Aegean AirlinesΑΡΑΙΓ +3,64%, Ευτύχη Βασιλάκη, ο οποίος έθεσε το δίλημμα, «στήριξη ή μικρή Aegean», βάζοντας επιτακτικά και τον όρο να μην συμμετάσχει το κράτος στο μετοχολόγιο της εταιρίας.
Κάτι όμως που δεν έχει συμβεί στην περίπτωση του πακέτου στήριξης της Lufthansa, όπου το κράτος θα λάβει και πακέτο μετοχών, της τάξεως του 20% και πλέον. Είτε μας αρέσει είτε όχι, το «μοντέλο» διάσωσης της γερμανικής εταιρίας, θα αποτελέσει μέτρο σύγκρισης, όχι μόνο σε ότι αφορά τον τρόπο διάσωσης και τους όρους με τους οποίους δόθηκε από το εκεί δημόσιο, αλλά και σε σχέση με τις αντιδράσεις που προκαλεί σε άλλες ιδιωτικές εταιρίες, όπως και τις παράπλευρες συνέπειες που ίσως θα έχει, από αποφάσεις της Κομισιόν και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ανταγωνισμού.
Όπως είχαμε υποστηρίξει και σε προηγούμενο άρθρο, η στήριξη εκ μέρους του κράτους σε στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεις, οι οποίες αντιμετωπίζουν προβλήματα επιβίωσης εξ αιτίας της κρίσης, κι όχι λόγω δικών τους αδυναμιών, ή λαθών, είναι επιβεβλημένη. Αυτό προφανώς ισχύει και στη περίπτωση της Aegean που θα μπορούσε κάλλιστα να χαρακτηριστεί επιχείρηση «μοντέλο» με βάση τα πεπραγμένα της τα προηγούμενα χρόνια.
Το ερώτημα είναι πως και με ποιους όρους, πέραν εκείνων των γενικών μέτρων που ήδη την περιλαμβάνουν. Το μεγάλο πρόβλημα, αφορά βεβαίως την αβεβαιότητα που έχει προκαλέσει η πανδημία, σε σχέση με τον μέλλον των αεροπορικών εταιριών. Τα ερωτήματα είναι πολλά. Θα υπάρξουν αναζωπυρώσεις σε άλλες χώρες ή στην Ελλάδα; Θα υπάρξει δεύτερο κύμα της πανδημίας, στις αρχές του Χειμώνα; Θα συνέλθει γρήγορα ο τουρισμός από το πλήγμα; Θα συνηθίσουν οι επιβάτες στα έκτακτα μέτρα προστασίας; Σίγουρες απαντήσεις στα ζητήματα αυτά δεν υπάρχουν, ούτε και προηγούμενη εμπειρία.
Κατά συνέπεια είναι μάλλον δύσκολο να προδιαγράψει κάποιος το μέλλον, ακόμη και στα πλαίσια ενός επιχειρηματικού προγραμματισμού, με διαφορετικά σενάρια.
Κι εδώ βρίσκεται ο «γόρδιος δεσμός» της όλης υπόθεσης. Ιδίως σε μια χώρα με μεγάλη καχυποψία, σε ότι αφορά τις ανεπιτυχείς κρατικές διασώσεις επιχειρήσεων, (όχι άδικα, με βάση τα πεπραγμένα), που καταλήγουν σε χαμένα χρήματα για τους φορολογούμενους. Αλλά και με μεγάλη καχυποψία των επιχειρηματιών, για το πώς εξελίσσεται παραδοσιακά η εμπλοκή του κράτους στα διοικητικά.
Μια χώρα όπου εν ολίγοις «ο Γιάννης φοβάται το θεριό και το θεριό το Γιάννη». Ίσως γι αυτό και ο κ. Βασιλάκης, δεν επιθυμεί οιαδήποτε «κρατική συμμετοχή», παρότι αυτό θα ενίσχυε τον ισολογισμό της Aegean.
Η κατάσταση πιθανώς να λάβει χειρότερη μορφή όμως, αν το θέμα αποκτήσει πολιτικές διαστάσεις, σε ότι αφορά τον τρόπο με τον οποίο θα γίνει η στήριξη, τη σύγκριση με άλλες περιπτώσεις στο εξωτερικό και το αν έπρεπε να γίνει έτσι, ή αλλιώς.
Γι αυτό και η συγκεκριμένη περίπτωση, όπως και άλλες περιπτώσεις που ενδεχομένως προκύψουν στο εγγύς μέλλον, θα ήταν καλύτερα να αντιμετωπιστεί με πολύ πιο σύγχρονο και «διαφανή» τρόπο.
Πηγή: euro2day.gr
